INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009r. (data wpływu 16 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii ustalenia, czy kopia zawiadomienia, o której mowa w art. 89a ust. 6 ustawy o VAT jest przesyłana do urzędu skarbowego dłużnika czy wierzyciela - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy kopia zawiadomienia, o której mowa w art. 89a ust. 6 ustawy o VAT jest przesyłana do urzędu skarbowego dłużnika czy wierzyciela.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych (biuro rachunkowe).

Kontrahenci Wnioskodawczyni nie wywiązują się z obowiązku zapłaty za wykonane usługi. W związku z tym Wnioskodawczyni pragnie skorzystać z „ulgi na złe długi”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdzie powinna zostać przesłana kopia zawiadomienia, o której mówi art. 89a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zgodnie z treścią art. 89a ust. 6 „kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego”. Czy jako „właściwy dla podatnika” urząd skarbowy należy rozumieć urząd skarbowy właściwy dla wierzyciela, czy dla dłużnika...

Zdaniem Wnioskodawczyni, już sama konstrukcja ust. 6 wskazuje, że podatnikiem jest wierzyciel a nie dłużnik. Dlatego zawiadomienie to winno zostać złożone w urzędzie skarbowym podatnika (czyli właściwym dla jej miejsca wykonywania działalności). Z zapisu art. 89a nie wynika obowiązek informowania o skorzystaniu z „ulgi na złe długi” urzędu skarbowego dla dłużnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Natomiast w myśl ust. 6 tegoż artykułu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Brzmienie tego ostatniego przepisu, w sposób niebudzący wątpliwości, wskazuje, że użyte w tym przepisie słowo „podatnik” odnosi się do wierzyciela, gdyż jak wynika to z pierwszego zdania cyt. „ podatnik (…) obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności”, stąd też wskazany w zdaniu drugim tego przepisu – właściwy dla podatnika urząd skarbowy – to urząd skarbowy właściwy dla wierzyciela.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych (biuro rachunkowe). Kontrahenci Wnioskodawczyni nie wywiązują się z obowiązku zapłaty za wykonane usługi. W związku z tym Wnioskodawczyni pragnie skorzystać z „ulgi na złe długi”.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że skoro w opisanej we wniosku sytuacji, Wnioskodawczyni występuje jako wierzyciel, to korzystając z rozwiązań prawnych przewidzianych przepisem art. 89a ustawy o VAT, obowiązana będzie kopię zawiadomienia, o którym mowa w ust. 6 tegoż artykułu, przesłać do właściwego dla niej (czyli wierzyciela) urzędu skarbowego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, czy wskazany przez Wnioskodawczynię urząd skarbowy, należy uznać za urząd skarbowy, o którym mowa w art. 89a ust. 6 ustawy o VAT, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Tut. organ pragnie jednak zwrócić uwagę, że w niniejszej interpretacji przyjęto stwierdzenie Wnioskodawczyni, bez dokonywania jego weryfikacji, iż urzędem skarbowym właściwym dla Wnioskodawczyni jest urząd skarbowy miejsca wykonywania jej działalności, gdyż we wniosku wskazała ona tylko jedno miejsce prowadzenia działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.