INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 30.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie ważności pisma otrzymanego z Urzędu Skarbowego x w 2002 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu 25.02.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

1. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz
2. Ordynacji podatkowej w zakresie ważności pisma otrzymanego z Urzędu Skarbowego x w 2002 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest przedsiębiorstwem handlowym (sieć aptek), którego klientami są osoby fizyczne indywidualne. Cała ewidencja sprzedaży towaru w aptekach odbywa się przez kasy fiskalne. Koszt własny sprzedanych towarów wyliczany jest automatycznie i dotyczy tylko towarów, które zostały sprzedane przez drukarkę fiskalną.

W 2002 r. Spółka wystąpiła z zapytaniem do Urzędu Skarbowego o ustalenie momentu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dopłaty z NFZ. w odpowiedzi Spółka otrzymała wyjaśnienie: „momentem powstania przychodu z tyt. refundacji za leki jest moment sprzedaży leku, jako że właśnie wtedy powstaje uprawnienie do ubiegania się o refundację”. Począwszy od roku 2010, Spółka chce zmienić sposób ustalania momentu powstania przychodu z tytułu refundacji za leki otrzymane z NFZ. Swoje stanowisko Spółka opiera na treści art. 125 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ, gdzie refundacje za leki lub materiały medyczne można zaliczyć do świadczeń wymienionych w art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy podatkowej z dnia 15 lutego 1992 r. z uwagi na ten artykuł, za przychód ze sprzedaży, Spółka w danym miesiącu sprawozdawczym, chciałaby uznać przychody netto zaewidencjonowane na stanowiskach fiskalnych, pomniejszone o naliczoną za ten miesiąc refundację netto, która nie wpłynęła na konto bankowe. Obowiązek podatkowy od otrzymanej refundacji z NFZ powstałby z chwilą, gdy kwota refundacji wpłynie na konto Spółki.

Jeśli zaś chodzi o obowiązek podatkowy, od tej części należności za lek, którą płaci pacjent, Spółka potraktowałaby go jako obowiązek na zasadach ogólnych, a więc z chwilą wydania leku. Kosztem uzyskania przychodu w okresie sprawozdawczym byłaby całkowita wartość sprzedanych towarów w tym okresie wg cen zakupu.

Pismem z dnia 22 lutego 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Podatnicy prowadzący apteki sprzedają leki i wyroby medyczne bezpłatnie lub za częściową odpłatnością. w związku z tym, otrzymują z Narodowego Funduszu Zdrowia refundację ceny leku. Zasadę udzielania tej refundacji określa ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej ze środków publicznych.
   Zgodnie z art. 63 ust. 1 ww. ustawy, apteka po przedstawieniu podmiotowi zobowiązanemu do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych zbiorczych zestawień zrealizowanych recept podlegających refundacji, otrzymuje - nie częściej niż co 14 dni - refundację ceny leku lub wyrobu medycznego wydawanego świadczeniobiorcy bezpłatnie lub za częściową odpłatnością. Podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej dokonuje refundacji nie później niż 18 dni od otrzymania powyższego zestawiania. Apteka oczywiście posiada takie umowy z NFZ. Koszt własny, w rozumieniu Spółki, to koszty sprzedanych towarów liczony w momencie sprzedaży, czyli wydania leku.
2. Spółce chodzi o określenie momentu opodatkowania sprzedaży leku i refundacji za lek. w momencie sprzedaży leku przez drukarkę fiskalną następuje wydanie z magazynu tego towaru. Zafiskalizowana zostaje cała cena brutto. Pacjent płaci jednak tylko częściowo. Pozostałą część zwraca NFZ po przedstawieniu określonego zestawienia.
   Za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy lub wykonania usługi nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zasadna byłaby zamiana opisanych powyżej sposobów rozliczeń z tytułu sprzedaży detalicznej dla prawidłowości określenia momentu przychodu...
2. Czy sposób rozliczania kosztu własnego sprzedaży towarów jest prawidłowy...
3. Czy pismo otrzymane z Urzędu Skarbowego x w 2002 r. traci swą moc...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie trzecie.

Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 09 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1086/09-4/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy, pismo z Urzędu Skarbowego X, na podstawie którego Spółka prowadziła rozliczenia podatkowe, traci swoją moc.

Firma powinna od 2010 roku zmienić sposób liczenia podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stan prawny obowiązujący na dzień wydania informacji wydanej przez urząd skarbowy, tj. 12.04.2002 r.

Zgodnie z art. 14 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. u. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), właściwy organ podatkowy pierwszej instancji, na żądanie podatnika, płatnika lub inkasenta, jest obowiązany do udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie wszczęto postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Występując z żądaniem, o którym mowa w § 4, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie; przepisy art. 139 § 1 i 4, art. 140, art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1 stosuje się odpowiednio (art. 14 § 5 tej ustawy).

W myśl art. 14 § 6 ww. ustawy, zastosowanie się przez podatnika do urzędowej interpretacji prawa podatkowego, o której mowa w § 1 pkt 2, nie może mu szkodzić.

Stan prawny obowiązujący od 01 lipca 2007 r.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym obecnie, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ww. ustawy). Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego (art. 14b § 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 2 ww. ustawy).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż pismo zawierające interpretację indywidualną potwierdza tylko istnienie lub nieistnienie określonych uprawnień i obowiązków ze sfery prawa podatkowego. Nie ma natomiast charakteru aktu stosowania prawa. Jednakże z wydanej interpretacji indywidualnej wynika gwarancja, że zastosowanie się do poglądu w niej wyrażonego, niezależnie od jego prawidłowości, nie może szkodzić stronie. Innymi słowy, czynność organu podatkowego, polegająca jedynie na interpretacji, nie może doprowadzić ani do wykreowania bądź skonkretyzowania obowiązku podatkowego, ani też do jego zniesienia bądź ograniczenia. z tych przyczyn, obecnie obowiązujące przepisy Ordynacji podatkowej nie nakładają ani na organy podatkowe, ani też na osoby, które otrzymały interpretację indywidualną, obowiązku zachowania się zgodnie z jego treścią. Zatem, podatnik może swobodnie i autonomicznie zadecydować, czy postąpi zgodnie z tą interpretacją, czy też w sposób z nią sprzeczny.

Jednakże z interpretacji indywidualnej wypływa dla wnioskodawcy uprawnienie, którego treścią jest gwarancja, że zastosowanie się do stanowiska w niej zawartego nie będzie mu szkodziło i to niezależnie od prawidłowości tego stanowiska. Uprawnienie to aktualizuje się w momencie, gdy podmiot ten zachowa się zgodnie z interpretacją indywidualną. z kolei dla organu podatkowego wypływa obowiązek powstrzymania się od działania, które mogłoby szkodzić wnioskodawcy. Obowiązek ten również aktualizuje się w chwili, gdy podmiot ten zachowa się zgodnie z interpretacją.

Zakres uprawnień płynących w związku z zastosowaniem się przez wnioskodawcę do interpretacji indywidualnej zostały uregulowane w art. 14k – 14n ustawy - Ordynacja podatkowa. Jeżeli chodzi o konsekwencje zdarzenia zgodnego z treścią interpretacji ogłoszonej po jego zajściu regulują je przepisy art. 14k – 14l tej ustawy.

Zgodnie z art. 14k § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa w obecnie obowiązującym brzmieniu, zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę (art. 14k § 3 ww. ustawy).

Natomiast na podstawie art. 14l Ordynacji podatkowej, w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku.

Zatem art. 14 k § 1 i 2 deklarują w sposób ogólny, że zachowanie się podmiotu zgodnie z wydaną interpretacją indywidualną nie może mu szkodzić. Kolejny paragraf tego artykułu wskazuje natomiast dwie konsekwencje, których nie może ponieść wnioskodawca. Jednakże art. 14l z zakresu konsekwencji, których nie może ponieść zainteresowany, wyłączony został obowiązek zapłaty podatku. w konsekwencji, gdy zainteresowany zachowa się zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej, która została wydana dopiero po zajściu zdarzenia rodzącego skutki podatkowoprawne, nie będzie on ponosił negatywnych konsekwencji tego zdarzenia, o których mowa w art. 14k, poza jedną, tj. zapłatą samej kwoty podatku.

Zgodnie z art. 14m § 1 ww. ustawy, zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

1. zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
2. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.

Zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku może być następstwem zastosowania się do interpretacji ogólnej albo indywidualnej, które uległy zmianie lub nie zostały uwzględnione w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Warunkiem tego zwolnienia jest spełnienie dwóch zasadniczych przesłanek – zobowiązanie podatkowe nie zostało prawidłowo wykonane w efekcie zastosowania się do interpretacji, zaś stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji nie wystąpił jeszcze w momencie opublikowania interpretacji ogólnej albo doręczenia interpretacji indywidualnej, lecz dopiero po ich opublikowaniu lub doręczeniu. Zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku wystąpi jednak tylko w takim zakresie, w jakim zdarzenie będące przedmiotem interpretacji kształtuje powstanie obowiązku i zobowiązania podatkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w roku 2002 r. otrzymała pisemną informację o stosowaniu przepisów prawa podatkowego w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu dopłat z NFZ. Zgodnie z przedmiotowym pismem, „momentem powstania przychodu z tyt. refundacji za leki jest moment sprzedaży leku, jako że właśnie wtedy powstaje uprawnienie do ubiegania się o refundację”.

Ponadto wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest opis zdarzenia przyszłego.

W związku z tym, iż w obowiązującym w 2002 r. stanie prawnym informacje o stosowaniu przepisów prawa podatkowego wydawane były w stanie faktycznym, to wydana wobec Spółki informacja obejmuje swoim zakresem stan faktyczny przedstawiony w Jej żądaniu. Natomiast wraz z otrzymaniem niniejszej interpretacji indywidualnej, stanowi ona podstawę do stosowania przez Spółkę postanowień w niej zawartych w zakresie zdarzenia będącego przedmiotem tej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.