Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-238/12-4/BA
z 13 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 31 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie potraktowania transakcji zakupu kontenerów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie potraktowania transakcji zakupu kontenerów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W transakcji wystąpią dwa podmioty: Sp. z o.o. zwana dalej Spółką X oraz Spółka Y. Spółka X jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiada w Polsce siedzibę i jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz VAT-UE. Spółka X jest małym podatnikiem, rozlicza się z podatku VAT za okresy kwartalne i nie stosuje metody kasowej. Spółka X zajmuje się sprzedażą oraz wynajmem kontenerów, zwanych potocznie kontenerami budowlanymi (kontenery biurowo-socjalne oraz kontenery magazynowe). Z kolei Spółka Y ma osobowość prawną i ma siedzibę w Niemczech. Jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT, jako podatnik VAT oraz VAT-UE w Niemczech (podatnik podatku od wartości dodanej). Od maja bieżącego roku, Spółka Y jest zarejestrowana jako podatnik VAT oraz VAT-UE również w Polsce. Spółka Y nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Spółka Y zajmuje się sprzedażą oraz wynajmem kontenerów. Spółka Y sprzeda kontenery dla Spółki X. Kontenery te zostaną zaimportowane z Chin do Unii Europejskiej przez Spółkę Y. Spółka Y dokona odprawy celnej w niemieckim urzędzie celnym. Kontenery będą przetransportowane przez Spółkę Y statkiem z Chin przez Hamburg do G., skąd zostaną odebrane przez nabywcę, czyli Spółkę X. Spółka Y na fakturze za sprzedaż tych kontenerów posłuży się niemieckim numerem VAT-UE.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że sprzedawca może przenieść na nabywcę (Spółkę X) prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zarówno:

1. w Hamburgu – wariant 1,
2. jak i w G. – wariant 2.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy transakcje zakupu kontenerów przez Spółkę X od Spółki Y należy potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów?
2. Czy podmiotem zobowiązanym do rozliczenia transakcji będzie Spółka X?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z postanowieniem art. 9 ust. 1 ustawy VAT, opisana transakcja zakupu kontenerów przez Spółkę X od Spółki Y spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Przemieszczenie kontenerów na trasie Chiny-Hamburg (Niemcy)-G. będzie dokonywane w dwóch etapach:

I – przemieszczenie kontenerów Chiny-Hamburg – następuje odprawa celna w niemieckim urzędzie celnym i kontenery będą sprowadzane na terytorium Unii Europejskiej,

II – przemieszczenie Hamburg-G. – nastąpi sprzedaż kontenerów przez Spółkę Y do Spółki X.

Zdaniem Zainteresowanego, zostaną tutaj spełnione wszystkie warunki do tego, aby opisaną transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, tzn.:

• spełnione są warunki rejestracji jako podatnik VAT po stronie nabywcy jak i sprzedawcy,
• nastąpi przemieszczenie kontenerów Niemcy-Polska na rzecz dokonującego dostawy (w trakcie transportu Niemcy-Polska kontenery są własnością Spółki Y, a zatem należy uznać, że transport jest wykonywany na rzecz Spółki Y),
• w wyniku transakcji Spółka X nabędzie prawo do rozporządzania towarami (kontenerami) jak właściciel.
  
  

Ad. 2

Zgodnie z postanowieniami art. 17 ust. 1 pkt 3, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia tej transakcji odnośnie polskiego podatku VAT jest Spółka X. Bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, że Spółka Y jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE w Polsce. Na fakturze wskazany będzie numer identyfikacji podatkowej Spółki Y VAT-UE nadany przez Niemcy.

Spółka X powinna opodatkować tę transakcję poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. Przy czym podatek należny jest jednocześnie podatkiem naliczonym. Transakcja ta powinna być ujęta w poz. nr 33 i 34 oraz 49 i 50 (ewentualnie 51 i 52) w deklaracji VAT-7K(6).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

1. zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
2. zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII (art. 25 ust. 2 ustawy).
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Spółka X jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiada w Polsce siedzibę i jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz VAT-UE. Zajmuje się ona sprzedażą oraz wynajmem kontenerów, zwanych potocznie kontenerami budowlanymi (kontenery biurowo-socjalne oraz kontenery magazynowe). Z kolei Spółka Y ma osobowość prawną i ma siedzibę w Niemczech. Jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT, jako podatnik VAT oraz VAT-UE w Niemczech (podatnik podatku od wartości dodanej). Od maja bieżącego roku, Spółka Y jest zarejestrowana jako podatnik VAT oraz VAT-UE również w Polsce. Spółka Y nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Spółka Y zajmuje się sprzedażą oraz wynajmem kontenerów. Spółka Y sprzeda kontenery dla Spółki X. Kontenery te zostaną zaimportowane z Chin do Unii Europejskiej przez Spółkę Y. Spółka Y dokona odprawy celnej w niemieckim urzędzie celnym. Kontenery będą przetransportowane przez Spółkę Y statkiem z Chin przez Hamburg do G., skąd zostaną odebrane przez nabywcę, czyli Spółkę X. Spółka Y na fakturze za sprzedaż tych kontenerów posłuży się niemieckim numerem VAT-UE. W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że sprzedawca może przenieść na nabywcę (Spółkę X) prawo do rozporządzania towarem jak właściciel m.in. w Hamburgu.

Wskazać należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W przedmiotowej sprawie wskazano, iż dostawa towarów (rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel), będzie miała miejsce w Hamburgu. Zatem transakcja zakupu towarów przez Spółkę X od Spółki Y w sytuacji, gdy dostawa towarów będzie miała miejsce na terytorium Niemiec, nie będzie spełniała definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, bowiem w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony warunek, iż w wyniku dokonanej dostawy towary mają być wysyłane lub transportowane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Miejscem dostawy przedmiotowych kontenerów (jako towarów niewysyłanych ani nietransportowanych) będzie terytorium Niemiec, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdzie transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium tego państwa. Dopiero po tej dostawie nastąpi przemieszczenie kontenerów na terytorium kraju.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium innego państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyły jemu do wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić zatem należy, że dopiero przemieszczenie nabytych towarów, służących działalności gospodarczej Spółce X, z Niemiec do Polski spełni przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ustawy i należy je będzie traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie własnych towarów, które podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Ponadto Spółka X wskazała, że w związku z zakupem kontenerów sprzedawca może przenieść na niąprawo do rozporządzenia towarem jak właściciel w G.

Mając na uwadze powołany przepis art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, stwierdzić należy, iż miejscem dostawy przedmiotowych kontenerów (jako towarów niewysyłanych ani nietransportowanych) będzie terytorium Polski, gdzie transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Na mocy art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. do dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, jeżeli nabywcą jest podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Powyższe przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski. Jednakże racjonalna wykładnia, a w konsekwencji racjonalne zastosowanie przepisów, nie może prowadzić do sytuacji, w której jedna transakcja zostanie dwukrotnie opodatkowana tym samym podatkiem przez dwie strony transakcji.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl powyższych regulacji, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT na terytorium Polski będzie nabywca towarów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Przepis ten znajdzie zastosowanie, gdy łącznie spełnione będą następujące warunki:

• dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju,
• dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,
• podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę,
• nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju,
• dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
  
  

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez podatnika zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy będzie ten ostatni podmiot.

Analogiczne rozwiązania zostały zawarte w postanowieniach art. 194 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), stanowiącego, iż w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca.

Zgodnie z art. 194 Dyrektywy, mechanizm zobowiązania nabywcy towarów lub usługobiorcy do zapłaty podatku w trybie samoobliczenia jest dopuszczalnym rozwiązaniem, które może być stosowane przez państwa członkowskie w stosunku do wszelkich dostaw towarów i świadczenia usług na terenie danego kraju przez podmioty nieposiadające w nim siedziby.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie spełnione zostaną wszystkie warunki, aby zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, Zainteresowany jako nabywca towarów zobowiązany będzie do zapłaty podatku należnego VAT. Bowiem jak poinformowano, kontrahent niemiecki dokonujący dostawy kontenerów posiada siedzibę w Niemczech i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, a dostawa następuje na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju. Ponadto, przedmiotowe towary zostaną wcześniej przemieszczone w ramach własnego przedsiębiorstwa przez kontrahenta niemieckiego z terytorium Niemiec do Polski, więc ich dostawa zostanie dokonana na terytorium kraju. W związku z powyższym, transakcja ich zakupu nie spełni definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Reasumując, transakcji zakupu kontenerów przez Spółkę X od Spółki Y w sytuacji, gdy Spółka X nabędzie prawo do rozporządzenia towarem w Gdańsku, nie będzie można potraktować jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Spółka X, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, będzie obowiązana opodatkować przedmiotową transakcję zakupu, jako dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.