2013.02.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-925/12-6/KW
z 18 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r) uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 31 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na organizowaniu konkursów muzycznych i festiwali – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na organizowaniu konkursów muzycznych i festiwali.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa w formie stowarzyszenia. Podstawę prawną działania Wnioskodawcy stanowi ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855). Przedmiotem działalności zgodnie ze statutem jest:

Rozwój i upowszechnianie kultury muzycznej,
Działalność na rzecz osób niepełnosprawnych,
Rozwijanie działalności i kreatywności dzieci i młodzieży,
Prowadzenie działalności edukacyjnej i wychowawczej,
Prowadzenie działalności w zakresie kultury, sztuki i ochrony dóbr kultury i tradycji.

Podstawowym celem statutowym Stowarzyszenia jest prowadzenie działalności kulturalnej.

Cele statutowe Wnioskodawca realizuje m.in. poprzez organizowanie festiwali i konkursów muzycznych, organizowanie audycji muzycznych dla dzieci i młodzieży, organizowanie widowisk artystycznych uświetniających uroczystości publiczne oraz organizowanie prywatnych ceremonii pogrzebowych i ślubnych przy udziale artystów wysokiej klasy.

Festiwale organizowane przez Wnioskodawcę.

Zainteresowany jest organizatorem festiwalu „…”. Festiwal odbywa się w klasztorze …. Celem festiwalu jest popularyzacja muzyki klasycznej, a w szczególności muzyki barokowej. Festiwal wspierany jest finansowo przez Marszałka Województwa, Prezydenta Miasta, Związek …, Stowarzyszenie … i inne instytucje. W koncertach występują znani renomowani artyści krajowi i zagraniczni. Festiwal również służy promocji młodych utalentowanych wykonawców, laureatów polskich i międzynarodowych konkursów muzycznych. Jest to jeden z najstarszych festiwali muzycznych, który odbywa się od 25 lat;

Festiwal „…” - Wnioskodawca był organizatorem XIX edycji tego festiwalu. Festiwal został zorganizowany w kościele …. Festiwal odbywa się w okresie letnim. W koncertach biorą udział zarówno uznani artyści, jak i studenci, uczniowie szkół muzycznych oraz twórcy ludowi. Repertuar muzyczny jest zróżnicowany. W ramach festiwalu promowani są także młodzi utalentowani artyści, laureaci konkursów muzycznych. Festiwal odbywa się przy wsparciu finansowym Powiatu i Wójta Gminy.

Konkursy organizowane przez Wnioskodawcę.

Stowarzyszenie od 1983 roku jest organizatorem Międzynarodowego Konkursu …. Do tej pory odbyło się VII edycji tego konkursu. Celem konkursu jest popularyzowanie dorobku w kraju i za granicą oraz promowanie młodych utalentowanych artystów. jest to drugi, po F., najbardziej uznany polski kompozytor. Wśród uczestników konkursu są młodzi artyści z kraju i ze świata.

Konkurs odbywa się przy wsparciu finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa, Prezydenta Miasta oraz przy pomocy Akademii Muzycznej i Filharmonii. Na koncerty finałowe są sprzedawane bilety. Ceny biletów są kalkulowane z założeniem, że wpływy z biletów nie pokryją nawet w znikomej części kosztów organizacji konkursu.

Organizowanie widowisk artystycznych uświetniających uroczystości publiczne.

Stowarzyszenie organizuje widowiska artystyczne uświetniające uroczystości publiczne na rzecz Prezydenta Miasta, takie jak jubileusze 50 i 60-lecia zawarcia związku małżeńskiego. Wnioskodawca z tej działalności nie uzyskuje żadnych zysków.

Prowadzenie audycji muzycznych w szkołach i przedszkolach.

Jest to podstawowa forma upowszechniania kultury muzycznej prowadzona przez Zainteresowanego w szkołach i przedszkolach, która ma na celu podnoszenie kultury muzycznej i estetycznej wśród dzieci i młodzieży szkolnej. Ostatnio rozszerzono listę odbiorców również o żłobki. Poprzez audycje umożliwia się dzieciom i młodzieży bezpośredni kontakt z wykonawcami muzykami (instrumentalistami, śpiewakami), a także tancerzami. Wśród wykonawców pojawiają się najlepsi artyści pracujący w Filharmonii, Teatrze W., Teatrze M., Akademii Muzycznej. Audycje odbywają się cyklicznie (jeden raz w miesiącu) w szkołach, przedszkolach i żłobkach, do których uczęszczają dzieci. Cykl spotkań trwa przez cały rok szkolny i jest prowadzony przez prelegenta, który realizuje zaplanowany program edukacyjny w zakresie edukacji muzycznej. Program uwzględnia ważne daty i wydarzenia historyczne. Zadaniem realizowanego programu jest podnoszenie wiedzy muzycznej, przygotowanie młodych słuchaczy do świadomego odbioru muzyki, wytworzenie wśród dzieci i młodzieży potrzeby obcowania ze sztuką, wychowanie przyszłych melomanów. Działania te były wspierane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Miasta.

Placówki szkolne i wychowawcze, w których prowadzone są audycje, znajdują się na terenie Województwa oraz województw ościennych. Bardzo często są to placówki biedne, odległe od dużych ośrodków kulturalnych (np. w B., K., J., D., B., N., R., W., T., B., K., G., D., P., P., P.). Wnioskodawca pobiera tam symboliczne opłaty, które nie wystarczają nawet na pokrycie kosztów dojazdu. Opłaty te nie pokrywają honorariów 3-osobowego zespołu artystycznego. Artyści, którzy biorą udział w tych audycjach występują także w Teatrze W., Teatrze M., F. Zainteresowany ponosi także dodatkowe koszty np. audycji, które nie mogły się odbyć np. z powodu nieprzejezdnych dróg (zwłaszcza w okresie zimowym). Z organizacji niektórych audycji Wnioskodawca wykazuje zyski, są one jednak w całości przeznaczane na finansowanie niedochodowych audycji w biedniejszych placówkach, a także na pokrycie kosztów tych audycji, które nie mogły się odbyć z przyczyn niezawinionych przez placówkę szkolną lub wychowawczą. Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Organizowanie prywatnych ceremonii pogrzebowych i ślubnych przy udziale artystów wysokiej klasy.

Wnioskodawca organizuje ceremonie ślubne i pogrzebowe zarówno świeckich, jak i zgodnych z obrządkami religijnymi wszystkich wyznań. Oprawa artystyczna uroczystości pogrzebowych przygotowywana jest w sposób profesjonalny przez osoby posiadające fachową wiedzę w dziedzinie muzyki. Repertuar jest dobierany indywidualnie do charakteru uroczystości, z zachowaniem tożsamości kulturowej, religijnej, tradycji, a także uwzględnia charakterystykę osoby zmarłej. Również uroczystości ślubne są organizowane z uwzględnieniem indywidualnych preferencji osób zawierających związek małżeński.

Artyści biorący udział w ceremoniach to osoby z wyższym wykształceniem muzycznym m.in. pracownicy Filharmonii, Teatru W. z wieloletnim doświadczeniem muzycznym, laureaci konkursów i festiwali muzycznych. Wnioskodawca za organizację uroczystości pobiera opłaty, które pozwalają jedynie na pokrycie kosztów zaangażowania artystów. W zależności od liczby organizowanych uroczystości w miesiącu, miesięczny zysk Wnioskodawcy wynosi ok. 100-200 złotych. Zysk jest w całości przeznaczany na pokrycie kosztów usług świadczonych przez Zainteresowanego, ich kontynuację oraz doskonalenie.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że jest podmiotem prawa publicznego. Pojęcie „podmiotu prawa publicznego” nie zostało zdefiniowane na gruncie prawa krajowego np. w ustawie z dnia 2 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (dalej: „ustawa Prawo zamówień publicznych”, tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 113, poz. 759). Definicję „podmiotu publicznego” zawierają regulacje prawa wspólnotowego m.in. w art. 1 lit. b każdej z trzech dyrektyw prawa wspólnotowego: Dyrektywy Rady 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy - Dz. Urz. WE nr L 199 z 9.08.1993r., Dyrektywy Rady 92/50/EWG z 18 czerwca 1992 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi - Dz. Urz. WE nr L 209 z 9.07.1992r., Dyrektywy Rady 93/37/EWG z 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane - Dz. Urz. WE nr L 199 z 9.08.1993r. oraz art. 1 ust. 9 Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.

Zgodnie z powołanymi wyżej dyrektywami, dla uznania danej instytucji za podmiot prawa publicznego konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

ustanowienie w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, który nie ma charakteru przemysłowego lub handlowego, oraz
posiadanie osobowości prawnej, oraz
finansowanie w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego, lub

zarząd podmiotu podlega nadzorowi ze strony państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub innych podmiotów prawa publicznego, lub
ponad połowę składu jego organu administracji, zarządu lub nadzoru stanowią osoby mianowane przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego, lub przez inne podmioty prawa publicznego.

Opisane wyżej kryteria definiujące „podmiot prawa publicznego” są tożsame z kryteriami wymienionymi w art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo zamówień publicznych odnoszącymi się do podmiotów zobowiązanych do stosowania przepisów ustawy. Stąd też do „podmiotów prawa publicznego” należy w szczególności zakwalifikować podmioty zobowiązane do stosowania ww. ustawy na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 3.

Wprawdzie dyrektywy definiując „podmiot prawa publicznego” równocześnie wskazują załączniki wymieniające podmioty prawa publicznego lub ich kategorie istniejące w poszczególnych krajach, spełniające powyższe warunki i wobec tego zobowiązane do stosowania procedur zamówień publicznych, jednakże listy te mają tylko charakter pomocniczy i nie są wiążące.

Rozstrzygające znaczenie ma to, czy dany podmiot rzeczywiście podlega pod definicję ogólną. Jeżeli dany podmiot spełnia wszystkie kryteria omówione wyżej, a nie jest mimo to ujęty w liście przedstawionej przez określony kraj członkowski, udzielane przez niego zamówienia podlegają rygorom ustalonym w dyrektywach i jest „podmiotem prawa publicznego”.

Jednak w kontekście zaliczenia Wnioskodawcy do podmiotów publicznych ważne znaczenie będzie miał cel, jaki przyświecał przy jego tworzeniu, tj. czy została spełniona przesłanka, że Stowarzyszenie „zostało utworzone w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym niemających charakteru przemysłowego ani handlowego...”.

Pojęcie w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym niemających charakteru przemysłowego ani handlowego pochodzi bezpośrednio z dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących zamówień publicznych i jest obce polskiej tradycji prawnej. Wobec braku jakiegokolwiek orzecznictwa polskich sądów oraz piśmiennictwa na ten temat interpretacja tego pojęcia powinna być dokonywana z uwzględnieniem orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). Klasyczna definicja potrzeb w interesie ogólnym niemających charakteru gospodarczego ani handlowego została sformułowana przez ETS w orzeczeniu z 10 listopada 1998 r. w sprawie C-360/96 Gemeente Arnhem and Gemeente Rheden v BFI Holding. Stwierdzono w niej, że potrzebami w interesie ogólnym niemającymi charakteru przemysłowego ani handlowego są potrzeby zaspokajane w inny sposób niż poprzez udostępnianie produktów i usług na rynku i które z przyczyn związanych z interesem ogólnym państwo decyduje się zaspokoić samo lub na których zaspokajanie chce wywierać decydujący wpływ.

Według ETS decyzja, czy dany podmiot został utworzony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego, zależy od oceny:

czynników prawnych i faktycznych oraz okoliczności towarzyszących jego powstaniu,

warunków, na jakich wykonuje swoje zadania, biorąc pod uwagę zwłaszcza niezarobkowy cel działalności, fakt nieponoszenia ryzyka związanego z jej prowadzeniem oraz ewentualne finansowanie ze środków publicznych.

Ponadto zaspokajanie potrzeb o charakterze powszechnym, niemających charakteru przemysłowego ani handlowego, obejmuje swoją treścią potrzeby, które dany podmiot musi zaspokajać obligatoryjnie. Chodzi zatem o zadania, które w świetle przepisów prawa muszą być realizowane przez władzę publiczną albo przez podmioty powołane przez władze publiczne do realizacji zadań obowiązkowych, czyli tzw. zadania publiczne.

Zadanie publiczne realizowane przez stowarzyszenie lub fundację musi też dotyczyć zbiorowości, np. wspólnoty lokalnej, i nie może odnosić się do elementarnych potrzeb osobistych indywidualnego odbiorcy.

W przypadku Wnioskodawcy warunki te są spełnione, ponieważ jego zadaniem zapisanym w Statucie jest:

rozwój i upowszechnianie kultury muzycznej,
działalność na rzecz osób niepełnosprawnych,
rozwijanie twórczości i kreatywności dzieci i młodzieży,
prowadzenie działalności edukacyjnej i wychowawczej,
prowadzenie działalności w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji.

Zatem podstawowa działalność Zainteresowanego koncentruje się na realizacji zadań publicznych, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty o charakterze powszechnym, niemających charakteru przemysłowego ani handlowego.

Wnioskodawca zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855) posiada osobowość prawną. Natomiast zgodnie z art. 25 ww. ustawy zarząd stowarzyszenia w trybie nadzoru jest zobowiązany dostarczać odpisów uchwał walnego zebrania członków (zebrania delegatów) oraz składać niezbędne wyjaśnienia. Oznacza to, że Zainteresowany spełnia przesłanki uznania go za podmiot publiczny.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Swój status, jako innego podmiotu uznanego za instytucję o charakterze kulturalnym, wywodzi z następujących przepisów: art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 4, art. 4 ust. 1 pkt 16 oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536). Zainteresowany nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (ustawa z dnia 25 października 1991 r., tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 406).

Bilety sprzedawane na konkursy i festiwale stanowią wyłącznie opłaty za wstęp na ww. imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, polegające na sprzedaży biletów na konkursy i festiwale organizowane przez Zainteresowanego, są zwolnione z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („ustawy o VAT”), zwolnione z podatku są usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Przytoczony przepis ustawy obowiązuje od 1 stycznia 2011 r. Wprowadzona zmiana uwzględnia regulacje unijne wynikające z art. 132 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stanowi, że „państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie”.

Zgodnie z treścią powołanego wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT z podatku są zwolnione:

usługi kulturalne, które są świadczone przez określone podmioty. Są to:
1. podmioty prawa publicznego lub
2. inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym.

Ustawa stosuje zwolnienie do usług kulturalnych świadczonych przez podmioty spełniające alternatywnie jeden z warunków, są to zarówno podmioty publiczne, jak i inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym oraz podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu kultury. Wskazuje na to gramatyczna wykładnia przepisu, w którym zastosowano alternatywę łączną. Przez określenie „inne podmioty” należy rozumieć wszystkie inne podmioty, które nie są podmiotami publicznymi. Ustawodawca wyraźnie rozróżnił trzy rodzaje podmiotów uprawnionych do stosowania zwolnienia z podatku VAT z tytułu świadczonych usług kulturalnych.

Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, nie jest również wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu kultury, tj. podmioty o których mowa w rozdziale 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Dla rozstrzygnięcia, czy sprzedaż biletów na konkursy muzyczne organizowane przez Zainteresowanego jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, kluczową kwestią jest wyjaśnienie, czy Wnioskodawca jest „innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym”.

Definicję działalności kulturalnej zawierają przepisy ustawy z dnia 26 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 406) - art. 1 „działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury”. Zgodnie z ustawą działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Działalność kulturalna nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. Odrębne przepisy, o których mowa, to ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, która w art. 2 definiuje działalność gospodarczą następująco: „działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły”. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w celach zarobkowych, ponieważ nie jest nastawiony na osiąganie zysku, tylko szeroko rozumiane upowszechnianie muzyki.

Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej w art. 2 wymienia przykładowe „formy organizacyjne” działalności kulturalnej. Są to: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Użyte w treści przepisu zastrzeżenie „w szczególności” oznacza, że katalog form organizacyjnych wymieniony w art. 2 tej ustawy nie jest zamknięty. Tym bardziej, że art. 2 wymienia jedynie przykładowe formy organizacyjne nie zaś organizacyjno-prawne, w jakich może być prowadzona działalność kulturalna.

Pewną wskazówkę stanowi treść art. 5 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Na podstawie tego przepisu organizacje pozarządowe prowadzące działalność kulturalną mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa z części, w której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji. Działania Wnioskodawcy takie jak organizowanie konkursów i festiwali, prowadzenie audycji muzycznych w szkołach, przedszkolach i żłobkach było wspierane finansowo przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Potwierdza to, że Zainteresowany prowadzi działalność o charakterze kulturalnym w rozumieniu przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wnioskodawca w świetle przepisów art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536) jest organizacją pozarządową. Ustawa definiuje organizacje jako: „niedziałające w celu osiągnięcia zysku - osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4”.

Zdaniem Wnioskodawcy Jego działalność należy zakwalifikować jako działalność pożytku publicznego w zakresie kultury. Zgodnie z definicją działalności pożytku publicznego zawartej w art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie - „Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie”. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie, sfera zadań publicznych obejmuje zadania w zakresie: „kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego”. Gdyby Wnioskodawca nie spełniał warunków określonych w art. 5 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tj. nie był organizacją pożytku publicznego oraz nie prowadził działalności kulturalnej w rozumieniu przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej), nie przysługiwałoby prawo do otrzymywania dotacji z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zatem należy przyjąć, że Wnioskodawca jest „innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym”, który świadcząc usługi kulturalne ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie natomiast do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 11 wymieniał jako zwolnione od podatku m. in. usługi związane z kulturą (ex 92) i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktu 33, regulującego zwolnienia od podatku usług kulturalnych.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Powyższe jest konsekwencją wprowadzenia do ustawy cyt. wyżej art. 5a, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r., jeżeli przepisy ustawy nie powołują symbolu statystycznego dla danego towaru bądź usługi, nie identyfikuje się ich za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Dyrektywa w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n, że zwolnieniu od podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Zatem ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Ponadto art. 43 ust. 17a ustawy, wskazuje, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca działa w formie stowarzyszenia. Podstawę prawną działania Zainteresowanego stanowi ustawa Prawo o stowarzyszeniach. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnie ze statutem jest rozwój i upowszechnianie kultury muzycznej, działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, rozwijanie działalności i kreatywności dzieci i młodzieży, prowadzenie działalności edukacyjnej i wychowawczej, prowadzenie działalności w zakresie kultury, sztuki i ochrony dóbr kultury i tradycji. Podstawowym celem statutowym Zainteresowanego jest prowadzenie działalności kulturalnej. Cele statutowe Wnioskodawca realizuje m.in. poprzez organizowanie festiwali i konkursów muzycznych. Zainteresowany jest organizatorem festiwalu „…”. Celem festiwalu jest popularyzacja muzyki klasycznej, a w szczególności muzyki barokowej. Festiwal wspierany jest finansowo przez Marszałka Województwa, Prezydenta Miasta, Związek …, Stowarzyszenie … i inne instytucje. W koncertach występują znani renomowani artyści krajowi i zagraniczni. Festiwal służy również promocji młodych utalentowanych wykonawców, laureatów polskich i międzynarodowych konkursów muzycznych. Jest to jeden z najstarszych festiwali muzycznych, który odbywa się od 25 lat. Ponadto Wnioskodawca był organizatorem XIX edycji festiwalu „…”. Festiwal odbywa się w okresie letnim. W koncertach biorą udział zarówno uznani artyści, jak i studenci, uczniowie szkół muzycznych oraz twórcy ludowi. Repertuar muzyczny jest zróżnicowany. W ramach festiwalu promowani są także młodzi utalentowani artyści, laureaci konkursów muzycznych. Festiwal odbywa się przy wsparciu finansowym Powiatu i Wójta Gminy. Stowarzyszenie od 1983 roku jest organizatorem Międzynarodowego Konkursu …. Do tej pory odbyło się VII edycji tego konkursu. Celem konkursu jest popularyzowanie dorobku K. w kraju i za granicą oraz promowanie młodych utalentowanych artystów. Wśród uczestników konkursu są młodzi artyści z kraju i ze świata. Konkurs odbywa się przy wsparciu finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa, Prezydenta Miasta oraz przy pomocy Akademii Muzycznej i Filharmonii. Na koncerty finałowe są sprzedawane bilety. Ceny biletów są kalkulowane z założeniem, że wpływy z biletów nie pokryją nawet w znikomej części kosztów organizacji konkursu. Bilety sprzedawane na konkursy i festiwale stanowią wyłącznie opłaty za wstęp na ww. imprezy.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Ponadto w opisie stanu faktycznego Zainteresowany wskazał, iż jest podmiotem prawa publicznego. Podstawowa działalność Wnioskodawcy koncentruje się na realizacji zadań publicznych, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty o charakterze powszechnym, niemających charakteru przemysłowego ani handlowego.

Zainteresowany wskazał, że jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Swój status, jako innego podmiotu uznanego za instytucję o charakterze kulturalnym, wywodzi z przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz powołuje ustawę o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wnioskodawca nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy w pierwszej kolejności wskazać należy, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy mogą korzystać podmioty zidentyfikowane w ww. przepisie, tj.

podmioty prawa publicznego,

inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub

podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Należy przy tym zaznaczyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji podmiotu prawa publicznego. Definicję tą zawiera art. 1 ust. 9 Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U.UE.L.04.134.114). Pojęcie „podmiot prawa publicznego” jest w dyrektywie tej zdefiniowane w kontekście prawa zamówień publicznych i definicji „instytucji zamawiających”, niemniej jednak, mając na uwadze systemową wykładnię przepisów, definicją tą posiłkowo można posłużyć się również w przedmiotowej sprawie.

„Podmiot prawa publicznego” oznacza zatem każdy podmiot:

ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego;

posiadający osobowość prawną; oraz

finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego; albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów; albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego,

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem ustanowionym w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym. Jest dobrowolnym stowarzyszeniem działającym na własny rachunek, ponoszącym ryzyko związane z prowadzoną działalnością. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nie jest organem władzy publicznej ani nie został powołany przez organ władzy publicznej do realizacji zadań publicznych. Przy czym, na powyższą ocenę bez wpływu pozostaje okoliczność, iż organizowane konkursy są wspierane finansowo przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 cyt. ustawy o stowarzyszeniach, stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.

Stosownie do art. 2 ust. 3 tej ustawy, stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

W myśl art. 34 ww. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Fakt, że cele określone przez Wnioskodawcę pokrywają się z zadaniami publicznymi nie oznacza, że jest podmiotem prawa publicznego. Należy również podkreślić, iż we własnym stanowisku sam Zainteresowany stwierdził, że nie jest podmiotem prawa publicznego.

Ponadto Zainteresowany wskazał, iż nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Wnioskodawcy, iż jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym należy wskazać, iż sam fakt, że Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie kultury nie przesądza jeszcze, że może zostać uznany za instytucję o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Uznanie danego podmiotu za instytucję o charakterze kulturalnym winno wynikać z odrębnych przepisów. Zatem to konkretny przepis odrębnych regulacji prawnych winien uznać podmiot (Stowarzyszenie) za instytucję kultury, tj. nadawać temu podmiotowi status instytucji kultury. Brak przepisów w tym zakresie uniemożliwia Zainteresowanemu korzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Okoliczność, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w oparciu o ustawę o działalności pożytku publicznego i wolontariacie czy ustawę o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie oznacza, że Zainteresowany na podstawie tych przepisów został uznany za instytucję o charakterze kulturalnym.

Tut. Organ wskazuje, iż ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie reguluje zasady prowadzenia działalności przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych nie określając podmiotów uznanych za instytucje o charakterze kulturalnym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. W myśl art. 4 ust. 1 tej ustawy, sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje zadania m.in. w zakresie: podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej (art. 4 ust. 1 pkt 4 tej ustawy), kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego (art. 4 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy).

Z kolei stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 406), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Wskazany przepis art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej określa formy organizacyjne tej działalności, nie nadaje zaś podmiotom przymiotu instytucji o charakterze kulturalnym.

Zatem należy wskazać, iż przepisy ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie nadają podmiotom przymiotu instytucji o charakterze kulturalnym.

Wobec powyższego tut. Organ stwierdza, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym ani podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury.

Reasumując, Wnioskodawca nie spełnia przesłanki podmiotowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, tym samym świadczone przez Wnioskodawcę przedmiotowe usługi, polegające na organizowaniu konkursów muzycznych i festiwali, nie są objęte zwolnieniem na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż świadcząc usługi kulturalne ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin