INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 15 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu 18 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu 18 lutego 2010 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jednym z rodzajów działalności jest wynajem samochodów osobowych - PKD 71.10.Z. Dla celów ww. działalności zamierza zakupić samochód osobowy marki Mercedes, który będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Zainteresowana nie ma podpisanych umów długoterminowych przekraczających 6 miesięcy na usługi wynajmu samochodów osobowych i dostawczych z jednym odbiorcą. Samochód będzie służył do celów wynajmu i nie będzie używany do celów prywatnych i innej działalności gospodarczej. Dla udokumentowania wykorzystania samochodu osobowego do świadczenia wyłącznie usług wynajmu, Wnioskodawczyni będzie prowadzić rejestr podpisanych umów najmu z odbiorcami z określeniem dat wynajmu, co jej zdaniem umożliwi dokładne sprawdzenie okresu jego wykorzystania na cele wynajmu innym podmiotom.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, że w momencie składania wniosku, dotyczącego wynajmu samochodu, nie miała ona zawartej umowy o najem oraz nie posiadała informacji, czy będzie to jedna umowa zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy czy kilka umów zawartych na okresy krótsze, które łącznie wyniosą ponad 6 miesięcy.

Obecnie do Wnioskodawczyni zgłosiła się osoba, która wynajmie przedmiotowy samochód na podstawie jednej umowy na okres dłuższy niż 6 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowanej przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego - 100%, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego wykorzystywanego do świadczenia usług wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy...
2. Czy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do ww. samochodu...
3. Czy dla udokumentowania wykorzystywania samochodu wyłącznie do usług wynajmu wystarczy prowadzenie rejestru wynajmu z określeniem dat zawartych umów najmu, czy musi on zawierać również dokładny przebieg w kilometrach...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej zakup samochodu osobowego dla celów wynajmu, jak również podatku zawartego w fakturze dokumentującej zakup paliwa do ww. samochodu.

W przypadku dotyczącym dokumentowania usług wynajmu prowadzenie dokładnego rejestru zawartych umów najmu z innymi podmiotami jest wystarczającym dowodem, że samochód osobowy został zakupiony do świadczenia usług wynajmu i nie jest wykorzystywany zarówno do celów prowadzenia innej działalności jak i do celów prywatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Art. 86 ust. 3 ustawy stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Analiza powyższego przepisu jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy określonych czynności oraz kategorii pojazdów samochodowych, tj. pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 ustawy, czyli m.in. sytuacji oddania w odpłatne używanie samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, gdy te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, co jest przedmiotem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem działalności Wnioskodawczyni są m.in. usługi wynajmu samochodów osobowych. Na cele wynajmu zamierza ona nabyć samochód osobowy, który będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Samochód będzie służył do celów wynajmu i nie będzie używany do celów prywatnych i innej działalności gospodarczej. Zainteresowana podpisze umowę długoterminową, przekraczającą 6 miesięcy z jednym odbiorcą na wynajem samochodu. Wnioskodawczyni prowadzi rejestr podpisanych umów najmu z odbiorcami na każdy samochód z określeniem dat jego wynajmu, co umożliwi dokładne sprawdzenie okresu jego wykorzystania na ten cel przez inne podmioty.

W związku z powyższym należy uznać, że na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, wykorzystywanego następnie do świadczenia usług wynajmu z wyłącznym przeznaczeniem na ten cel przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Na mocy art. 88 ust.1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w fakturach dokumentujących zakup paliwa, o którym mowa w powyższym przepisie, nie odnosi się jednak do paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów oddawanych w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i używanych wyłącznie w tym celu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy).

Mając na uwadze powyższe, Zainteresowanej będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu ww. samochodu, bowiem nabyte paliwo będzie wykorzystywane do wykonywania przez nią czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego wykorzystywanego do świadczenia usług wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, jak również będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu ww. samochodu.

Tut. Organ informuje, iż kwestia dotycząca prowadzenia rejestrów podpisanych umów najmu, z określeniem dat zawartych umów najmu, umożliwiających udokumentowanie wykorzystania samochodu wyłącznie do usług wynajmu, nie została w żaden sposób uregulowana w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ani w żadnych innych przepisach wykonawczych do niej. Natomiast sposób udowodnienia, iż podatnik spełnia warunki wynikające z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, spoczywa na nim.

Biorąc pod uwagę fakt, iż powyższy przepis wymaga od podatnika, aby samochody (pojazdy) były przeznaczone przez niego wyłącznie do wykorzystywania na określone cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy należy zgodzić się z Zainteresowaną, iż prowadzenie dokładnego rejestru zawartych umów najmu z innymi podmiotami jest wystarczającym dowodem, że samochód osobowy został zakupiony do świadczenia usług wynajmu i nie jest wykorzystywany zarówno do celów prowadzenia innej działalności jak i do celów prywatnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.