INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 25 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń z tytułu zawartych umów zlecenia oraz umów o dzieło - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń z tytułu zawartych umów zlecenia oraz umów o dzieło.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawiera umowy zlecenia i umowy o dzieło z osobami niebędącymi pracownikami Urzędu. Często zdarza się tak, iż te umowy są zawierane na krótki okres tj. poniżej jednego miesiąca, na kwoty 200 zł. Obecnie wnioskodawca od tych umów potrąca podatek dochodowy od osób fizycznych stosując koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym od tych umów zleceń i umów o dzieło powinny być stosowane koszty uzyskania przychodu i pobierana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, podatek dochodowy od osób fizycznych powinien być naliczany z kosztami uzyskania przychodu jeżeli umowa (zlecenia, o dzieło) trwa krócej niż jeden miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy identyfikuje, jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście zdefiniowaną w art. 13 ustawy.

W myśl art. 13 pkt 8 powołanej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 01 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy.

W myśl art. 30 ust. 3 ww. ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Powyższy przepis, art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych aby mógł być zastosowany, muszą być spełnione łącznie dwa warunki:

• po pierwsze suma należności określonych w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie może przekroczyć miesięcznie kwoty 200 zł,
• po drugie umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Z treści ww. przepisu wyraźnie wynika, że chodzi o kwoty określone w umowie, a nie wypłacone.

W tym miejscu organ podatkowy raz jeszcze podkreśla, iż dla zastosowania normy art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy konieczne jest, aby wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem były spełnione łącznie, a więc kwota należności z tytułu zawieranych umów zlecenia czy umów o dzieło musi być ściśle określona w umowie i nie może przekraczać kwoty 200 zł miesięcznie.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy umowy zlecenia jak i umowy o dzieło zawarte z osobami niebędącymi pracownikami płatnika nie określają kwoty miesięcznej należności, a jedynie określają należność na kwotę 200 zł, jako zapłatę za zlecenie bądź wykonanie określonego zadania, świadczenia w określonym terminie, a nie jako wynagrodzenie miesięczne - przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał tutaj zastosowania - bowiem zawarte umowy zlecenia jak i umowy o dzieło nie określają wprost miesięcznej kwoty wynagrodzenia, a jedynie jednorazową należność za zlecenie czy wykonanie określonego zadania, świadczenia. Przy tym nie ma znaczenia, że kwota brutto należna zleceniobiorcy bądź wykonawcy z tego samego tytułu faktycznie nie przekracza kwoty 200 zł miesięcznie.

W przypadku umów zlecenia czy umów o dzieło zawartych przez Wnioskodawcę, w których wprost nie określono miesięcznej należności, powołany przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy nie ma zastosowania. Zatem wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od ww. umów zlecenia jak i umów o dzieło winien odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, tj. według 18 % stawki podatku dochodowego z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, nawet w sytuacji, gdy ostatecznie wypłacona kwota z tytułu umowy zlecenia czy umowy o dzieło nie przekroczy bądź wyniesie równe 200 zł.

Reasumując, jeżeli istotnie w zawieranych przez wnioskodawcę umowach zlecenia nie zostały określone należności miesięczne za wykonane zlecenie czy dzieło, to wnioskodawca winien zastosować zasady poboru zaliczki na podatek według uregulowań zawartych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym podkreślić należy, iż fakt, że przedmiotowe umowy zawierane są na okres krótszy niż jeden miesiąc nie ma tutaj znaczenia.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.