INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 02 grudnia 2009 r. (data wpływu 15.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT związanego z nabyciem usług gastronomicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki,

• wydatków na nabycie artykułów spożywczych oraz usług cateringowych w związku z organizowanymi szkoleniami,

• naliczonego podatku VAT związanego z nabyciem usług gastronomicznych.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pracownicy Spółki uczestniczą w spotkaniach z przedstawicielami obecnych oraz potencjalnych kontrahentów Spółki. W czasie tego rodzaju spotkań omawiane są różnego rodzaju kwestie biznesowe, m.in. aktualna oferta handlowa Spółki, warunki współpracy, a także negocjowane są treści zawieranych umów. Spotkania odbywają się poza siedzibą Spółki, np. w restauracji i przybierają formę lunchu, obiadu lub kolacji. W omawianych sytuacjach Spółka ponosi koszty posiłku - nabywa usługi gastronomiczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi stanowią koszty uzyskania przychodów...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie artykułów spożywczych oraz usług cateringowych w związku z organizowanymi szkoleniami stanowią koszty uzyskania przychodów...
3. Czy wartość podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących nabywane przez Wnioskodawcę usługi gastronomiczne może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów...

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na trzecie z ww. pytań. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami, i tak:

• w zakresie pytania pierwszego – interpretacją indywidualną wydaną w dniu 08 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1145/09-2/AP,

• w zakresie pytania drugiego – interpretacją indywidualną wydaną w dniu 08 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1145/09-3/AP.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość podatku VAT w odniesieniu do nabywanych usług gastronomicznych.

Analiza przepisów.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Cytowany przepis stanowi wyrażenie jednej z podstawowych zasad podatku od towarów i usług, tj. zasady neutralności, która stanowi, iż podmiot biorący udział w obrocie gospodarczym nie ponosi ciężaru podatku - ów ciężar spoczywa na ostatecznym konsumencie.

Niemniej jednak, od powyższej zasady wprowadzono kilka wyjątków. Jeden z nich, określony przepisem art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi, iż obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług gastronomicznych.

Konsekwencją odebrania podatnikom prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług gastronomicznych jest możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Została ona wyrażona przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż kosztem uzyskania przychodu jest kwota podatku VAT naliczonego w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku VAT podatnikowi nie przysługuje jego odliczenie. Jest to z kolei wyjątek od innej zasady ogólnej (przewidzianej tym samym przepisem), która określa, iż podatek VAT jest zasadniczo neutralny dla celów rozliczeń podatku dochodowego (co do zasady nie stanowi kosztu uzyskania przychodu).

Spotkania biznesowe.

W ocenie Spółki, Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT w odniesieniu do nabywanych usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi. Niemniej jednak, kwota podatku VAT dotycząca tychże usług będzie mogła stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Wydatki na nabycie usług gastronomicznych ponoszone przez Spółkę w trakcie spotkań z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami Spółki mają związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami (spełniają definicję zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączający z zakresu kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, odnosi się do wydatków w kwocie netto (bez wartości podatku VAT). W stosunku do podatku VAT, o ewentualnej możliwości jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rozstrzyga przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy podkreślić, iż zastosowanie owego przepisu nie jest uzależnione od uznania za koszt uzyskania przychodu wartości netto świadczeń, z którymi podatek VAT jest związany. Innymi słowy, kwoty podatku VAT dotyczące nabywanych usług gastronomicznych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, pomimo że z zakresu kosztów wyłączona jest wartość netto tychże usług.

Na poparcie swego stanowiska, Spółka pragnie zacytować interpretację Ministra Finansów wydaną w analogicznej sprawie 10 czerwca 2009 r. (sygn. ILPB3/423-221/09-2/JG), w której Minister Finansów uznał, iż: „nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację z tytułu zakupu usług gastronomicznych w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w tej części, w której nie przysługuje Wnioskodawcy obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT, stanowi koszt uzyskania przychodu w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania nr 3, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również – zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy – podatku od towarów i usług.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie powyższej ustawy, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie natomiast do art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (…).

Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, będzie Ona mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodu kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanych z wydatkami poniesionymi na zakup usług noclegowych i gastronomicznych (…).

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż Spółka może – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów podatek naliczony od towarów i usług zawarty w fakturach dotyczących wydatków na zakup usług gastronomicznych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji stwierdzić należy, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 24 lutego 2010 r. nr ILPP2/443-1707/09-2/AD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.