INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 22 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 stycznia 2010 r. znak ILPB1/415-1322/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 18 stycznia 2010 r., a w dniu 22 stycznia 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2008 roku Wnioskodawca zakupił auto ciężarowe do 3,5 t, było to auto bez zabudowy. Do października 2008 roku została wykonana zabudowa do tego samochodu, czyli wywrot. Ponieważ ww. samochód używany był do celów własnych, Wnioskodawca nie posiada faktury dokumentującej wykonanie wywrotu.

Z dniem xx listopada 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą i włączył (dnia xx listopada 2009 r.) tenże samochód do ewidencji środków trwałych w wartości z faktury z kwietnia 2008 roku (faktura zakupu).

Samochód ten jednak w wyniku ulepszenia ma dużo wyższą wartość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy mimo braku faktury na wykonanie wywrotu do samochodu ciężarowego Wnioskodawca może powiększyć jego wartość początkową w ewidencji i wpisać wartość rynkową samochodu...
2. Czy wykonanie ww. wywrotu jest kwotą ulepszenia środka trwałego...
3. Czy Wnioskodawca musi powołać biegłego, który ustali wartość samochodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy nie można ustalić ceny części nabytych środków trwałych (z powodu braku faktury), wycena ta może się odbyć z uwzględnieniem cen rynkowych.

Wnioskodawca uważa, że wykonanie wywrotu nie będzie kwotą ulepszenia środka trwałego, ponieważ zostało ono wykonane przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych. Wykonanie wywrotu zwiększy wartość początkową środka trwałego.

Zainteresowany uważa ponadto, iż powołanie biegłego nie jest konieczne i zgodne z art. 22g ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyceny dokonuje podatnik według cen rynkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. u. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są również w myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22g ust. 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, m.in. uważa się:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Przy czym zgodnie z art. 22g ust. 3 powołanej wyżej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. w przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, tj. w sytuacji, gdy samochód został nabyty na cele prywatne, po czym wykonano do niego zabudowę, na której wykonanie Wnioskodawca nie posiada dowodów mogących udokumentować wartość poniesionych nakładów, może znaleźć zastosowanie art. 22g ust. 8 ww. ustawy, regulujący kwestię ustalenia w szczególnym trybie wartości początkowej nabytych środków trwałych.

Zgodnie z jego treścią, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Jak wynika z powyższego, tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Dotyczy to sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, iż Wnioskodawca do zakupionego na potrzeby prywatne samochodu ciężarowego wykonał zabudowę - wywrot, miało to miejsce przed rozpoczęciem przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, przed wprowadzeniem środka trwałego do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Do ewidencji wprowadził wartość samochodu z dnia zakupu – wynikającą z faktury. Kwestią do wyjaśnienia jest sposób ustalenia wartości początkowej zabudowy. Nie wystąpi zatem ulepszenie środka trwałego, a zwiększenie jego wartości początkowej.

Zainteresowany nie posiada faktur związanych z wykonaniem zabudowy.

W związku z powyższym istnieją przesłanki do ustalenia wartości początkowej samochodu z zabudową w oparciu o wycenę dokonaną przez Wnioskodawcę z uwzględnieniem cen rynkowych – art. 22g ust. 8 ww. ustawy. Zatem nie ma podstaw do ustalania wartości początkowej samochodu w oparciu o wycenę biegłego.

Kwota jaką Wnioskodawca poniósł na wykonanie zabudowy do przedmiotowego samochodu nie jest kwotą ulepszenia środka trwałego lecz podnosi ona jego wartość początkową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.