INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 08 stycznia 2010r.) uzupełnionym w dniu 17 marca 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia kosztów wykonania zadania inwestycyjnego obejmującego adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy do potrzeb służby zdrowia lub innej działalności do inwestycji w obcych środkach trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia kosztów wykonania zadania inwestycyjnego obejmującego adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy do potrzeb służby zdrowia lub innej działalności do inwestycji w obcych środkach trwałych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 02 marca 2010 r. znak IBPBI/2/423-69/10/BG IBPP1/443-22/10/AZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 17 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Apteka (dalej: Apteka lub Spółka) zajmuje pomieszczenia w budynku piętrowym ostatnio wyremontowanym. Posiada on piętro i poddasze o powierzchni użytkowej około 420 m 2 dostosowanej do potrzeb służby zdrowia, jednak bez windy. W dokumentacji projektowej budynek ten oznaczony jest literą „A". Do budynku przylega przebudowany w ciągu ostatnich 15 lat budynek „B”, „C" i „D" oraz nowowybudowany budynek „E" o łącznej powierzchni użytkowej około 1200 m 2. W budynku „A" na parterze i częściowo na piętrze oraz w piwnicy mieści się Apteka.

W sprawie budynków „B", „C", „D" i „E" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał pozwolenie na użytkowanie. Jednak nie są one faktycznie użytkowane, gdyż nie są ostatecznie wykończone i dostosowane do potrzeb konkretnego użytkownika. Najkorzystniej by było, aby użytkownikiem tych obiektów byli lekarze, gdyż ich pacjenci byliby pacjentami Apteki.

Przedmiot działalności Spółki został rozszerzony między innymi o „Wynajem i zarządzanie” nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi" (PKP 68.20Z). Zmiana została zarejestrowana w KRS.

Współwłaścicielami budynku „A" zgodnie z zapisami w Księgach Wieczystych w Sądzie Rejonowym są I.S. i J.S. oraz ich dzieci A.S, B.S.

I.S. i J. S. są jedynymi członkami zarządu Spółki oraz jedynymi wspólnikami tej Spółki z córką R.S.

Koszty remontu budynku „A" i budowy budynków „B", „C", „D" i „E" pokryli I.S. i J.S. Współwłaścicielami wszystkich działek pod wszystkimi budynkami są I.S. i J.S. oraz ich dzieci A.S., B.S i R.S. zgodnie z zapisami w Księgach Wieczystych.

Apteka reprezentowana przez pełnomocnika powołanego w dniu 30 września 2009r. przez Zgromadzenie Wspólników na pełnomocnika Spółki zawarła umowę z I.S. i J.S.

Pełnomocnik jest wykonawcą inwestycji w obcych środkach trwałych będącej przedmiotem powyższej umowy, prowadzi on działalność usługową w tym zakresie. Przedmiotem umowy jest wykonanie i zapłata za roboty polegające na dostosowaniu budynków „A", „B", „C”, „D" i „E", poza pomieszczeniami zajmowanymi przez Aptekę, do potrzeb przyszłego użytkownika na działalność gospodarczą. Użytkownikiem tym winny być osoby prowadzące działalność lekarską, której pacjenci będą również pacjentami (klientami) Apteki. Użytkownikiem mogą być również osoby prowadzące inną działalność gospodarczą, gdyby nie było ofert lekarzy, zawsze za zgodą Apteki do czasu obowiązywania umowy.

W szczególności roboty budowlane objęte umową polegać będą na:

• robotach zgodnie z dokumentacją projektową w tym przebudowa budynku „B" i „C" i zadaszenie podwórza,
• budowie odpowiedniego pomieszczenia i instalacji w nim windy w budynku „B" i w podwórzu.
  
  

Głównym celem inwestycji będzie dostosowanie istniejących obiektów majątku trwałego do potrzeb lekarzy prowadzących działalność w zakresie służby zdrowia.

Poniesione przez Aptekę koszty związane z wykonaniem niniejszej umowy Apteka pokryje z czynszu uzyskanego od przyszłych użytkowników budynków „A", „B", „C" ,,D" i „E" Umowy najmu tych budynków zawierane prze Aptekę winny być uzgadniane z ich współwłaścicielami.

W odpowiedzi na wezwanie, w uzupełnieniu stanu faktycznego, Apteka poinformowała, iż wynajmuje pomieszczenia w budynku A na podstawie umów zawartych z właścicielami: I. S. i J. S.

Umowę w sprawie robót w budynku „B”, „C”, „D”, „E” wykonywanych przez Aptekę współwłaściciele zawarli w dniu 30 grudnia 2009r. W umowie tej ustalono zasady rozliczenia między stronami kosztów poniesionych na adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy. Koszty te nie będą zwracane Aptece przez właścicieli budynków. Apteka na podstawie umowy z dnia 30 grudnia 2009r. wynajmie adoptowane lokale lekarzom, częściowo będzie użytkować na własne cele lub w przypadku braku lekarzy wynajmie je za zgodą właścicieli innym osobom w okresie 10-ciu lat od daty zakończenia robót. W ten sposób Apteka otrzyma zwrot kosztów sfinansowanych przez nią robót. Apteka jako spółka z o.o. w zakresie swojej działalności ma zarejestrowany najem lokali.

Koszty wykonania zadania inwestycyjnego obejmującego adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy ponosi Apteka.

Pomiędzy Apteką a współwłaścicielami budynków jako osobami fizycznymi została zawarta umowa z dnia 30 grudnia 2009r. Budynek „A”, w którym zakończono w 2009r. remonty, częściowo wykorzystywany jest przez Aptekę, tj. cały parter i część I piętra. Poddasze przewidziane jest na wynajęcie lekarzom po zainstalowaniu windy w budynku „B”. Koszty

eksploatacji windy i budynków „B”, „C”, „D”, „E” oraz zabudowanego podwórka w okresie obowiązywania umowy z dnia 30 grudnia 2009r. pokrywać będzie Apteka

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Aptekę koszty wykonania zadania inwestycyjnego obejmującego adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy do potrzeb służby zdrowia lub innej działalności można zaliczyć do inwestycji w obcych środkach trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zadanie inwestycyjne polegające na adaptacji i wykończeniu istniejącej zabudowy do potrzeb służby zdrowia lub innej działalności może zaliczyć do inwestycji w obcych środkach trwałych. Apteka rozszerzyła działalność o „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi" (PKD 68.20Z). Spółka zakłada, iż w przyszłości wynajem lokali (budynków) wydzierżawionych od właścicieli budynków będzie przynosił zyski. Z kolei wprowadzenie lekarzy do adaptowanych budynków wpłynęłoby niewątpliwie na zwiększenie przychodów w Aptece, a tym samym na zwiększenie zysków lub zabezpieczenie kontynuowania tej działalności w dłuższym okresie czasu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych dopuszcza możliwość rozliczenia przez Spółkę wydatków poniesionych na użytkowany przez nią na podstawie umów budynek w postaci możliwości zaliczenia poniesionych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (gdy poniesione nakłady mają charakter remontu) lub poprzez odpisy amortyzacyjne (gdy nakłady są inwestycją w obcym środku trwałym).

Przepis art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o pdop stanowi, iż amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, m. in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Środki trwałe w budowie to – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Wobec powyższego do definicji „inwestycji w obcych środkach trwałych” należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Modernizacją, ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania.

Podejmując inwestycję w obcym środku trwałym podatnik powinien dysponować zezwoleniem uzyskanym od właściciela ulepszanego, adoptowanego i wykańczanego środka trwałego. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że ww. wydatki inwestycyjne będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne jeżeli nie zostaną podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, np. przez właściciela środka trwałego o czym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o pdop.

Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. Nakłady o charakterze modernizacyjnym tworzą inwestycję w obcym środku trwałym, którą należy uznać za środek trwały podlegający amortyzacji. Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji w obcych środkach trwałych lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego budynku lub budowli, szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż głównym celem inwestycji Spółki będzie dostosowanie istniejących obiektów (pomieszczeń) majątku trwałego na pomieszczenia dla lekarzy prowadzących działalność w zakresie służby zdrowia. Koszty wykonania zadania inwestycyjnego obejmującego adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy ponosi Apteka. W świetle powyższego poniesione przez Spółkę koszty wykonania zadania inwestycyjnego obejmującego adaptację i wykończenie istniejącej zabudowy do potrzeb służby zdrowia lub innej działalności może zaliczyć do inwestycji w obcych środkach trwałych. Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania w zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.