INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 24 maja 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usługi transportu międzynarodowego związanej z importem opakowań zwrotnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usługi transportu międzynarodowego związanej z importem opakowań zwrotnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi transportu międzynarodowego. Zdarzenie przyszłe dotyczyć będzie świadczenia usług transportu międzynarodowego, odbywającego się na trasie z Norwegii do Polski, na zlecenie polskiego Spedytora - firmy będącej płatnikiem podatku VAT. Usługa transportowa będzie obejmowała przewóz opakowań zwrotnych – stojaków, na których wcześniej do Norwegi przewożone były okna. Z rozmów prowadzonych ze Spedytorem wynika, że usługa transportowa będzie udokumentowana w następujący sposób:

1. zlecenie przewozowe opakowań na trasie Norwegia – Polska,
2. CMR wystawiony przez norweską Firmę,
3. fakturę na zlecającego przewóz opakowań, który jak napisano wcześniej, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usługi przewozu opakowań na trasie z Norwegii do Polski należy uznać za usługę transportu międzynarodowego - import towarów, do której stosuje się stawkę VAT 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 i 2, a w przypadku braku dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 zastosować stawkę 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, przewóz opakowań na trasie Norwegia - Polska jest usługą transportu międzynarodowego, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b, a więc jest to import towarów z Norwegii do Polski i zastosowanie stawki VAT 0% na mocy art. 83 ust. 1 pkt 20 jest możliwe jeśli Wnioskodawca w sposób właściwy udokumentuje powyższą transakcję i będzie posiadał dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 i pkt 2, a więc list przewozowy, faktura wystawiona na spedytora, oraz dokument potwierdzony przez Urząd Celny, z którego wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tyt. importu towarów. W przypadku braku dokumentów o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2, Wnioskodawca powinien zastosować stawkę 22% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W pierwszym rzędzie tut. organ pragnie zauważyć, iż powołany przez Wnioskodawcę w treści pytania art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, nie znajduje zastosowania w sprawie, gdyż przepis ten swoją dyspozycją obejmuje czynności wskazane w art. 83 ust. 1 pkt 7-18 oraz pkt 20-22 ustawy o VAT, podczas gdy usługi transportu międzynarodowego ustawodawca wskazał w art. 83 ust. pkt 23 ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu określenia, czy konkretne usługi, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług. Generalne zasady wyrażone obecnie w art. 28b ust. 1 i 28c ust. 1 ustawy o VAT, różnicują sposób określenia miejsca świadczenia usług w zależności od tego, na czyją rzecz są one świadczone.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT, od którego ustawodawca rozpoczął Rozdział 3 – „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” na potrzeby tego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Ponadto w myśl art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Natomiast zgodnie z art. 28b ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Stosownie zaś do art. 28c ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, jednakże katalog tych wyjątków nie obejmuje usług transportu międzynarodowego świadczonych na rzecz podatników.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż dla usług transportu towarów nie zostało określone szczególne miejsce świadczenia dla tych usług i zgodnie z zasadą ogólną usługi te będą opodatkowane w kraju nabywcy usługi.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 23, ust. 3 oraz ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie świadczył usługi transportu międzynarodowego, odbywającego się na trasie z Norwegii do Polski, na zlecenie polskiego Spedytora - firmy będącej podatnikiem podatku VAT.

Usługa transportowa będzie obejmowała przewóz opakowań zwrotnych – stojaków, na których wcześniej do Norwegi przewożone były okna. Z rozmów prowadzonych ze Spedytorem wynika, że usługa transportowa będzie udokumentowana następującymi dowodami:

1. zlecenie przewozowe opakowań na trasie Norwegia - Polska,
2. CMR wystawiony przez norweską Firmę,
3. faktura VAT wystawiona przez Wnioskodawcę dla zlecającego przewóz opakowań, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.
   
   

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż opisana usługa transportowa obejmująca trasę z Norwegii do Polski, wykonywana na rzecz polskiego podatnika podatku VAT, posiadającego swoją siedzibę oraz miejsce stałego prowadzenia działalności na terytorium Polski, spełnia przesłanki do uznania ją za usługę transportu międzynarodowego, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt b.

Jednakże wskazany w opisie zdarzenia przyszłego sposób udokumentowania powyżej usługi nie będzie uprawniał Wnioskodawcy do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT, jeżeli Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentu potwierdzonego przez Urząd Celny, a o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, z którego wynikać będzie fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku braku dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2, powinien zastosować stawkę 22% VAT, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.