INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 1039/09 z dnia 07 stycznia 2010 r. (data wpływu 29.03.2010r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17.11.2008r. (data wpływu 24.11.2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 18.02.2009r. (data wpływu 23.02.2009r.) oraz pismem z dnia 02.07.2010r. (data wpływu 05.07.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z siedzibą w Niemczech, podpisała umowę handlową z polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „spółka polska” ). Przedmiotem niniejszej umowy jest wykonywanie zleceń przez spółkę polską na rzecz spółki niemieckiej jako jednolitej usługi. Spółka polska do wykonania usługi używa własnego personelu, własnych hal i budynków wraz z wymaganymi pomieszczeniami dodatkowymi przy zastosowaniu udostępnianego przez spółkę niemiecką papieru oraz maszyn, linii produkcyjnych i urządzeń wraz ze stosowanym sprzętem komputerowym i oprogramowaniem. W ramach umowy do spółki polskiej zostały przywiezione specjalistyczne maszyny tnące papier, ploter, przewijarka, pakowarka. Maszyny stanowią własność spółki niemieckiej i nie zostaną nigdy sprzedane spółce polskiej. Na tych maszynach zgodnie z umową spółka polska wykonuje usługi dla spółki niemieckiej. Jakiekolwiek świadczenie usług na ww. maszynach dla innych podmiotów niż spółka niemiecka jest zabronione. Spółka niemiecka dostarcza też surowce (papier), który na tych maszynach jest przetwarzany. Spółka polska na mocy umowy, otrzymuje wynagrodzenie za wykonywane usługi. Maszyny zostały przywiezione do Polski w 2007r. i zgodnie z umową pozostaną w Polsce przez okres 3 lat. W przypadku braku wypowiedzenia umowa przedłuża się o kolejne 18 miesięcy. Spółka niemiecka w rozliczeniach ze spółką polską posługuje się niemieckim numerem identyfikacji podatkowej. W ramach tej samej umowy ze spółką polską spółka niemiecka wynajmuje na terytorium Polski magazyny, w których składowany jest papier później wykorzystywany przez spółkę polską do wykonania usług, a także papier po wykonaniu na nim usług przez spółkę polską.

Dotychczas spółka niemiecka, posługując się polskim NIP nie dokonywała sprzedaży a papier po przetworzeniu na maszynach przez spółkę polską wracał do Niemiec.

Spółka niemiecka jest zarejestrowane w Polsce dla potrzeb VAT. Spółka niemiecka nie posiada w Polsce siedziby, używając polskiego numeru identyfikacji podatkowej kupuje materiały przygotowawcze m.in. palety, opakowania, kartony.

W dniu 03 lutego 2009r. Spółka niemiecka została wezwana do uzupełnienia przedstawionego w przedmiotowym wniosku opisu stanu faktycznego i innych czynności. W wyznaczonym terminie przedmiotowe braki zostały uzupełnione.

W uzupełnieniu Spółka informuje, że:

1. w odniesieniu do pytania.: „czy mamy do czynienia ze składem konsygnacyjnym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27c ustawy o podatku od towarów i usług” W związku ze zmianą ustawy o podatku od towarów i usług, która weszła w życie 01.12.2008r. w zw. z art. 2 pkt 27c ustawy o zmienionej treści, należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym marny do czynienia ze składem konsygnacyjnym w rozumieniu wymienionego przepisu.
2. w odniesieniu do pytania:„kto jest właścicielem towarów (papieru) po przemieszczeniu ich przez Spółkę na teren magazynu”
   Właścicielem towarów po przemieszczeniu ich przez Spółkę na teren magazynu jest Spółka.
3. w odniesieniu do pytania: „kto i kiedy nabywa prawo do dysponowania towarami (papierem) jak właściciel”
   Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym. Spółka niemiecka jest właścicielem papieru magazynowanego w magazynie położonym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka polska pobiera papier z magazynu i wykonuje na nim usługę przy użyciu maszyn, linii produkcyjnych i urządzeń wraz ze stosownym sprzętem komputerowym i oprogramowaniem, które otrzymała od spółki niemieckiej w ramach opisanej również w stanie faktycznym umowy. Papier zostaje pocięty, spakowany, owinięty i trafia na ciężarówki, którymi wywieziony zostaje od razu do siedziby spółki niemieckiej w Bielefeld. Przez cały czas spółka niemiecka jest właścicielem papieru. Spółka polska nie dokonuje, ani nie ma prawa do dokonania sprzedaży papieru ani w momencie, gdy jest on przechowywany w magazynie, ani kiedy jest on w posiadaniu spółki w celu wykonania na nim usługi.
4. w odniesieniu do pytania: „kto wydaje towar (papier) spółce polskiej z magazynu (Spółka, pośrednik, z którym zawiązana jest umowa, pracownik itp. )”
   Towar z magazynu spółce polskiej wydaje osoba specjalnie do tego celu upoważniona przez spółkę niemiecką.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy nastąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa maszyn przez spółkę niemiecką na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 13 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, czy nabycie nastąpi po upływie terminu określonego w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli po okresie 24 miesięcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku opisanego powyżej stanu faktycznego, w związku z przemieszczeniem maszyn z terytorium Niemiec do Polski, nie nastąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie. Ze względu na nieprecyzyjność przepisów ustawy o VAT trudno jest ocenić, czy przemieszczenie maszyn (maszyny nie zmieniły i nie zmienią właściciela) należy traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdza, że nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przypadku, gdy towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego nie dłużej niż 24 miesiące. Spółka stoi na stanowisku, że jeżeli przemieszczenie zostanie uznane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, to obowiązek podatkowy powstanie po upływie okresu 24 miesięcy od przywiezienia maszyn na teren Polski.

W dniu 27 lutego 2009r. wydana została Interpretacja indywidualna Nr IPPP2/443-1738/08-4/AS, w której stwierdzono, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008r. uznać należy za nieprawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Powyższa Interpretacja została doręczona pełnomocnikowi Spółki w dniu 09 marca 2009 r.

Pismem z dnia 20 marca 2009r. (data wpływu 26 marca 2009r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania Interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie Nr IPPP2/443-1738/08-6/AS z dnia 23 kwietnia 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 25 maja 2009r. (data wpływu 29 maja 2009r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 27 lutego 2009r. Nr IPPP2/443-1738/08-6/AS.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 07 stycznia 2010r., sygn. akt III SA/Wa 1039/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że w istocie Minister Finansów trafnie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe, ale powinien przyporządkować stan faktyczny do odpowiednich przepisów prawnych i wskazać stanowisko prawidłowe.

Pismem z dnia 25 czerwca 2010r. nr IPPP2/443-1738/08-6/AS/KOM Organ podatkowy wezwał Stronę do wyjaśnienia, czy przedmiotowy wniosek i opisany w nim stan faktyczny dotyczą wewnatrzwspólnotowej dostawy czy wewnatrzwspólnotowego nabycia, gdyż Wnioskodawca w pytaniu i we własnym stanowisku posługuje się pojęciem „wewnatrzwspólnotowe nabycie”, natomiast zarówno pytanie, jak też i własne stanowisko zdecydowanie odnoszą się do „wewnatrzwspólnotowej dostawy”. Pełnomocnik Wnioskodawcy w uzupełnieniu z dnia 02.07.2010r. (data wpływu 05.07.2010r.) wyjaśnił, że w przedmiotowym wniosku chodziło o wewnątrzwspólnotowe nabycie, które nastąpi po okresie 24 miesięcy od przemieszczenia przedmiotowych maszyn do Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 07 stycznia 2010r. sygn. akt III SA/Wa 1039/09, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Przepis zawarty w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT określa czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, która zgodnie z art. 5 ww. ustawy podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumiemy - nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto ust. 2 i 3 art. 9 ww. ustawy stanowi, iż przepis ust.1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
   b) osoba prawna nie będąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a- z zastrzeżeniem art. 10
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.oraz w przypadku, gdy:
   1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2pkt 2
   - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu
   
   

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Art. 12 ust. 1 ustawy, określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 12. ust.1 pkt 7 ustawy o VAT przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, dla świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Towary przemieszczane przez podatnika mają mu posłużyć do działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka ma siedzibę na terytorium Wspólnoty (w innym niż Polska kraju) i jest tam podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Wytworzone lub nabyte w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa surowce (papier) przemieszczane są na terytorium Polski i umieszczane w wynajętym przez Spółkę magazynie, na których spółka polska wykonuje usługę przy użyciu maszyn, linii produkcyjnych i urządzeń wraz ze stosownym sprzętem komputerowym i oprogramowaniem. Maszyny oraz papier stanowią własność Spółki i nie zostaną nigdy sprzedane spółce polskiej. Na tych maszynach, zgodnie z umową, spółka polska wykonuje usługi dla Spółki. Jakiekolwiek świadczenie usług na ww. maszynach dla innych podmiotów niż Spółki jest zabronione. Przemieszczenie papieru oraz maszyn dokonywane jest więc wyłącznie dla potrzeb własnych Spółki, to jest dla potrzeb związanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Wnioskodawca przemieszcza maszyny z terytorium Niemiec do Polski, które zgodnie z zawartą umową są udostępniane polskiemu podmiotowi w celu wykonania zleconej usługi przetwarzania papieru. Maszyny są wykorzystywane przez polski podmiot wyłącznie do zrealizowania usługi na rzecz Wnioskodawcy. Umowa przewiduje wykorzystanie maszyn w ww. sposób przez okres 3 lat z możliwością przedłużenia tego okresu o następne 18 miesięcy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa
   
   

Przy ustalaniu, stosownie do ww. art. 8 ust. 1, przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy kooperacyjne między zainteresowanymi stronami, należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego. W związku z tym nie można traktować nieodpłatnego, czasowego udostępniania maszyn kontrahentowi, służących mu jedynie do wykonania działalności zleconej przez Spółkę, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. Tego rodzaju czynności o charakterze technicznym, pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi przetwarzania papieru, do której wykonania są niezbędne. Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT. Strona oddając przedmiotowe maszyny nie dokonuje żadnego świadczenia, lecz jedynie umożliwia zleceniobiorcy efektywne i zgodne z jej żądaniami wykonanie usług na swoją rzecz.

Z drugiej strony, korzystający nie ma swobody w dysponowaniu przekazanym wyposażeniem i urządzeniami, lecz musi wykorzystywać je we wskazany przez przekazującego sposób. Cechą charakterystyczną przedmiotowych umów jest bowiem zastrzeżenie, że przekazane urządzenia mogą być wykorzystywane wyłącznie w ściśle określonym celu. Z powyższego wynika, że przekazanie maszyn nie jest odrębnym świadczeniem, które wypełniałoby przesłanki do uznania go za świadczenie usług przez Spółkę na rzecz polskiego podmiotu.

Wnioskodawca przemieszczając ww. maszyny na terytorium Polski nie wykorzystuje ich do świadczenia jakichkolwiek usług ani też po dokonaniu tego przemieszczenia nie dochodzi do ich zbycia. Zatem towary, które zostały przemieszczone przez Stronę z terytorium innego państwa członkowskiego nie służą czynnościom wykonywanym przez Stronę jako podatnika na terytorium kraju. Wskutek niespełnienia podstawowych przesłanek zawartych w art. 11 i art. 12 ust. 1 pkt 7, przedmiotowego przemieszczenia maszyn nie można uznać za podlegające opodatkowaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie. Tak więc stanowisko Spółki odnośnie uznania przedmiotowego przemieszczenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów po upływie 24 miesięcy od przywiezienia maszyn na terytorium Polski uznaje się za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. organ informuje, że w kontekście nie uznania wyżej opisanego przemieszczenia za wewnatrzwspólnotowe nabycie, odstąpił od analizy zgodności przepisu art. 12 ust.1 pkt 7 ustawy o VAT z przepisami art. 17 ust.2 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje również, że zwrot kosztów postępowania sądowego w wysokości 440zł został dokonany na konto Spółki, w dniu 22 kwietnia 2010r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.