INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe, o ile czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„T.” Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest spółką zależną norweskiego przedsiębiorstwa „S.”. W dniu 3 marca 2010 r. Spółki zawarły umowę, na mocy której „T.” Sp. z o.o. udzieliła Spółce „S.” pożyczkę w kwocie 250 000 euro. W umowie określono termin zwrotu pożyczki najpóźniej do dnia 10 kwietnia 2010 r. Strony ustaliły oprocentowanie pożyczki w wysokości 6% w skali roku. W dniu 8 kwietnia 2010 r. strony ustanowiły aneks nr 1 do ww. umowy pożyczki, przedłużając termin jej zwrotu najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2010 r. Przedmiotowa umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a płatność została przekazana przelewem bankowym z konta Spółki „T.” Sp. z o.o. w Polsce na konto Spółki „S.” w Norwegii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność udzielenia pożyczki przez „T.” Sp. z o.o. norweskiej Spółce „S.” podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych w związku z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielenia pożyczki norweskiej Spółce „S.” nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, że jedna ze stron tej transakcji występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Udzielenie przedmiotowej pożyczki niewątpliwie jest usługą sklasyfikowaną w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 65.22.10 – udzielanie pożyczek poza systemem bankowym. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca udzielając przedmiotowej pożyczki odpłatnie świadczył pożyczkobiorcy usługę pośrednictwa finansowego. Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei powołany ust. 2 wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność wykonana została jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa usługa udzielenia pożyczki jest czynnością wykonywaną w ramach działalności gospodarczej Spółki, zatem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku ze świadczeniem powyższej usługi, Spółka działa w charakterze podatnika. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z pozycją 3 załącznika nr 4 do powołanej ustawy, usługi pośrednictwa finansowego korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że Wnioskodawca był w przedmiotowej transakcji zwolniony z podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego, na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegała ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101 poz. 649) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. b) tego artykułu umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 kwietnia 2010 r., nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:



1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
2. umowy spółki i jej zmiany,
3. umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych;

Przepis ten ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron (pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm. 2)) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Natomiast w myśl art. 1a pkt 5 użyte w ustawie pojęcie państwo członkowskie oznacza państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, Spółka z o.o., zależna od norweskiego przedsiębiorstwa, udzieliła mu oprocentowanej pożyczki. Umowa została zawarta w dniu 3 marca 2010 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a płatność przekazana została przelewem bankowym z polskiego konta Wnioskodawcy na norweskie konto pożyczkobiorcy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeżeli pożyczkodawca lub pożyczkobiorca, z tytułu zawarcia umowy pożyczki, podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (podatkiem od wartości dodanej pobieranym na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich) lub był od niego zwolniony, przedmiotowa pożyczka nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.