Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1295/12/SK
z 14 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu do Organu 16 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych z jednorazowych środków przyznanych Mu z Powiatowego Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2012 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych z jednorazowych środków przyznanych Mu z Powiatowego Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W maju 2011 r. Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna otrzymał dotację z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 20.000 zł. Umowa realizowana jest w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach projektu systemowego POKL Poddziałania 6.1.3 „Twoje Lepsze Jutro”. Umowa o przyznaniu środków została zawarta 28 maja 2012 r. za pośrednictwem Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy. Zgodnie z ww. umową, Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą 11 czerwca 2012 r., a za przyznane środki w kwocie 20.000 zł zakupił wyposażenie. Wnioskodawca rozlicza się na „zasadach ogólnych”, zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Są to usługi sklasyfikowane według PKWiU w klasach 46.13.Z - działalność agentów zajmujących się sprzedażą drewna i materiałów budowlanych. Z otrzymanej dotacji Wnioskodawca dokonał zakupów związanych wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup wyposażenia o wartości poniżej 3.500 zł sfinansowane dotacją stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup wyposażenia o wartości poniżej 3.500 zł sfinansowane dotacją stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W związku z powyższym, otrzymana dotacja jest zwolniona z podatku dochodowego. Treść przepisów art. 22 ust. 1 jak i art. 23. ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia i sprzętu niezbędnych do rozpoczęcia działalności gospodarczej, które sfinansowane zostały ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy. Wydatki, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł sfinansowane dotacją mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy. W art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy zawarto wyłączenie z kosztów wydatków sfinansowanych niektórymi dochodami, wyłączenie to nie dotyczy jednak jednorazowej pomocy dla bezrobotnego, który otrzymał środki z Funduszu Pracy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Jak wskazano, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna, w dniu 28 maja 2012 r. podpisał umowę, na podstawie której przyznana została Mu dotacja na podjęcie działalności gospodarczej. Umowa ta została zawarta w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, Programu Kapitał Ludzki, Poddziałania 6.1.3. Otrzymane środki zostały przeznaczone na zakup wyposażenia związanego z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej. Wartość poszczególnych składników nie przekroczyła 3.500 zł.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Stosowanie natomiast do art. 106 ust. 1 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazane we wniosku środki finansowe zostały przyznane Wnioskodawcy na podstawie ww. art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, to w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne (zakup lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), stanowią one co do zasady przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Fakt sfinansowania wydatków poniesionych na zakup wyposażenia, ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten, nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyposażenie o wartości przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Z wniosku wynika, iż za otrzymane z Urzędu Pracy środki Wnioskodawca nabył składniki majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł każdy, stanowiące wyposażenie, a zatem zgodnie z cytowanymi przepisami, nie zaliczone do środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na zakup ww. wyposażenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (o ile w istocie nabyte składniki majątku nie spełniają kryteriów uznania ich za środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.