INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktury VAT dotyczącej umowy leasingu finansowego, na skutek zmiany stóp procentowych lub kursów walut – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktury VAT dotyczącej umowy leasingu finansowego, na skutek zmiany stóp procentowych lub kursów walut. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.) o brakujący dokument pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pozyskiwaniu środków finansowych umożliwiających zakup rzeczy ruchomych (w szczególności środków transportu) lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazywanych następnie - na podstawie umowy leasingowej - do odpłatnego korzystania podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, przy czym odpisów amortyzacyjnych dokonuje w większości przypadków on (tzw. „leasing operacyjny”). Sporadycznie jednak występują sytuacje, w których umowa - zawierana zawsze na czas określony - przewiduje dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez podmiot korzystający z przedmiotu leasingu, przy równoczesnym ustaleniu sumy opłat leasingowych na poziomie przewyższającym wartość początkową danego przedmiotu (tzw. „leasing finansowy”).

W takich przypadkach Zainteresowany traktuje daną transakcję jako dostawę towarów i wystawia Klientowi jedną fakturę VAT, obejmującą sumę wszystkich rat należnych od Klienta w związku z realizacją umowy, czyli zarówno rat kapitałowych, jak i odsetkowych. Z uwagi na fakt, iż umowy tego rodzaju zawierane są w PLN, nie koryguje on w trakcie trwania umowy (ani po jej zakończeniu) faktury wystawionej po wydaniu Klientowi przedmiotu leasingu. Obecnie Spółka rozważa jednak możliwość wprowadzenia do swojej oferty umów leasingu finansowego płatnych w walutach obcych. Leasingobiorca zawierający taką umowę będzie wpłacał, po otrzymaniu faktury VAT wystawionej w walucie obcej, pełną kwotę podatku VAT wynikającą z takiej faktury, przy czym płatność ta następować będzie w złotych polskich w wysokości wynikającej bezpośrednio z faktury VAT, na której kwota należnego podatku VAT, ustalonego w walucie obcej, musi być przeliczona na złote polskie przy zastosowaniu średniego kursu NBP dla danej waluty z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury. Natomiast wszystkie raty leasingowe byłyby opłacane przez leasingobiorcę w walucie obcej ustalonej w umowie, w kolejno następujących po sobie miesiącach kalendarzowych, zgodnie z harmonogramem ustalonym w umowie lub w oparciu o noty obciążeniowe wystawiane przez Wnioskodawcę. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku umów zawieranych z zastosowaniem zmiennej stopy procentowej, ostateczna wysokość poszczególnych rat leasingowych mogłaby ulegać dodatkowym wahaniom w zależności od wysokości aktualnego w danym miesiącu wskaźnika xxxx.

W opinii Zainteresowanego, we wskazanym wyżej przypadku powstają wątpliwości interpretacyjne dotyczące sposobu ustalenia wysokości obrotu z tytułu realizacji umowy leasingu finansowego, w których opłaty leasingowe ustalane są w walutach obcych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna dokonać, po zakończeniu i ostatecznym rozliczeniu umowy leasingu finansowego w walucie obcej, korekty faktury VAT wystawionej na początku umowy, jeżeli suma kwot wpłaconych przez leasingobiorcę, przeliczonych na złote polskie, różnić się będzie od kwoty wyszczególnionej na fakturze na skutek zmiany stóp procentowych lub kursów walut w trakcie okresu obowiązywania umowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, transakcja leasingu finansowego uznawana jest za dostawę towarów, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla opodatkowania dostawy towarów, czyli z chwilą wydania towaru. Przedmiotowy przepis stanowi bowiem, iż przez dostawę towarów rozumie się m.in. „wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione”. Równocześnie zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady „z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi”. Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, który definiowany jest jako „kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku”. Z kolei kwota należna „obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy”. W konsekwencji, do podstawy opodatkowania wlicza się nie tylko kwotę kapitału, lecz również kwotę odsetek wynikającą z umowy leasingu finansowego. Co do zasady zatem, jak wskazuje Zainteresowany, zawierając z Klientem umowę leasingu finansowego, zobowiązany jest on do opodatkowania podatkiem VAT całej kwoty, jaka z tej umowy wynika, czyli zarówno sumy wszystkich rat kapitałowych, jak i sumy rat odsetkowych. W dacie zawarcia umowy leasingu finansowego, ani w następującej wkrótce potem dacie wystawienia faktury VAT z tego tytułu, nie jest jednak znana wysokość przyszłych stóp procentowych, ani tym bardziej nie jest znana wysokość kursów walut w jakich wnoszone będą raty leasingowe, w datach zapadalności poszczególnych rat. Nieznana pozostaje też wysokość kursów walut, w jakich Klient dokonywał będzie płatności rat wynikających z umowy, w datach wpływu tych środków na rachunki walutowe Spółki. Oczywiste jest zatem, że po wprowadzeniu nowego produktu, jakim będą walutowe umowy leasingu finansowego, Wnioskodawca, wystawiając fakturę do każdej nowej umowy, opodatkowywać będzie jedynie kwotę przewidywanego na dzień wystawienia faktury obrotu, jaki spodziewa się zrealizować w związku z daną umową.

Praktyka taka wydaje się być, według Zainteresowanego, zgodna z dyspozycją cytowanego wyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy. Natomiast fakt dokonania (zgodnie z umową) aktualizacji ostatecznej wysokości opłaty leasingowej na skutek zmiany kursu waluty obcej, w jakiej denominowana jest dana umowa lub na skutek zmiany kursu waluty obcej, w jakiej nastąpi płatność poszczególnych rat leasingowych, pozostanie bez wpływu na kwotę określoną w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT dopóty, dopóki wpłacona przez leasingobiorcę kwota będzie mniejsza niż kwota wykazana na fakturze. W istocie bowiem aktualizacja ta stanowić będzie jedynie o sposobie rozliczeń finansowych dotyczących określenia wysokości poszczególnych rat, które ze swej natury pozostają obojętne dla obrotu określonego na dzień powstania obowiązku podatkowego. W konsekwencji brak byłoby w tej sytuacji podstawy do wystawienia faktury korygującej na tym etapie rozliczeń. Dopiero w przypadku wpłacenia należności przewyższającej wartość faktury pierwotnej powstałby, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązek dokonania korekty tej faktury, przy czym korekta taka powinna zostać dokonana dopiero po ustaleniu ostatecznej wysokości sumy wpłat od leasingobiorcy, czyli po wpłacie ostatniej raty. Równocześnie w sytuacji, gdy suma rat wniesionych przez leasingobiorcę okazałaby się, po zakończeniu umowy, niższa od kwoty pierwotnie określonej w fakturze, byłby on uprawniony do wystawienia faktury korygującej zmniejszającej kwotę należną z tytułu sprzedaży oraz w konsekwencji należny z tego tytułu podatek VAT.

Wynika to, jak wskazuje Zainteresowany, z przepisów § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337), dalej zwanego rozporządzeniem. Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 rozporządzenia, udzielenie rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy po wystawieniu faktury powoduje po stronie podatnika udzielającego rabatu obowiązek wystawienia faktury korygującej. Z kolei zgodnie z treścią § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, czyli właśnie w sytuacji w jakiej znajdzie się Spółka w przypadku nieuchronnej zmiany kursów walut w trakcie obowiązywania umowy leasingu finansowego. Powyższe stanowisko znajduje również aprobatę organów skarbowych, o czym świadczyć może np. teza decyzji Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 18 października 2006 r. (sygn. PPI 443/896/06/SD). Spółka podkreśla, iż w opinii władz podatkowych zmiana stopy referencyjnej xxxx w trakcie obowiązywania umowy „ma ścisły związek wyłącznie z wysokością wnoszonych opłat leasingowych zgodnie z przyjętym harmonogramem”, co oznacza, że „brak jest zatem podstaw do twierdzenia, iż zmiana przyjętego wskaźnika dla wysokości opłat leasingowych może skutecznie wpływać na zmianę ostatecznie żądanej kwoty w ślad za zawartą umową”.

Wnioskodawca nie do końca podziela to stanowisko, ponieważ efektem zmiany stóp procentowych w umowach zawieranych przez spółkę jest właśnie odpowiednie zmniejszenie lub zwiększenie ostatecznej wysokości zobowiązania Leasingobiorcy, wynikającego z umowy leasingu, a zatem konsekwencje tej zmiany powinny znaleźć swe odzwierciedlenie w stosownej korekcie pierwotnej faktury VAT, zgodnie z opisanymi wyżej zasadami.

Tym samym, w opinii Zainteresowanego, zasadne jest korygowanie pierwotnej faktury VAT po zakończeniu umowy leasingu finansowego, do wysokości faktycznie zrealizowanego obrotu, tj. z uwzględnieniem zmienionych w trakcie okresu obowiązywania umowy stóp procentowych oraz z zastosowaniem średniego kursu NBP dla waluty, w której realizowane były płatności rat leasingowych, z dnia poprzedzającego wystawienie faktury korygującej w związku z zakończeniem i rozliczeniem umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Stosownie do art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Z powyższych przepisów wynika, że aby umowa leasingu lub inna umowa o podobnym charakterze traktowana była w świetle ustawy jako dostawa towarów (tzw. leasing finansowy), musi spełniać następujące warunki:

• musi być zawarta na czas oznaczony,

• w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,

• odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym dokonuje korzystający.
  
  

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pozyskiwaniu środków finansowych umożliwiających zakup rzeczy ruchomych (w szczególności środków transportu) lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazywanych następnie do odpłatnego korzystania podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, na podstawie umowy leasingowej. W przypadku tzw. leasingu finansowego, Zainteresowany traktuje daną transakcję jako dostawę towarów i wystawia Klientowi jedną fakturę VAT, obejmującą sumę wszystkich rat należnych od Klienta w związku z realizacją umowy, czyli zarówno rat kapitałowych, jak i odsetkowych. Obecnie Spółka rozważa możliwość wprowadzenia do swojej oferty umów leasingu finansowego płatnych w walutach obcych. Leasingobiorca zawierający taką umowę będzie wpłacał, po otrzymaniu faktury VAT wystawionej w walucie obcej, pełną kwotę podatku VAT wynikającą z takiej faktury, przy czym płatność ta następować będzie w złotych polskich w wysokości wynikającej bezpośrednio z faktury VAT, na której kwota należnego podatku VAT, ustalonego w walucie obcej, będzie przeliczona na złote polskie przy zastosowaniu średniego kursu NBP dla danej waluty z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury. Natomiast wszystkie raty leasingowe byłyby opłacane przez leasingobiorcę w walucie obcej ustalonej w umowie, w kolejno następujących po sobie miesiącach kalendarzowych, zgodnie z harmonogramem ustalonym w umowie lub w oparciu o noty obciążeniowe wystawiane przez Wnioskodawcę. Jak podkreślił Zainteresowany, w przypadku umów zawieranych z zastosowaniem zmiennej stopy procentowej, ostateczna wysokość poszczególnych rat leasingowych mogłaby ulegać dodatkowym wahaniom w zależności od wysokości aktualnego w danym miesiącu wskaźnika xxxxx.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż przepisy ustawy nie zawierają szczególnej regulacji w tym zakresie. Zatem zastosowanie znajdą ogólne zasady dotyczące podstawy opodatkowania oraz skutków jej zmiany po dokonaniu sprzedaży.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, to na podstawie ust. 4 ww. artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z zapisem art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W oparciu o art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W przedmiotowym przypadku podstawę opodatkowania stanowić więc będzie całość wynagrodzenia należna finansującemu z tytułu oddania korzystającemu rzeczy (towaru) do używania, pomniejszona o kwotę należnego z tego tytułu podatku. Ze względu na zmianę stóp procentowych w trakcie trwania umowy, kwota należna Spółce określona w momencie wystawienia faktury nie jest równa tej, którą faktycznie zapłaci leasingobiorca z tytułu wykonania umowy leasingu. Każda zatem zmiana wielkości należnego wynagrodzenia, spowodowana zmianą stóp procentowych, skutkować będzie zmianą podstawy opodatkowania, a tym samym kwoty podatku należnego. Zmiana podstawy opodatkowania (tj. zmniejszenie lub zwiększenie) spowoduje po stronie Wnioskodawcy konieczność wystawienia faktury korygującej.

Kwestie wystawiania faktur, w tym faktur korygujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Faktury korygujące generalnie można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można również podzielić ze względu na powód ich wystawienia.

Zgodnie z brzmieniem § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego

    - § 13 ust. 2 rozporządzenia.

Stosownie do § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (§ 13 ust. 5 rozporządzenia).

Zgodnie z brzmieniem § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Przepis § 14 ust. 2 rozporządzenia stanowi, iż faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Zatem, Spółka powinna dokonać, po zakończeniu i ostatecznym rozliczeniu umowy leasingu finansowego w walucie obcej, korekty faktury VAT wystawionej na początku umowy, jeżeli suma kwot wpłaconych przez leasingobiorcę, przeliczonych na złote polskie, różnić się będzie od kwoty wyszczególnionej na fakturze na skutek zmiany stóp procentowych w trakcie okresu obowiązywania umowy.

Z opisu sprawy wynika także, iż Zainteresowany rozważa możliwość wprowadzenia do swojej oferty umów leasingu finansowego płatnych w walutach obcych. Leasingobiorca zawierający taką umowę będzie wpłacał, po otrzymaniu faktury VAT wystawionej w walucie obcej, pełną kwotę podatku VAT wynikającą z takiej faktury, przy czym płatność ta następować będzie w złotych polskich w wysokości wynikającej bezpośrednio z faktury VAT, na której kwota należnego podatku VAT, ustalonego w walucie obcej, będzie przeliczona na złote polskie przy zastosowaniu średniego kursu NBP dla danej waluty z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury. Natomiast wszystkie raty leasingowe byłyby opłacane przez leasingobiorcę w walucie obcej ustalonej w umowie, w kolejno następujących po sobie miesiącach kalendarzowych, zgodnie z harmonogramem ustalonym w umowie lub w oparciu o noty obciążeniowe wystawiane przez Wnioskodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że otrzymanie zapłaty faktury wyrażonej w walucie obcej w sytuacji, gdy kurs waluty z dnia otrzymania będzie inny niż prawidłowo zastosowany kurs przyjęty do rozliczenia wystawionej faktury (a więc w sytuacji powstania różnicy między wartością podatku wyrażoną na fakturze, a kwotą podatku faktycznie otrzymaną), nie wywiera skutków w zakresie podatku od towarów i usług. W związku z powyższym różnice wynikające ze zmiany kursu walut dla podatku od towarów i usług są neutralne, nie mają wpływu na rozliczenie tego podatku, w tym na wysokość podstawy opodatkowania i kwoty podatku. Z tych też względów, w sytuacji gdy nie ulega zmianie wartość transakcji podana w walucie obcej, a zmianie ulega jedynie kurs waluty przyjęty do przeliczenia waluty obcej na PLN w momencie uregulowania należności przez nabywcę, różnice kursowe pomiędzy kwotą podatku wykazaną w fakturze oraz kwotą podatku faktycznie otrzymaną przez Spółkę nie powinny być uwzględniane w podstawie opodatkowania.

Zatem otrzymanie zapłaty faktury wyrażonej w walucie obcej, w innej wysokości niż na niej określona ze względu na zmianę kursów walut, nie wywrze skutków w zakresie podatku od towarów i usług. Nie zmieni się zatem wysokość podatku VAT należnego, w związku z czym nie zajdzie konieczność dokonania korekty faktury z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zwrócić uwagę, iż powołana przez Zainteresowanego decyzja, jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie osadzonej w konkretnym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.