ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 sierpnia 2009 r. Nr IBPB II/1/415-484/09/AŻ, wydaną na wniosek Pani Genowefy D. z dnia 20 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup aparatu słuchowego, baterii do aparatu słuchowego oraz środków konserwujących, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek Pani Genowefy D. (Wnioskodawczyni) z 20 maja 2009 r. (data wpływu 2 czerwca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pomimo schorzenia narządu słuchu jest osobą czynną zawodowo, pracuje jako kierownik zespołu magazynów surowców i opakowań. Dla poprawy funkcjonowania organizmu oraz w celu ułatwienia kontaktu m.in. z pracownikami, zakupiła - 23 lutego 2009 r. - aparaty słuchowe dla obu uszu oraz baterie do aparatów i środki do konserwacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość odliczenia od dochodu za rok 2009 wydatków poniesionych na zakup aparatów słuchowych - jednorazowo oraz baterii do aparatów i środków konserwujących - według zużycia za każdy okres.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odliczeniu od dochodu podlega zakup aparatów słuchowych (według faktury, jednorazowo) oraz związane z tym koszty eksploatacyjne (za każdy rok według faktycznego zużycia). Jako przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z odliczenia na cele rehabilitacyjne Wnioskodawczyni wskazała: posiadanie orzeczonego stopnia niepełnosprawności (w jej przypadku jest to stopień lekki) oraz poprawę funkcjonalności w pracy i kontaktach osobistych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, a także art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 3, ust. 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, oraz znaczenia pojęcia „urządzenie”, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlega wyłącznie wydatek na zakup aparatu słuchowego. Nie podlegają natomiast odliczeniu wydatki poniesione na zakup baterii, gdyż nie mają one cech sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), koniecznym w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych. Ponadto odliczeniu nie podlegają koszty zakupu środków konserwujących. Tego rodzaju rzeczy (środki) nie są bowiem urządzeniem.

Tym samym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej zakupu aparatów słuchowych jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej zakupu baterii do aparatów słuchowych oraz środków konserwujących jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze Minister Finansów zważył co następuje.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za ww. wydatki uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 3 ustawy podlegają zatem tylko te przedmioty, które stanowią sprzęty, urządzenia lub narzędzia techniczne, inne niż gospodarstwa domowego, a ponadto wykazują cechy indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. W konsekwencji ich sposób konstrukcji, obsługi oraz pełnionej funkcji musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, których ta bez tego urządzenia, sprzętu lub narzędzia technicznego wykonać by nie mogła, lub których wykonanie wiązałoby się dla tej osoby z dużym utrudnieniem.

Jednocześnie z uwagi na brak definicji legalnej pojęć takich jak sprzęt, urządzenie oraz narzędzie, odwołać należy się do wykładni językowej.

Według Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996 r., „urządzenie” to „rodzaj mechanizmów lub zespół przyrządów służących do wykonania określonych czynności”.

Niewątpliwie aparat słuchowy jest urządzeniem, o którym mowa wyżej. Jego typ, rodzaj oraz budowa opiera się na indywidualnym doborze uwzględniającym w szczególności stopień ubytku słuchu, zdolności manualne a także karnację i kolor włosów osoby dla której jest przeznaczony. Osobom niepełnosprawnym – niedosłyszącym ułatwia, stosownie do potrzeb wynikających z ich niepełnosprawności, wykonywanie czynności życiowych poprzez zapewnienie prowadzenia aktywnego i produktywnego życia. Tym samym spełnia kryterium urządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy. Przy czym jego częścią składową jest system zasilania w postaci baterii. Ich brak powoduje, że aparat słuchowy jest niekompletny, a co za tym idzie nie spełnia swojej funkcji. Z tych też względów należy uznać, iż wydatek poniesiony na zakup baterii do aparatu słuchowego - stanowiących integralną części tego urządzenia - jest wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3. W konsekwencji podlega odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz zasadach określonych w 26 ust. 7b-7g i 13a ustawy.

Tego samego nie można powiedzieć o środkach konserwujących. W konsekwencji środki te - z uwagi na to, że same w sobie urządzeniem nie są oraz nie są częścią składową aparatu słuchowego - nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle powyższego, stwierdza się nieprawidłowość wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2009 r. Nr IBPBII/1/415-484/09/AŻ uznającej za błędne stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie zakupu baterii do aparatu słuchowego.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 19 sierpnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.