INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010r. (data wpływu 29 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu przechowywania raportów kasowych - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu przechowywania raportów kasowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, obowiązanym na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną w 28 sklepach (delikatesach) należących do sieci „A”. Każda transakcja sprzedaży w sklepie rejestrowana jest za pośrednictwem urządzeń - kas rejestrujących. Spółka prowadzi działalność przy użyciu kilkuset kas fiskalnych, przy czym jedna kasa zapisuje średnio 1-2 rolki kasowe dziennie. Obecnie archiwizowane są w magazynach rolki z lat 2005 oraz nowsze. Treść kopii paragonów, wraz z upływem czasu, jest jednak trudna do odczytania. Spółka zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 8 obowiązującego do 30 listopada 2008 roku rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (dalej: rozporządzenie poprzedzające), przechowywała kopie paragonów fiskalnych w formie papierowej przez okres wymagany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, tj. przez okres do upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego - czyli przez okres 5 lat.

Nie zmieniły się również procedury archiwizowania paragonów przez Spółkę po wejściu w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338; dalej: rozporządzenie), obowiązującego od 1 grudnia 2008r.,

Spółka nie korzystała do końca 2009r. z systemu sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych określonego w § 6 rozporządzenia, tzn. przy zastosowaniu informatycznych nośników jednokrotnego trwałego zapisu. Od stycznia 2010 roku stopniowo instalowane są nowoczesne kasy z elektronicznym zapisem kopii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka w odniesieniu do sprzedaży dokonanej przez Spółkę przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 grudnia 2008 roku ma stosować okres przechowywania kopii paragonów fiskalnych na nośniku papierowym wskazany w przepisie § 19 ust. 1 rozporządzenia, tj. okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż towarów...
2. Czy w odniesieniu do sprzedaży dokonanej przez Spółkę przy zastosowaniu kas rejestrujących przed wejściem w życie rozporządzenia (tj. przed dniem 1 grudnia 2008r.) Spółka może stosować okres przechowywania kopii paragonów fiskalnych na nośniku papierowym wskazany w przepisie § 19 ust 1 rozporządzenia, tj. okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż towarów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, literalne brzmienie § 19 ust. 1 rozporządzenia wskazuje, iż odnosi się on do wszelkich paragonów, potwierdzających transakcje sprzedaży dokonane przed dniem 31 grudnia 2011r. Transakcjami dokonanymi przed dniem 31 grudnia 2011r. są zarówno:

• transakcje dokonane przed wejściem w życie znowelizowanych przepisów rozporządzenia (tj. przed dniem 1 grudnia 2008r.) jaki i
• transakcje dokonane od momentu wejścia w życie rozporządzenia (tj. od dnia 1 grudnia 2008r., ale nie później niż do 31 grudnia 2011r.).
  
  

Skutkiem powyższego, niezależnie od faktu, czy sprzedaż miała miejsce przed dniem wejścia w życie rozporządzenia czy też po tej dacie, zdaniem Spółki, ma ona prawo stosować okres przechowywania kopii paragonów fiskalnych na nośniku papierowym przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż towarów.

Z uwagi na fakt, iż zaprezentowane powyżej stanowisko zarówno odnośnie pytania pierwszego jak i drugiego opiera się na tych samych podstawach prawnych, a w szczególności na analizie wzajemnej relacji pomiędzy przepisami § 7 ust. 1 pkt 8 oraz § 19 ust 1 rozporządzenia, wyjaśniając motywy dokonanej wykładni interpretacji przepisów prawa podatkowego, Spółka w sposób łączny przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska.

W myśl art. 111 ust 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są również do przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Natomiast w myśl § 19 ust 1 rozporządzenia, obowiązującego od 1 grudnia 2008r. kopie dokumentów sporządzanych przez kasę na nośniku papierowym potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2011r. sprzedaży, podatnicy obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż.

W tym miejscu istotnym jest ustalenie relacji pomiędzy wprowadzonym z dniem 1 grudnia 2008r. przepisem § 19 ust 1, a wspomnianym wcześniej § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia. Oba bowiem przepisy nawiązują do tę samej kwestii, tj. okresu przechowywania paragonów fiskalnych w wersji papierowej - z tym, że jeden z nich odwołuje się do przepisów ustawy Ordynacja podatkowa (co wiąże się z obowiązkiem przechowywania paragonów przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności VAT), drugi zaś - wprost wskazuje, że paragony w formie papierowej należy przechowywać przez okres nie krótszy niż 2 lata, licząc od końca roku, w którym ta sprzedaż nastąpiła.

Zdaniem Spółki przepis § 19 ust. 1 rozporządzenia należy traktować jako przepis modyfikujący regulacje wspomnianego § 7 ust. 1 pkt 8.

Świadczy o tym umiejscowienie wspomnianej regulacji. Przepis § 19 ust. 1 został umieszczony w Rozdziale 6 rozporządzenia „Przepisy końcowe oraz przejściowe" i stanowi o pewnym uprawnieniu (przechowywaniu paragonów w formie papierowej przez okres znacznie krótszy niż wynikający z § 7 ust 1 pkt 8 rozporządzenia) w określonym czasie (wyraźnie określono czas obowiązywania tego przepisu). Przepis ten modyfikuje zatem ogólne zasady przechowywania dokumentów kasowych, o których mowa w § 7 ust 1 pkt 8 rozporządzenia, wobec czego należy uznać, że pełni on funkcję lex specialis w odniesieniu do ogólnych zasad przechowywania dokumentów kasowych, do których odwołuje się § 7 ust 1 pkt 8 rozporządzenia.

Przedmiotem zapytania jest potwierdzenie prawidłowości rozumowania Spółki, że omówione powyżej uprawnienie przechowywania paragonów fiskalnych w formie papierowej przez okres 2 lat (licząc od końca roku podatkowego w którym miała miejsce transakcja sprzedaży) dotyczy zarówno paragonów, które potwierdzają dokonanie transakcji sprzedaży dokonanych po 1 grudnia 2008r. jak i przed dniem 1 grudnia 2008r., a więc przed dniem, od kiedy przepis ten zaczął obowiązywać.

Zdaniem Spółki literalne brzmienie powołanego przepisu wskazuje, iż odnosi się on do wszelkich paragonów, potwierdzających transakcje sprzedaży dokonanych przed dniem 31 grudnia 2011r.

Powyższe oznacza, iż transakcjami dokonanymi przed dniem 31 grudnia 2011r. są:

• transakcje dokonane przed wejściem w życie znowelizowanych przepisów Rozporządzenia (tj. przed dniem 1 grudnia 2008r.) oraz
• transakcje dokonane od momentu wejścia w życie Rozporządzenia (tj. od dnia 1 grudnia 2008r., ale nie później niż do 31 grudnia 2011 r.).

Mając powyższe na uwadze należy zatem zauważyć, iż przepis § 19 ust. 1 rozporządzenia wskazuje jedynie górną (przyszłą) granicę okresu, w którym może mieć miejsce sprzedaż podlegająca udokumentowaniu paragonami fiskalnymi, które podlegają przechowywaniu przez okres co najmniej 2 lat. Oznacza to, iż w świetle literalnej wykładni obowiązującego rozporządzenia dla wszelkich transakcji mających miejsce przed 31 grudnia 2011r. okres przechowywania kopii paragonów fiskalnych w formie papierowej wynosi 2 lata, licząc od końca roku w którym dokonano transakcji sprzedaży.

Na poparcie powyższej argumentacji Spółka zauważa, iż przepis § 19 ust. 1 rozporządzenia ma charakter - nie tylko przepisu lex specialis - lecz również przepisu intertemporalnego. Przepisy intertemporalne regulują stosowanie nowych przepisów do stosunków prawnych, zdarzeń czy stanów rzeczy danego rodzaju, które wystąpiły przed wejściem w życie nowych przepisów, lecz nadal trwają w trakcie obowiązywania przepisów nowych.

Poprzez brak wypowiedzenia się przez ustawodawcę wprost w odniesieniu do transakcji sprzedaży dokonanych przed dniem 1 grudnia 2008r., a jednocześnie wprowadzeniu jasnego i precyzyjnego ograniczenia w zakresie stosowania omawianego przepisu w odniesieniu do transakcji sprzedaży w przyszłości, ustawodawca de facto wprowadził normę intertemporalną która nakazuje stosować nowy przepis prawa do wszystkich transakcji, jeśli tylko wystąpią one do dnia 31 grudnia 2011r.

W ocenie Spółki, powyższe oznacza, że w odniesieniu do kopii paragonów fiskalnych obecnie przechowywanych przez Spółkę (dla których termin przedawnienia zobowiązania podatkowego jeszcze nie upłynął), a dokumentujących sprzedaż dokonaną przed dniem 31 grudnia 2011 . (czyli zarówno dotyczącą transakcji dokonanych przed 1 grudnia 2008r. jak i po 1 grudnia 2008r.), okres ich przechowywania wynosi 2 lata licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż.

W efekcie, zdaniem Spółki, niezależnie od faktu, czy sprzedaż miała miejsce przed wejściem w życie rozporządzenia, czy też po jego wejściu, sprzedaż taka stanowi transakcję, która – w oczywisty sposób - została dokonana przed dniem 31 grudnia 2011r., a zatem sprzedaż taka jest objęta hipotezą przepisu § 19 ust. 1 rozporządzenia.

Analogiczne stanowisko zostało także wyrażone we wcześniejszych interpretacjach prawa podatkowego, wydawanych przez Ministra Finansów, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2009r., nr ILPP2/443-1066/09-2/MN oraz Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lipca 2009r., nr IPPP2/443-422/09-2/AZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej Ordynacja podatkowa, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

• zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
• doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania (art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej).
  
  

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zgodnie z art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), zwanym dalej rozporządzeniem.

Ilekroć w ww. rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 ust. 11 rozporządzenia). Natomiast przez pojęcie raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 ust. 18 rozporządzenia).

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 7 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• do dokonywania ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy,
• do sporządzania raportu fiskalnego dobowego po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzić raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu, jak również prowadzić bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przekazu danych do archiwizowania w przypadku stosowania kas z elektronicznym zapisem kopii,
• dokonywać wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i ich kopii na taśmie papierowej, jeżeli druk kopii umożliwia konstrukcja kasy i umożliwiają to przepisy rozporządzenia.
  
  

Podkreślić należy, że zgodnie z § 2 pkt 20 rozporządzenia, przez sprzedaż rozumie się czynności, o których mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są również do przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z zm.).

Natomiast w myśl § 19 rozporządzenia, kopie dokumentów sporządzanych przez kasę na nośniku papierowym potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2011r. sprzedaży, podatnicy obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca obowiązany jest na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną w 28 sklepach (delikatesach) należących do sieci „A”. Każda transakcja sprzedaży w sklepie rejestrowana jest za pośrednictwem urządzeń - kas rejestrujących.

Spółka zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 8 obowiązującego do 30 listopada 2008 roku rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, przechowywała kopie paragonów fiskalnych w formie papierowej przez okres wymagany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, tj. przez okres do upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego - czyli przez okres 5 lat.

Nie zmieniły się również procedury archiwizowania paragonów przez Spółkę po wejściu w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338; dalej: rozporządzenie), obowiązującego od 1 grudnia 2008r.

Spółka nie korzystała do końca 2009r. z systemu sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych określonego w § 6 rozporządzenia, tzn. przy zastosowaniu informatycznych nośników jednokrotnego trwałego zapisu. Od stycznia 2010 roku stopniowo instalowane są nowoczesne kasy z elektronicznym zapisem kopii.

Należy przypomnieć, że dotychczas wszelkie kopie dokumentów kasowych należało przechowywać przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jednocześnie przepisy dotyczące kas rejestrujących nie przewidywały żadnych możliwości skrócenia tego okresu przechowywania kopii dokumentów kasowych. Ze względu jednak na techniczne trudności w realizacji powyższego wymogu dopuszcza się możliwość sporządzania i przechowywania kopii dokumentów kasowych na nośnikach informatycznych. Z tej możliwości mogli skorzystać podatnicy, którzy posiadali sprawne urządzenia do odtworzenia treści zawartych na tych nośnikach w postaci wydruków oraz zgłosili do właściwego urzędu skarbowego numery ewidencyjne kas rejestrujących i datę rozpoczęcia stosowania systemu sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych, a ponadto w roku 2007 wydali więcej niż 100 tysięcy paragonów fiskalnych dokumentujących dokonaną przez nich sprzedaż. Szczegółowe wymogi dotyczące tej formy przechowywania dokumentów kasowych określone są w § 6 rozporządzenia.

Z przepisu § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia wynika, że kopie dokumentów kasowych należy przechowywać do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Przepis ten jednak nie dotyczy kopii dokumentów sporządzanych przez kasę na nośniku papierowym, co wynika z unormowania § 19 ust. 1 rozporządzenia. Przepis ten nie znajduje więc zastosowania w przedmiotowej sprawie gdyż kwestia, z którą zwrócił się Wnioskodawca dotyczy kopii dokumentów sporządzanych przez kasy fiskalne na nośniku papierowym.

Dlatego też, jak wynika z § 19 ust. 1 rozporządzenia, kopie dokumentów sporządzonych przez kasę na nośniku papierowym, potwierdzających dokonanie sprzedaży do dnia 31 grudnia 2011r. podatnicy są obowiązani przechowywać nie krócej niż przez okres dwóch lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż. Przy czym należy zwrócić uwagę, że przepis ten nie dotyczy kopii faktur wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawca w przypadku posiadania kas fiskalnych bez modułu umożliwiającego zapisywanie danych na nośniku informatycznym, winien przechowywać kopie dokumentów sporządzonych przez kasę na nośniku papierowym, nie krócej niż przez 2 lata, licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż udokumentowana paragonem, pamiętając jednocześnie, że dotyczy to sprzedaży dokonanej do dnia 31 grudnia 2011r.

W konsekwencji stanowisko, że niezależnie od faktu, czy sprzedaż miała miejsce przed dniem wejścia w życie rozporządzenia czy też po tej dacie, Wnioskodawca ma prawo stosować okres przechowywania kopii paragonów fiskalnych na nośniku papierowym przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż towarów, a więc w stosunku do każdej sprzedaży dokonanej do dnia 31 grudnia 2011r. należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu syzm Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.