INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.04.2010r. (data wpływu 12.04.2010r.), uzupełnione pismem w dniu 14.06.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 31.05.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabywanej usługi rzecznictwa interesów za usługę opodatkowaną na terytorium kraju przy jednoczesnym określeniu belgijskiego usługodawcy jako podatnika z tytułu innych świadczeń związanych z rzeczoną usługą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2010r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14.06.2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabywanej usługi rzecznictwa interesów za usługę opodatkowaną na terytorium kraju przy jednoczesnym określeniu belgijskiego usługodawcy jako podatnika z tytułu innych świadczeń związanych z rzeczoną usługą rzecznictwa interesów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka), w ramach prowadzonej działalności, uruchomił w Brukseli placówkę rzecznictwa własnych interesów. Prowadzenie takiej placówki odbywa się na podstawie umowy z 01.07.2006r., a następnie umowy z 30.06.2009 zawartej z belgijskim podatnikiem podatku od wartości dodanej, który na potrzeby świadczonych usług posługuje się belgijskim numerem identyfikacyjnym VAT. Usługi świadczone przez kontrahenta wykonywane są w lokalu udostępnionym przez Wnioskodawcę, (lokal wynajmowany od belgijskiej Spółki na podstawie odrębnej umowy najmu) i polegają m.in. na tworzeniu otoczenia regulacyjnego rynku pocztowego zgodnie z interesami Wnioskodawcy, kształtowania pozytywnego wizerunku Spółki w instytucjach Unii Europejskiej, gromadzeniu informacji i dokumentów w ww. zakresie.

Zgodnie z umową z dnia 01.07.2006r. obowiązującą do 30.06.2009r. Spółka zobowiązana była pokrywać co miesiąc:

1. wynagrodzenie z tytułu wykonywanych usług,
2. ustaloną w umowie kwotę kosztów reprezentacji i zakupów materiałów biurowych uznanych za koszty niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Placówki,
3. zryczałtowaną kwotę na pokrycie wydatków kontrahenta dotyczących wykorzystywania na cele związane z realizacją umowy prywatnego samochodu oraz telefonu komórkowego.
   
   

Realizując tę umowę belgijski kontrahent wystawiał co miesiąc fakturę VAT (niezawierającą podatku od wartości dodanej) obejmującą kwotę wskazaną w pkt a i c. Spółka uznając import usług, wystawiała faktury wewnętrzne i rozliczała podatek z powyższych transakcji w deklaracji VAT-7. Natomiast w odniesieniu do wydatków na materiały biurowe i reprezentację (tj. zakupu usług gastronomicznych lub towarów zużywanych na potrzeby reprezentacji) kontrahent wystawiał na rzecz Wnioskodawcy refaktury z takimi samymi wartościami, jak otrzymane przez niego faktury i rachunki.

Po podpisaniu nowej umowy z dnia 30.06.2009 r. obowiązującej od 01.07.2009 r., transakcje, o których mowa w pkt b-c, nie mają miejsca. Spółka za świadczone przez kontrahenta usługi polegające m.in. na tworzeniu otoczenia regulacyjnego rynku pocztowego zgodnie z interesami Spółki, kształtowaniu pozytywnego wizerunku Spółki w instytucjach Unii Europejskiej, gromadzeniu informacji i dokumentów w ww. zakresie, zobowiązana jest wypłacać kontrahentowi co miesiąc określoną w umowie kwotę wynagrodzenia. Kontrahent za świadczone usługi wystawia co miesiąc na rzecz Wnioskodawcy fakturę w kwocie netto natomiast, Spółka po wystawieniu faktury wewnętrznej odprowadza VAT do urzędu skarbowego.

Z uwagi na fakt, że belgijskie organy podatkowe podczas kontroli podatkowej przeprowadzonej u kontrahenta Spółki, za poszczególne miesiące 2008r. zarzuciły mu błędne rozliczanie powyższych (wymienionych w pkt c) transakcji poprzez nie doliczanie do nich belgijskiego VAT i nie odprowadzanie podatku należnego do tamtego organu podatkowego, Spółka zwraca się z prośbą o interpretację przepisów podatkowych w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym (pkt b-c) usług z tytułu użytkowania w Belgii przez kontrahenta jego pojazdu prywatnego, telefonu komórkowego oraz z tytułu wydatków poniesionych w Belgii na reprezentację i materiały biurowe w związku z realizacją umowy z 01.07.2006r. podatnikiem zobowiązanym do odprowadzenia VAT od tych transakcji był belgijski kontrahent, w związku z czym Spółka winna dokonać korekt podatku należnego wykazanych w deklaracjach VAT-7 za opisane w pkt c transakcje...

Czy podatnikiem z tytułu przedmiotowych usług rzecznictwa interesów (pkt a) zarówno na podstawie obowiązującej do 31.12.2009 ustawy o VAT, jak i obowiązującej od 01.01.2010 r. ustawy zmieniającej ustawę o VAT, jest Wnioskodawca...

Zdaniem Wnioskodawcy usługi świadczone na podstawie umowy dotyczącej prowadzenia placówki rzecznictwa interesów w Brukseli należy uznać za usługi doradztwa w zakresie działalności gospodarczej i zarządzania. Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r. przepisem art. 27 ust 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) miejscem świadczenia (opodatkowania) usług wymienionych w ust. 4 jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (...). Natomiast w myśl art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c ww. przepis ust. 3 stosuje się do usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Zatem, w myśl ww. przepisów miejscem opodatkowania usług prowadzenia w Belgii placówki rzecznictwa, jest Polska - jako kraj siedziby usługobiorcy. Zdaniem Wnioskodawcy zakup przedmiotowych usług stanowi dla Spółki, w myśl z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, import usług. Zgodnie z tym przepisem przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne (...) będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nie posiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju. Zatem w przypadku przykładowo wskazanego przez nas nabycia usług prowadzenia placówki rzecznictwa w Belgii zastosowanie znajdzie do dnia 31 grudnia 2009 r. art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c (usługi doradztwa w zakresie działalności gospodarczej i zarządzania) dla których podatnikiem będzie Spółka jako usługobiorca. Powyższe zasady rozliczeń zastosowanie znajdują również po znowelizowaniu z dniem 1 stycznia 2010 r. ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z ogólną zasadą rozliczeń VAT, o której mowa w art. 28b ustawy zmieniającej ustawę o VAT, w przypadku świadczenia usług przez podatnika na rzecz podatnika (zasada Business to Business) miejscem świadczenia, usług jest miejsce siedziby usługobiorcy. Zgodnie z nową definicją podatnikiem VAT (zobowiązanym do rozliczenia z tego tytułu podatku) jest, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 polski usługobiorca, gdy nabywa usługi od podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Zatem w stosunku do tych usług podatnikiem zobowiązanym do odprowadzenia podatku do urzędu skarbowego z dniem 1 stycznia 2010 r. również jest Wnioskodawca.

W odniesieniu do kwot zwracanych kontrahentowi z tytułu użytkowania przez niego pojazdu prywatnego oraz rozmów telefonicznych z prywatnego telefonu komórkowego (w związku z realizacją umowy z dnia 01.07.2006r.) Spółka, z uwagi na fakt, że kontrahent wystawiał faktury bez VAT, uznała, że są to kwoty ponoszone w związku z wykonywaną na jej rzecz usługą prowadzenia Placówki. Stąd traktując je jako element wynagrodzenia kontrahenta, uznała się podatnikiem z tytułu ich nabycia. Dlatego też do otrzymanych od kontrahenta faktur sprzedaży w kwocie netto, Spółka doliczała podatek VAT w wystawionych fakturach wewnętrznych i wykazywała go w składanych deklaracjach VAT-7, na takich samych zasadach jak podstawowe wynagrodzenie za usługę. Jednakże, z uwagi na fakt, że belgijskie organy podatkowe podczas kontroli podatkowej u kontrahenta uznały, iż są to odrębne świadczenia, których miejscem opodatkowania jest Belgia a zobowiązanym do odprowadzenia podatku należnego jest kontrahent belgijski, Spółka stoi na stanowisku, iż w okresie do dnia 30.06.2009r. niesłusznie rozliczała VAT z tego tytułu w deklaracjach VAT-7. Skoro powyższe usługi nie stanowią elementu wynagrodzenia tylko odrębne świadczenia, a obowiązująca do dnia 31 grudnia 2009r. ustawa o VAT nie przewidywała dla tych usług szczególnego miejsca świadczenia, to z uwagi na fakt, że usługi wykonywane były w Belgii, podatnikiem w związku z ich świadczeniem do dnia 30.06.2009r. był belgijski kontrahent. Spółka zatem winna skorygować, złożone za ten okres deklaracje VAT-7.

Natomiast odnosząc się do wydatków poniesionych na materiały biurowe, Wnioskodawca jest zdania, że z uwagi na fakt, iż są to koszty związane z funkcjonowaniem Placówki w Belgii, a materiały te nie zostały przywiezione do Polski, Spółka nie miała obowiązku rozliczenia VAT w Polsce z tego tytułu. Tak samo w przypadku poniesionych wydatków na reprezentację tj. zakupu usług gastronomicznych lub towarów zużywanych na potrzeby reprezentacji. Dlatego też zdaniem Spółki, prawidłowo postępowała zwracając kontrahentowi w okresie do 30.06.2009r., na podstawie wystawionych refaktur, poniesione przez niego kwoty na funkcjonowanie placówki (do wysokości ustalonego limitu) nie rozpoznając z tego tytułu importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W każdym przypadku, gdy ustawa z 11 marca 2004 roku (Dz. U. z 2004 Nr 54 poz.535 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, posługuje się pojęciem podatku, należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług określony niniejszą ustawą. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zatem:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
• eksport towarów,
• import towarów,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2009 roku stanowiła, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Natomiast stosownie do art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

– miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1).

W opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca uruchomił na terytorium Belgii placówkę rzecznictwa interesów. Jej prowadzenie zlecił kontrahentowi belgijskiemu. Zgodnie z umową Wnioskodawca był zobowiązany pokrywać cyklicznie następujące koszty:

1. wynagrodzenie z tytułu wykonywanych usług,
2. ustaloną w umowie kwotę kosztów reprezentacji i zakupów materiałów biurowych uznanych za koszty niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Placówki,
3. zryczałtowaną kwotę na pokrycie wydatków kontrahenta dotyczących wykorzystywania na cele związane z realizacją umowy prywatnego samochodu oraz telefonu komórkowego.
   
   

Usługodawca wystawiał co miesiąc faktury, które zawierały pozycję a. i c, tj. wynagrodzenie z tytułu wykonywanej usługi oraz kwotę na pokrycie wydatków związanych z użytkowaniem prywatnego samochodu i telefonu komórkowego w celach realizacji umowy. W związku z charakterem nabywanych usług, Wnioskodawca rozpoznawał z tytułu ich nabycia import usług i wykazywał daną transakcje w deklaracji VAT-7. Pozostała część wydatków, czyli koszty reprezentacji i zakupy materiałów biurowych uznanych za koszty niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Placówki zostały zakwalifikowane do kosztów poniesionych i rozliczonych na terenie Belgii. Zauważyć należy, że strony umowy same kształtowały wzajemne relacje i zakres świadczonej i nabywanej usługi. Z tak przedstawionego stanu rzeczy wynika, że miejscem świadczenia dla nabywanej usługi, na którą zgodnie z ustaleniami umowy składało się wynagrodzenie z tytułu wykonywanej usługi oraz zryczałtowana kwota wydatków związanych z użytkowaniem prywatnego telefonu i samochodu dla celów realizacji umowy, było terytorium kraju. W oparciu o zapis art. 27 ust. 3 i 4, w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2009, miejscem świadczenia było miejsce, gdzie nabywca usługi, czyli Wnioskodawca posiadał siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa była świadczona.

Na skutek przeprowadzonej kontroli, podatkowe organy belgijskie zakwestionowały taki sposób rozliczenia podatku przez kontrahenta belgijskiego i nakazały rozliczyć wszystkie koszty związane ze świadczeniem usługi doradztwa w zakresie działalności gospodarczej na rzecz Wnioskodawcy w Belgii. Zatem, mając na względzie zasadę neutralności podatku VAT, skoro jedna czynność winna być opodatkowana na terenie Belgii, to nie może być zaliczana do czynności opodatkowanych w Polsce. Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych dokumentujących import usług, co stanowić będzie podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego i naliczonego z tego tytułu w rozliczeniu za okres (miesiąc), w którym faktury te zostały wystawione. Regulacje prawne odnoszące się do faktur korygujących, w tym również i wewnętrznych, znajdują się w Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 Nr 212 poz. 1337).

Jeżeli chodzi o rozliczenie transakcji według nowej ustawy, obowiązującej od 01.01.2010 r., to miejsce świadczenia usługi rzecznictwa interesów świadczonej przez podatnika belgijskiego na rzecz Wnioskodawcy jako podatnika, z siedzibą w Polsce, określone będzie na podstawie art. 28b. Zgodnie z jego brzmieniem, miejscem świadczenia usługi w przypadku jej świadczenia na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (ust. 2 powołanego artykułu). Należy podkreślić, iż wskazany przepis art. 28b ust. 1 ustawy odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy przedmiotowe usługi są świadczone na rzecz podmiotów będących podatnikami. Zatem, w myśl przywołanego art. 28b, zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT, od rzeczonej transakcji jest Wnioskodawca, co za tym idzie miejscem świadczenia jest nadal terytorium kraju. Pozostałe wydatki, które obciążają Wnioskodawcę, z tytułu reprezentacji i zakupów materiałów biurowych oraz wydatki kontrahenta dotyczące wykorzystywania na cele związane z realizacją umowy prywatnego samochodu oraz telefonu komórkowego rozliczone być powinny w miejscu ich wykorzystania. Są one ponoszone w związku z funkcjonowaniem placówki, która znajduje się w Belgii.

W kwestii uznania się za podatnika przez Wnioskodawcę, w odniesieniu do nabywanej usługi rzecznictwa interesów, zarówno na podstawie przepisów obowiązujących do końca roku 2009 , jak i pod rządami nowej ustawy, zastosowanie mają przepisy dotyczące importu usług w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. W art. 2 pkt 9 stwierdza się, że przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Z kolei podatnikami, według art. 17 ust. 1 pkt 4 są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Art. 17 ust. 1 pkt 4 w ustawie obowiązującej do 31.12.2009 r. wskazywał, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Przez import usług rozumie się usługi spełniające łącznie następujące warunki:

• miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi - zgodnie z przepisami ustawy - jest terytorium Polski,

• usługodawcą jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium,

• usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, bądź osoba fizyczna,

usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz polskiego usługobiorcy.

Przywołana powyżej definicja importu usług przyjmuje konstrukcję, zgodnie z którą podatnikiem a w zasadzie osobą zobowiązaną do rozliczenia podatku jest nabywca usługi, w sytuacji, gdy usługi świadczy podmioty zagraniczny. Służy to przede wszystkim uproszczeniu rozliczenia podatku przez świadczącego usługę, z kolei podatek płacony przez importera usług jest dla niego jednocześnie podatkiem naliczonym, co zapewnia neutralność podatku od importu usług. Mechanizm ten pozwala na zachowanie zasady jednokrotności poboru podatku VAT w stosunku do jednej czynności, jednocześnie uszczegóławiając zasady proporcjonalności i neutralności. Zatem Wnioskodawca prawidłowo rozpoznał miejsce świadczenia nabywanej usługi od Belga, sklasyfikowanej jako usługi doradztwa w zakresie działalności gospodarczej i zarządzania, w ramach umowy a siebie uznał za podatnika z tytułu tej transakcji, na podstawie zapisu art. 17 ust. 1 pkt 4, zarówno pod rządami nieobowiązującej już ustawy, jak i po zmianach, które weszły w życie od 01.01.2010 roku. Przy zastosowaniu mechanizmu reverse charge, dokonał rozliczenia wymagalnego podatku od transakcji importu usług, jednocześnie uznając terytorium Polski jako miejsce świadczenia dla przedmiotowej usługi.

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo rozpoznał miejsce świadczenia dla nabywanych od kontrahenta belgijskiego usług rzecznictwa interesów i rozliczył je jako import usług, zarówno w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego do 31.12.2009 r., jak i do stanu obecnie obowiązującego. W zakresie pozostałych kosztów, tj. wydatków kontrahenta dotyczących wykorzystywania na cele związane z realizacją umowy prywatnego samochodu oraz telefonu komórkowego, które ponosił kontrahent belgijski i to on był podatnikiem z tytułu tych transakcji a Wnioskodawca rozpoznał mimo tego u siebie import usług, powinien dokonać korekty deklaracji podatku należnego i naliczonego. Wnioskodawca powinien wystawić wewnętrzną fakturę korygującą, i co za tym idzie obniżyć podatek należny w deklaracji VAT-7. Nabywając usługę rzecznictwa interesów od podatnika belgijskiego Wnioskodawca jest podatnikiem, zobligowanym do rozliczenia podatku VAT w Polsce zarówno na podstawie przepisów obowiązujących do 31.12.2009 r. jak i obecnej, która obowiązuje od 01.01.2010 r. Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, w związku z tym niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o wskazania Wnioskodawcy. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m. in. swoje produkty (wyroby i usługi), według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.