INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 05 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura 18 maja 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielką budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i lokale użytkowe. W 2010r. małżonkowie wybrali opodatkowanie dochodów w formie ryczałtu od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz złożyli oświadczenie o opodatkowaniu przychodów przez jednego z małżonków – wnioskodawczynię.

Zgodnie z zawartymi z najemcami umowami przychód stanowi kwota czynszu otrzymywana raz w miesiącu oraz należności za media – wywóz śmieci, dostawę wody, energię elektryczną w częściach wspólnych budynku. Opłaty za media są wnoszone w sposób zryczałtowany i rozliczane raz na rok. Poza tym każdy z lokatorów we własnym zakresie opłaca rachunki za zużytą przez siebie energię elektryczną i gaz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu stawką 8,5% jest cała kwota przychodu w momencie jego otrzymania, czy otrzymane kwoty przychodu należy pomniejszyć o wnoszone przez lokatorów opłaty za media – dostawę wody, wywóz śmieci i zużycie energii elektrycznej w częściach wspólnych budynku...

Zdaniem wnioskodawczyni, przychodem są otrzymane kwoty czynszu (odstępnego), natomiast otrzymywane przez wynajmującego od najemcy należności z tytułu opłat za media – dostawę wody, energię elektryczną i gaz nie stanowią przychodu ze źródła, jakim jest najem.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołała się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010r., Znak: IPPB1/415-2/10-2/EC.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, ze zm.) źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, opłata za wodę, energię elektryczną, gaz, itp.), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielką budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i lokale użytkowe przeznaczone na wynajem. Wnioskodawczyni wybrała opodatkowanie na zasadach ryczałtu od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Złożone zostało również oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z małżonków, zgodnie z którym przychody z najmu rozlicza wnioskodawczyni. Zgodnie z umowami zawartymi z najemcami przychód stanowi kwota czynszu oraz należności za media, tj. wywóz śmieci, dostawę wody i energię elektryczną w częściach wspólnych budynku, które wnoszone są w sposób zryczałtowany.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym są otrzymywane kwoty czynszu (odstępnego) oraz należności za media w częściach wspólnych budynku. Wbrew temu co twierdzi bowiem wnioskodawczyni, strony ustaliły w umowie, że wartość przychodu wynajmującego stanowić będzie nie tylko czynsz, ale i opłaty za te media. Tytułem opłat za media najemca uiszczać będzie do rąk wnioskodawczyni dodatkowo kwotę ryczałtu na jaką umówiły się strony umowy. Innymi słowy, z tytułu najmu – co wynika z opisanego stanu faktycznego najemca jest zobowiązany uiszczać wynajmującemu kwotę na którą składa się czynsz i ryczałt za media. Jedynie należności z rachunków za zużytą przez najemcę energię i gaz nie będą stanowić przychodu wnioskodawczyni przy tak skonstruowanej umowie najmu.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a,

Zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 wyżej powoływanej ustawy, podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych z tytułu umowy najmu (podnajmu) i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – w terminie złożenia zeznania.

Natomiast po zakończeniu roku podatnicy obowiązani są do złożenia zeznania rocznego – PIT 28. Należy je złożyć do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym (art. 21 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i ww. przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko wnioskodawczyni iż przychodem podlegającym opodatkowaniu z umowy najmu będą wyłącznie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika przychody z czynszu należy uznać za nieprawidłowe. Przychodem będą również opłaty za media, bo sama wnioskodawczyni wskazała, że taki zapis wynika z zawartych umów najmu. Jedynie opłaty za energię elektryczną i gaz, które najemca zużywa, skoro zgodnie z umową najmu najemca ma ponosić je sam, to nie będą podlegały opodatkowaniu u wnioskodawczyni zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.

Odnosząc się do przywołanej przez wnioskodawczynię interpretacji należy stwierdzić, że opisuje ona całkowicie odmienny stan faktyczny. Innego rodzaju bowiem zapisy umowy najmu zostały w niej przedstawione. Z powołanej interpretacji wynikało, że najemca jest zobowiązany do uregulowania czynszu (odstępnego) a ponadto ma on obowiązek ponosić koszty użytkowania lokalu, na podstawie powiadomienia od wynajmującego popartego fakturami VAT. Wynajmujący te kwoty przekazuje dostawcom. Innego rodzaju postanowienia wynikają natomiast z umowy jaką zawarła wnioskodawczyni. Z tego powodu rozstrzygnięcie organu podatkowego nie mogło być tożsame.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.