INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 18 marca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach podatkowych wydatków przedstawicielstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach podatkowych wydatków przedstawicielstwa.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 lutego 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1598/09/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 18 marca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jako producent wyrobów wapienniczych sprzedawanych m.in. na rynku ukraińskim zrejestrowała na terenie Ukrainy swoje przedstawicielstwo. Nie jest to zakład w rozumieniu konwencji z dnia 12 stycznia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, stąd też osiągane przez Spółkę zyski ze sprzedaży towarów na Ukrainie podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie są opodatkowane na Ukrainie.

W związku z funkcjonowaniem utworzonego przedstawicielstwa Spółka ponosi na terenie Ukrainy wydatki (na wynajem biura, jego wyposażenie, dostawy mediów, wynagrodzenie przedstawiciela wraz z podatkami i składkami na ubezpieczenia społeczna, usługi prowadzenia buchalterii wymaganej miejscowymi przepisami, oraz różnego rodzaju inne wydatki na zakup towarów lub usług związanych z funkcjonowaniem przedstawicielstwa i realizowaniem jego zadań). Wydatki te są ponoszone w celu uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce, problemem jest jednak to, że zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi na Ukrainie, oryginały dokumentów, w tym i faktur, dotyczących wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem przedstawicielstwa i płaconych poprzez obligatoryjnie utworzone konto w ukraińskim banku, muszą być przechowywane na terenie Ukrainy w siedzibie przedstawicielstwa. W tej sytuacji Spółka posiada wprawdzie oryginalne dokumenty dotyczące ponoszonych wydatków, ale pozostają one poza granicami kraju - w Polsce Spółka dysponuje jedynie kopiami tych dokumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące funkcjonowania ukraińskiego przedstawicielstwa mogą być na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce, jeżeli oryginały dokumentów dotyczących tych wydatków są przechowywane na Ukrainie i w Polsce Spółka dysponuje jedynie kopiami tych dokumentów...

Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność, że oryginały dokumentów dotyczących wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem ukraińskiego przedstawicielstwa pozostają na Ukrainie i w Polsce Spółka dysponuje jedynie kopiami tych dokumentów, nie stoi na przeszkodzie w uwzględnianiu tych wydatków w rozrachunku podatkowym jako kosztów uzyskania przychodu opodatkowanego w Polsce. Wydatki te są przez Spółkę faktycznie ponoszone, są ponoszone w celu uzyskania przychodu opodatkowanego w Polsce i są dokumentowane odpowiednimi dowodami księgowymi. Miejsce przechowywania tych dokumentów zostało narzucone Spółce przepisami prawa obcego państwa, którym Spółka musi się podporządkować, jednakże okoliczność czysto formalna i niezależna od Spółki, dotycząca miejsca przechowywania oryginałów dokumentów, nie może mieć decydującego znaczenia dla rozrachunku podatkowego tych wydatków. Wprawdzie zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, dowody księgowe powinny być przechowywane w oryginalnej postaci w siedzibie jednostki, ale przepis ten nie może uchylać przepisów państwa obcego, na terytorium którego Spółka prowadzi działalność i Spółka musi się podporządkować przepisom tego państwa. Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zastrzega, że wyłącznym dowodem poniesienia wydatku jest tylko oryginał dokumentu księgowego, a tym bardziej, że poniesienie wydatku może być uwzględnione w rozrachunku podatkowym tylko wtedy, gdy podatnik posiada oryginał dokumentu księgowego w Polsce i może go okazać na terytorium Polski.

W postępowaniu podatkowym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. W przypadku wątpliwości dotyczących wydatków ponoszonych przez Spółkę na Ukrainie, organy podatkowe mają możliwość przeprowadzenia postępowania dowodowego mającego na celu ustalenie również zgodności przedkładanych przez Spółkę w Polsce kopii dokumentów z ich oryginałami pozostającymi na Ukrainie (zdaniem Spółki możliwe jest nawet przeprowadzenie oględzin i badania oryginałów dokumentów w miejscu ich przechowywania na Ukrainie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu może być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 tej ustawy.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

• powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów,
• istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem,
• właściwego udokumentowania tego wydatku; przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.
  
  

Ponadto należy zaznaczyć, iż jeżeli zagraniczne przedstawicielstwo polskiego podatnika nie stanowi zakładu zgodnie z treścią stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania koszty związane z jego funkcjonowaniem winny być rozliczane zgodnie z polskimi regulacjami podatkowymi. Z punktu widzenia polskich przepisów podatkowych bez znaczenia jest gdzie wydatek został poniesiony i do jakiej części podatnika (przedstawicielstwo) jest przypisany.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w związku z funkcjonowaniem utworzonego przedstawicielstwa Spółka ponosi na terenie Ukrainy wydatki. Wydatki te są ponoszone w celu uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi na Ukrainie, oryginały dokumentów, w tym i faktur, dotyczących wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem przedstawicielstwa muszą być przechowywane na terenie Ukrainy w siedzibie przedstawicielstwa. W tej sytuacji Spółka z przyczyn od Niej niezależnych dysponuje w Polsce jedynie kopiami tych dokumentów.

Z treści cyt. wyżej art. 15 ustawy o podatku dochodowym, nie wynika aby możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ponoszonych przez podatnika wydatków uzależniona była od miejsca przechowywania oryginałów dokumentów. Należy zatem odróżnić spełnienie przesłanek wynikających z art. 15 ww. ustawy od konieczności przedstawienia dokumentów potwierdzających poniesienie konkretnego wydatku. Konieczność przedstawienia dowodów potwierdzających dokonanie operacji gospodarczych może się pojawić dopiero na etapie późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.). Regulacje tej ustawy nakazują, dla ustalenia stanu faktycznego, oprzeć się na wszystkich dowodach – oczywiście nie pozostających w sprzeczności z prawem. Dowody te zaś winny potwierdzić faktyczne wykonanie świadczenia oraz celowość i racjonalność poniesionego wydatku z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej oraz w kontekście jego związków przyczynowo-skutkowych z osiąganymi lub oczekiwanymi przychodami.

Mając powyższe na uwadze, prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż okoliczność, że oryginały dokumentów dotyczących wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem ukraińskiego przedstawicielstwa pozostają na Ukrainie, nie stoi na przeszkodzie w uwzględnieniu tych wydatków w rozrachunku podatkowym jako kosztów uzyskania przychodu.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.