INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1998 roku Wnioskodawca poniósł koszty opracowania mapy geodezyjnej, usługi geodezyjnej, opinii określającej wartość gruntu oraz analizy usytuowania i korzystania z węzła komunikacyjnego. Dotyczyło to nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy. Zgodnie z planem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, na nieruchomości tej zamierzano podbudować zakład produkcyjny.

W dniu xx grudnia 2009 r. Zainteresowany sporządził dokument, z którego wynika, że inwestycja nie będzie nigdy kontynuowana, czyli została zaniechana. Zbycie inwestycji jest niemożliwe, jak również jej fizyczna likwidacja, albowiem koszty zostały poniesione tylko na dokumenty, usługi i opracowania geodezyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej koszty poniesione na tę inwestycję stanowią koszty uzyskania przychodów w 2009 roku...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej, poniesione na inwestycje koszty stanowią koszty uzyskania przychodu w roku 2009, zgodnie z art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego wydatku za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów, uzależnione jest od związania go z przychodem lub źródłem przychodów, takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć, w kategoriach obiektywnych, wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, albo zmierzało do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami lub źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W myśl art. 22 ust. 5e cytowanej ustawy, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Inwestycje oznaczają środki trwałe w budowie, za które rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu, ulepszenia. Obowiązujące uregulowania umożliwiają podatnikom zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z zaniechanymi inwestycjami, w zależności od decyzji podatnika, w dacie ich zbycia lub likwidacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż fizyczna likwidacja środka trwałego nie następuje. Wnioskodawca poniósł jedynie koszty na sporządzenie wymaganej dokumentacji, tj. opracowania mapy geodezyjnej, usługi geodezyjnej, opinii określającej wartość gruntu oraz analizy usytuowania i korzystania z węzła komunikacyjnego. Dotyczyło to nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy.

Ze sporządzonego w dniu xx grudnia 2009 r. dokumentu wynika jednakże, iż inwestycja nie będzie nigdy kontynuowana, czyli została zaniechana. Zbycie inwestycji jest niemożliwe, jak również jej fizyczna likwidacja, albowiem koszty zostały poniesione tylko na dokumenty, usługi i opracowania geodezyjne.

Wystarczającym do uznania kosztów zaniechanej inwestycji jest podjęcie decyzji o zaniechaniu inwestycji i sporządzenie określonego Protokołu Likwidacyjnego dokumentującego skutki decyzji o zaniechaniu inwestycji. Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości. Koszty te stają się kosztami podatkowymi w dacie zaniechania inwestycji.

Reasumując, koszty opracowania mapy geodezyjnej, usługi geodezyjnej, opinii określającej wartość gruntu oraz analizy usytuowania i korzystania z węzła komunikacyjnego poniesione przez Wnioskodawcę na inwestycję stanowią koszty uzyskania przychodów 2009 roku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.