2012.12.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-998/12/ASz
z 27 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012r. (data wpływu 17 września 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 24 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest:

nieprawidłowe – w zakresie uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy znajduje zastosowanie przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT,
prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pomocy społecznej z zakwaterowaniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT,
nieprawidłowe – w zakresie uznania, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących.
prawidłowe – w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tyt. usług w zakresie pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem, za które zapłata w całości następuje bezpośrednio na rachunek bankowy.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy znajduje zastosowanie przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT,
zwolnienia od podatku świadczonych usług pomocy społecznej z zakwaterowaniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT,
uznania, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących.
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tyt. usług w zakresie pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem, za które zapłata w całości następuje bezpośrednio na rachunek bankowy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 24 grudnia 2012r.),będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 grudnia 2012r. znak: IBPP3/443-998/12 ASz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z dnia 17 grudnia 2012r.):

Dom Pomocy Społecznej w K jest jednostką budżetową (gminną jednostką organizacyjną). DPS wszystkie dochody przekazuje na konto Urzędu Miasta K, zaś na realizacje zadań statutowych otrzymuje środki z budżetu Miasta K.

W DPS przebywa obecnie 140 mieszkańców. Dom Pomocy Społecznej działa na podstawie ustawy o pomocy społecznej, świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem (Dział 87 PKWiU). Usługi te są wykonywane na podstawie decyzji o skierowaniu do Domu Pomocy Społecznej wydawanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. W decyzjach MOPS wydawanych na podstawie art. 61 ustawy o pomocy społecznej określana jest również wysokość odpłatności za pobyt w Domu Pomocy Społecznej, którą ponosi mieszkaniec. Odpłatność mieszkańca za pobyt w DPS wynosi 70% dochodów otrzymywanych przez mieszkańca. Wpłaty są, co do zasady (na podstawie upoważnienia mieszkańca), przekazywane przez ZUS w postaci przelewów bankowych. Przelewy ZUS nie pokrywają w całości odpłatności za obciążającej mieszkańca. Różnica pomiędzy kwotą przekazywaną przez ZUS, a decyzją w sprawie odpłatności wydaną przez MOPS wynika z przepisów ZUS (decyzja MOPS wydana na podstawie ustawy o pomocy społecznej określa 70% świadczenia mieszkańca netto, a ZUS może potrącić 65% świadczenia brutto, co wynika z art. 140 ust 4 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Wyżej opisana różnica jest wpłacana przez mieszkańca na konto bankowe DPS. Pozostałą część odpłatności ponosi w pierwszej kolejności najbliższa rodzina mieszkańca, a dalej gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Jest wydzielone konto bankowe DPS, na które ZUS (emerytury, renty) albo MPS (zasiłki) przelewają świadczenia tylko z tyt. odpłatności za pobyt mieszkańca. Istnieje część mieszkańców, których świadczenia przesyłane przez ZUS lub MOPS są niższe niż ich odpłatność za pobyt w DPS wynikająca z decyzji. W takim przypadku mieszkańcy muszą dopłacić różnicę do wysokości kwoty z decyzji. Mieszkańcy robią to dokonując wpłaty na rachunek bankowy (rachunek dochodów DPS) lub w kasie DPS na rachunek depozytowy. DPS dokonuje odpowiednich przeksięgowań (rozliczeń z tytułu nadpłaty lub niedopłaty) pomiędzy rachunkiem depozytowym, a rachunkiem dochodowym DPS.

Z ewidencji dokumentujących transakcje za pośrednictwem banku wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy. Z tytułu opłatności za pobyt w DPS uzyskał dochód: -w 2011r. w wysokości 1.108430,81 zł, - na koniec lipca 2012 r. - 736.748,72 zł.

Dom Pomocy Społecznej, poza dochodami z tytułu odpłatności za pobyt w DPS nie uzyskuje innych dochodów. Dotychczas Dom Pomocy Społecznej nie ewidencjonował obrotów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy użyciu kasy rejestrującej.

W piśmie z dnia 17 grudnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, że obrót z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, które są zobowiązane do dokonywania dopłat za pobyt w DPS (z wyłączeniem wpływów od innych podmiotów np. ZUS, KRUS, MOPS) w roku 2011 nie przekroczył 40.000 zł. Natomiast w 2012r., stan na dzień 13 grudnia 2012r. obrót ten wyniósł 12.655,75 zł.

Wnioskodawca jest wpisany do rejestru domów pomocy społecznej prowadzonego przez Wojewodę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w stosunku do Domu Pomocy Społecznej ma zastosowanie art. 15 ust 6 ustawy o podatku VAT, który nie uznaje za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami, a w konsekwencji DPS nie ma obowiązku rejestrowania obrotu za pomoc kas fiskalnych? Czy usługi świadczone przez DPS mieszkańcom Domu są zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 22 ustawy o VAT i czy w związku tym DPS jest zwolniony z obowiązku posiadania kasy fiskalnej? Czy od początku 2013r. wpływy z tytułu odpłatności wnoszone przez mieszkańców i ich rodziny na rachunek bankowy Domu Pomocy Społecznej należy rejestrować przy użyciu kas rejestrujących (kas fiskalnych)?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z dnia 17 grudnia 2012r.):

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. W myśl ust 1 powołanego przepisu podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W art. 15 ustawy o podatku VAT zawarto definicję podatnika. Zgodnie z ust. 6 art. 15 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla których realizacji zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W ocenie Wnioskodawcy domy pomocy społecznej spełniają warunki wynikające z cytowanego przepisu. Dom pomocy społecznej jest jednostką budżetową miasta K na prawach powiatu (jednostką budżetową) utworzoną w celu wykonywania zadań publicznych z zakresu pomocy społecznej. Jednym z zadań publicznych gminy, zgodnie ustawą ustrojową (ustawa o samorządzie gminnym) jest świadczenie pomocy publicznej. Czynności domu pomocy społecznej są więc wykonywaniem władzy publicznej. Taką interpretację potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 sierpnia 2012r. sygn. III SA/Wa 3092/11. W konsekwencji powyższa interpretacja oznacza, że domy pomocy społecznej nie są podatnikami w rozumieniu ustawy o VAT, nie mają wiec obowiązku posiadania kas fiskalnych.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca uważa, że brak obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas fiskalnych w przypadku domów pomocy społecznej wynika również z art. 43 ust 1 pkt 22 ustawy o VAT. Zgodnie tym przepisem zwolnione z podatku VAT są usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez wpisane przez wojewodę domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody. Skoro DPS świadczy wyłącznie usługi pomocy społecznej, to z tytułu tych usług nie wystąpi kwota podatku związanego z obrotem, w związku z czym DPS nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy fiskalnej.

Wnioskodawca nie ma obowiązku do 31 grudnia 2012r. ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy fiskalnej dla usług pomocy społecznej świadczonych prze DPS. Zwolnienie wynika z treści § 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 37 rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010r. w sprawach zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Gdyby przyjąć, że DPS nie jest podatnikiem VAT na mocy art. 15 ust 6 ustawy o podatku VAT to Dom Pomocy Społecznej nie miał i co ważne, nie będzie miał obowiązku posiadania kasy fiskalnej w 2013r.

Wnioskodawca będący domem pomocy społecznej wpisanym do rejestru prowadzonego przez Wojewodę nie ma obowiązku posiadania kasy fiskalnej, ponieważ świadczone przez DPS usługi pomocy społecznej są zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powołanym przepisem zwalnia się z podatku VAT usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy wykonane przez wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

nieprawidłowe – w zakresie uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy znajduje zastosowanie przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT,
prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pomocy społecznej z zakwaterowaniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT,
nieprawidłowe – w zakresie uznania, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących.
prawidłowe – w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tyt. usług w zakresie pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem, za które zapłata w całości następuje bezpośrednio na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z kolei zgodnie z art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006r. EU L nr 347 poz. 1 ze zm.) krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane zatem za podatników w związku z wykonywanymi czynnościami, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Definicja pojęcia podatnika ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza zakres przedmiotowy opodatkowania, to zdefiniowanie pojęcia podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania. W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy w tym miejscu zauważyć, że obie te cechy powinny zostać spełnione łącznie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika.

Mając na uwadze powszechność opodatkowania podatkiem VAT wyrażoną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, iż usługi opieki społecznej podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto mając na uwadze, iż Wnioskodawca w sposób zorganizowany i systematyczny świadczy ww. usługi należy stwierdzić, iż prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT. W konsekwencji, Wnioskodawcę, z tytułu świadczenia usług w zakresie opieki społecznej należy uznać za podatnika podatku VAT.

Trzeba tutaj zauważyć, iż fakt, że Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową nie wpływa na statut DPS na gruncie podatku VAT. Wyłączenie spod definicji podatnika odnosi się bowiem wyłącznie do organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy i tylko w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, natomiast powyższe wyłączenie ww. podmiotów z zakresu podatników VAT nie znajduje zastosowania do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże mając na uwadze, iż Wnioskodawca nie jest ani organem władzy publicznej ani też urzędem go obsługującym powyższe wyłącznie nie znajduje w odniesieniu do niego zastosowania.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

a.regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,

b.wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:

domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,

c.placówki specjalistycznego poradnictwa,

d.inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,

e.specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o pomocy społecznej i świadczy usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem oraz jest wpisany do rejestru domów pomocy społecznej prowadzonego przez Wojewodę.

Powyższe wypełnia przesłankę do zwolnienia z podatku VAT, na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o VAT.

Zatem usługi pomocy społecznej świadczone przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia podatku VAT na mocy ww. przepisu.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z przepisu § 5 rozporządzenia Ministra Finansów 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930) wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 11 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami czynnymi podatku od towarów i usług. Czynnikiem warunkującym obowiązek ewidencjonowania obrotów za pomocą kas rejestrujących przez podatnika podatku VAT jest sprzedaż na rzecz określonych podmiotów, a nie status podatnika jako „podatnika VAT czynnego” lub „podatnika VAT zwolnionego”, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz soby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

W okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2012r. obowiązywało cyt wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zgodnie z ust. 6 tego przepisu, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł z działalności, której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.

Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.

W myśl art. 65 ust 2 ustawy o pomocy społecznej, w przypadku braku miejsc w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym lub powiatowym, gmina może kierować osoby tego wymagające do domu pomocy społecznej, który nie jest prowadzony na zlecenie wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub starosty. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 61-64, z tym że wysokość opłaty za pobyt w takim domu określa umowa zawarta przez gminę z podmiotem prowadzącym dom.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że do obrotu zwalniającego z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej wliczamy całą wartość sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, tj. zarówno wpłatę od pensjonariusza, jak i kwotę, która jest potrącana np. przez ZUS czy KRUS z emerytury lub renty pensjonariusza i przekazywana na rzecz domu pomocy społecznej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca z tytułu odpłatności za pobyt w DPS osiągnął w 2011r. kwotę 1.108.430,81 zł, a zatem limit uprawniający do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej rozporządzenia został przekroczony.

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła, przy czym przepis ten nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed dniem 1 stycznia 2011r.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011r.

W świetle wyżej wskazanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić bowiem należy, iż prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - jednostka budżetowa świadczy usługi pomocy społecznej. Odpłatność mieszkańca za pobyt w DPS wynosi 70% dochodów otrzymywanych przez mieszkańca. Wpłaty są, co do zasady (na podstawie upoważnienia mieszkańca), przekazywane przez ZUS w postaci przelewów bankowych. Przelewy ZUS nie pokrywają w całości odpłatności za obciążającej mieszkańca. Różnica pomiędzy kwotą przekazywaną przez ZUS, a decyzją w sprawie odpłatności wydaną przez MOPS wynika z przepisów ZUS (decyzja MOPS wydana na podstawie ustawy o pomocy społecznej określa 70% świadczenia mieszkańca netto, a ZUS może potrącić 65% świadczenia brutto. Wyżej opisana różnica jest wpłacana przez mieszkańca na konto bankowe DPS. Pozostałą część odpłatności ponosi w pierwszej kolejności najbliższa rodzina mieszkańca, a dalej gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Jest wydzielone konto bankowe DPS, na które ZUS (emerytury, renty) albo MPS (zasiłki) przelewają świadczenia tylko z tyt. odpłatności za pobyt mieszkańca. Istnieje część mieszkańców, których świadczenia przesyłane przez ZUS lub MOPS są niższe niż ich odpłatność za pobyt w DPS wynikająca z decyzji. W takim przypadku mieszkańcy muszą dopłacić różnicę do wysokości kwoty z decyzji. Mieszkańcy robią to dokonując wpłaty na rachunek bankowy (rachunek dochodów DPS) lub w kasie DPS na rachunek depozytowy. DPS dokonuje odpowiednich przeksięgowań (rozliczeń z tytułu nadpłaty lub niedopłaty) pomiędzy rachunkiem depozytowym, a rachunkiem dochodowym DPS. Z ewidencji dokumentujących transakcje za pośrednictwem banku wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy. Wnioskodawca ponadto wskazał, iż dotychczas nie rozpoczął ewidencjonowania wykonywanych czynności przy użyciu kas rejestrujących.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży usług pomocy społecznej na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy, za które zapłata w całości następuje przelewem na rachunek bankowy, Wnioskodawca korzysta na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług pomocy społecznej do dnia 31 grudnia 2012r., o ile z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Jeżeli natomiast należność lub część należności nie jest wpłacana przez mieszkańca dokonującego dopłaty na konto bankowe, to wtedy istnieje obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z dniem 1 stycznia 2013r. wchodzi w życie rozporządzenie Ministra Finansów z 29 listopada 2012r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012r. poz. 1382).

Zgodnie z § 2 ust. 1 cyt wyżej rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 załącznika do rozporządzenia wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Zatem od początku 2013r. wpłaty z tytułu odpłatności wnoszone przez mieszkańców i ich rodziny na rachunek bankowy Wnioskodawcy nadal będą zwolnione z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej, pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła wpłata.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za:

nieprawidłowe – w zakresie uznania, że w stosunku do Wnioskodawcy znajduje zastosowanie przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT,
prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pomocy społecznej z zakwaterowaniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT,
nieprawidłowe – w zakresie uznania, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących.
prawidłowe – w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tyt. usług w zakresie pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem, za które zapłata w całości następuje bezpośrednio na rachunek bankowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin