INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2010r. (data wpływu 16 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2010r. (data wpływu 1 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2010r. (data wpływu 1 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 maja 2010r., znak: IBPP3/443-271/10/PH.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2006 na podstawie umowy darowizny - aktu notarialnego z dnia 18 grudnia 2006r. została darowana Wnioskodawcy i jego małżonce przez teściów Wnioskodawcy działka rolna - klasa V i VI. W roku Wnioskodawca 2010 dokonał podziału tej działki rolnej nr 3/1 (istnieje wspólnota majątkowa z żoną) na 9 mniejszych działek, tj. 3/3, 3/4, 3/5, 3/6, 3/7, 3/8, 3/9, 3/10, 3/20.

Na działce nr 3/3 pozostaje dom Wnioskodawcy, na działce nr 3/4 jest droga na własnym gruncie, działkę nr 3/5 Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza podarować córce żony, a działka nr 3/20 została notarialnie przekazana gminie na poszerzenie drogi gminne.

Pozostałe działki Wnioskodawca chce sprzedawać sukcesywnie - w momencie, kiedy znajdzie się potencjalny kupiec za kwotę ok. 60.000 zł każda. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również nie prowadzi działalności gospodarczej.

Nieruchomość, którą Wnioskodawca dostał w akcie darowizny stanowi całość, na której stoi budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami gospodarczymi.

Wnioskodawca nie wykorzystywał tego gruntu do prowadzenia działalności rolniczej jak również nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca nie jest także rolnikiem ryczałtowym. Od chwili nabycia grunt ten nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Grunt ten stanowi majątek osobisty. Ponieważ Wnioskodawca ma ciężką sytuację materialną postanowił podzielić ten grunt na mniejsze działki i je następnie sprzedać. Dlatego w dniu 25 czerwca 2009r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Prezydenta Miasta o wydanie decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwunastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działkach oraz budowie dwunastu zbiorników na nieczystości ciekłe wraz z przykanalikami na działkach nr 3/1, 3/2 (na działkach Wnioskodawcy 6 budynków i 6 zbiorników i u sąsiada Wnioskodawcy również 6 budynków i 6 zbiorników).

W dniu 8 września 2009r. Prezydent wydał decyzję ustalającą warunki zabudowy dla powyższej inwestycji.

W decyzji wydanej przez Prezydenta Miasta nie ma żadnych zastrzeżeń co do realizacji inwestycji mieszkalnych. Powyższa nieruchomość nie była wykorzystywana na cele rolne i leśne w myśl art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, bowiem ustalono dla niej warunki zabudowy.

Do podziału i sprzedaży tych działek Wnioskodawcę zmusiła trudna sytuacja materialna jego rodziny. Wnioskodawca jest jedynym żywicielem rodziny. Zarobki Wnioskodawcy wynoszą ok. 1.000 zł miesięcznie, z czego 550 zł Wnioskodawca zmuszony jest przekazać w formie alimentów byłej żonie. Zaległość z tego tytułu wynosi obecnie ok. 9.000 zł (załączeniu ksero zaświadczenia). Wnioskodawca ma na utrzymaniu żonę, która nigdzie nie pracuje i leczy się psychiatrycznie oraz syna, który jest uczniem gimnazjum i posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Dużym wydatkiem jest dla Wnioskodawcy leczenie małżonki m.in. leki, wyjazdy na konsultacje do lekarzy do Warszawy. Wnioskodawca również posiada orzeczenie o niepełnosprawności ze względu na chore serce i decyzję o przeprowadzeniu przeszczepu serca. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawca chce przeznaczyć przede wszystkim na poprawę warunków życia swojej rodziny. Wnioskodawca zmuszony jest przeprowadzić remont i modernizację domu mieszkalnego, który został wybudowany w latach 50 i nigdy nie był przebudowywany. Część z funduszy otrzymanych ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na zabezpieczenie przyszłości syna. Kwotę ze sprzedaży jednej z działek Wnioskodawca chce przekazać córce żony. Na działkach tych nie były przeprowadzane żadne uatrakcyjnienia. Działki te nie są wyposażone w sieci wodociągowe ani w kanalizację sanitarną i energetyczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży ww. działek wyodrębnionych z pola rolnego (każda działka za kwotę ok. 60.000 zł) - po przekroczeniu limitu uprawniającego do zwolnienia z podatku VAT Wnioskodawca będzie musiał zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług i w związku ze sprzedażą odprowadzić podatek VAT do Urzędu Skarbowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że działki przed podziałem były majątkiem prywatnym i służyły do mieszkania, a fundusze z ich sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na potrzeby bieżące, nie powinien płacić podatku VAT. Wnioskodawca nie zajmuje się handlem działkami zarobkowo. Sprzedaż tych działek wynika z trudnej sytuacji socjalno-bytowej opisanej we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 28 maja 2010r. (data wpływu 1 czerwca 2009r.) Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, przyporządkowanego do niego pytania, jak też we własnym stanowisku, w porównaniu do treści zawartych we wniosku interpretację indywidualną z dnia 12 marca 2010r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 28 maja 2010r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 19 maja 2010r. znak: IBPP3/443-271/10/PH, przyjęto, że opis zdarzenia przyszłego, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji opisu zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 tej ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Natomiast nie jest częstotliwością, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zawarcie nawet kilku transakcji sprzedaży w odniesieniu do majątku własnego podatnika, w przypadku, kiedy okoliczności sprawy wskazują, iż w chwili wejścia w posiadanie tego majątku podatnik nie nosił się zamiarem jego zbycia, zaś środki z jego sprzedaży konsekwentnie pozostaną w majątku prywatnym, tzn. nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej. W każdej indywidualnej sprawie należy również wziąć pod uwagę okoliczności nabycia majątku mającego być przedmiotem zbycia przez podatnika.

Z przedstawionego opisu zdarzania przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymał na podstawie umowy darowizny - aktu notarialnego z dnia 18 grudnia 2006r. działkę rolną - klasa V i VI. Nieruchomość, którą Wnioskodawca dostał w akcie darowizny stanowi całość, na której stoi budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami gospodarczymi.

W roku Wnioskodawca 2010 dokonał podziału tej działki rolnej nr 3/1 (istnieje wspólnota majątkowa z żoną) na 9 mniejszych działek, tj. 3/3, 3/4, 3/5, 3/6, 3/7, 3/8, 3/9, 3/10, 3/20.

Na działce nr 3/3 pozostaje dom Wnioskodawcy, na działce nr 3/4 jest droga na własnym gruncie, a działka nr 3/20 została notarialnie przekazana gminie na poszerzenie drogi gminne.

Pozostałe działki Wnioskodawca chce sprzedawać sukcesywnie - w momencie, kiedy znajdzie się potencjalny kupiec za kwotę ok. 60.000 zł każda. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie wykorzystywał tego gruntu do prowadzenia działalności rolniczej jak również nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca nie jest także rolnikiem ryczałtowym. Od chwili nabycia grunt ten nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Grunt ten stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Ponieważ Wnioskodawca ma ciężką sytuację materialną postanowił podzielić ten grunt na mniejsze działki i je następnie sprzedać. Dlatego w dniu 25 czerwca 2009r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Prezydenta Miasta o wydanie decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwunastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działkach oraz budowie dwunastu zbiorników na nieczystości ciekłe wraz z przykanalikami na działkach nr 3/1, 3/2 (na działkach Wnioskodawcy 6 budynków i 6 zbiorników i u sąsiada Wnioskodawcy również 6 budynków i 6 zbiorników).

W dniu 08 września 2009r. Prezydent wydał decyzję ustalającą warunki zabudowy dla powyższej inwestycji.

Powyższa nieruchomość nie była wykorzystywana na cele rolne i leśne w myśl art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami.

Do podziału i sprzedaży tych działek Wnioskodawcę zmusiła trudna sytuacja materialna jego rodziny. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawca chce przeznaczyć przede wszystkim na poprawę warunków życia swojej rodziny. Wnioskodawca zmuszony jest przeprowadzić remont i modernizację domu mieszkalnego. Część z funduszy otrzymanych ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na zabezpieczenie przyszłości swojego syna. Kwotę ze sprzedaży jednej z działek Wnioskodawca chce przekazać córce swojej żony. Na działkach tych nie były przeprowadzane żadne uatrakcyjnienia. Działki te nie są wyposażone w sieci wodociągowe ani w kanalizację sanitarną i energetyczną.

Wnioskodawca nie zajmuje się handlem działkami zarobkowo. Sprzedaż tych działek wynika z trudnej sytuacji socjalno-bytowej opisanej we wniosku.

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, iż planowane przez Wnioskodawcę zbycie sześciu działek, wyodrębnionych w 2009r. z nieruchomości gruntowej, której współwłaścicielem Wnioskodawca został w 2006r. nie spełnia przesłanek do uznania go za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pomimo krótkiego okresu czasu, który upłynął od momentu objęcia przedmiotowej nieruchomości na zasadach współwłasności przez Wnioskodawcę i okoliczności, iż Wnioskodawca sam wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy, należy zauważyć, iż przyjęcie, że dana osoba sprzedaje działki w charakterze podatnika VAT wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru. Nie można doszukiwać się go w okolicznościach, które nastąpiły po jego nabyciu, gdyż pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Innymi słowy zatem, dokonując wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można zapominać, że istotą działalności gospodarczej handlowca jest to, że dokonuje on zakupu towarów handlowych i ich odsprzedaży.

Ponadto należy zwrócić uwagę na to, że podział gruntu położonego na terenach potencjalnego rozwoju o dominacji funkcji mieszkaniowej na mniejsze działki nie musi wskazywać na zamiar sprzedaży działek w celach handlowych. Takie działania mogą mieć na celu jedynie ułatwienie zbywcy sprzedaży stanowiących jego majątek prywatny działek i uzyskanie za nie wyższej ceny, co jest ekonomicznie uzasadnione.

W świetle powyższego brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Powyższe oznacza, iż dostawa przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług niezależnie od wysokości kwoty uzyskanej z transakcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.