INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.), w którym Wnioskodawca wskazał oczekiwaną liczbę rozstrzygnięć oraz załączył dowód potwierdzający wniesienie opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zajazd (dalej Spółka), od dnia 1 października 1997 r. prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki Cywilnej, na podstawie Wpisów do Ewidencji Działalności Gospodarczej w zakresie usług gastronomicznych i hotelarskich oraz dzierżawi, na podstawie umowy, stację CPN. Wspólnicy Spółki płacą podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych. z tytułu ww. działalności Spółka prowadzi Podatkową Księgę Przychodu i Rozchodu, nie jest natomiast jednostką sporządzającą bilans oraz rachunek zysków i strat na podstawie ustawy o rachunkowości. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Właściciele Spółki, w dniu 30 października 2000 r. nabyli od Urzędu Gminy nieruchomość, w skład której zaliczono budynek Zajazdu, budynki garażowe oraz grunt. Transakcja była zawarta w formie aktu notarialnego oraz wystawiono fakturę VAT. Przy zakupie nieruchomości nie był odliczany VAT, ponieważ czynność nabycia była zwolniona od podatku VAT, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a grunt nie podlegał podatkowi VAT.

Spółka w okresie prowadzenia działalności gospodarczej przeprowadzała prace zarówno remontowe, jak i modernizacyjne w Zajeździe, których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej. Od zakupionych materiałów i usług odliczano naliczony podatek VAT.

Właściciele Spółki planują zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej w obecnej formie i zakresie. w związku z tym, zamierzają rozwiązać umowę z Przedsiębiorstwem X dotyczącą dzierżawy Stacji CPN oraz sprzedać stanowiący własność Spółki Zajazd, który stanowi zorganizowane przedsiębiorstwo. Umowa sprzedaży ma przenieść własność na nabywcę zarówno dóbr materialnych i niematerialnych. Potencjalny nabywca ma zamiar nadal prowadzić w zakupionym przedsiębiorstwie działalność gospodarczą w niezmienionym zakresie, tj. usługi gastronomiczne i hotelarskie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą przepisów ustawy o VAT w zakresie definicji sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 2 pkt 27c-27e ustawy o VAT) w korespondencji z dokonaną zmianą w art. 6 pkt 1 ustawy oraz art. 55¹ K.c., transakcja zbycia przedsiębiorstwa Zajazd X będzie wyłączona z podatku VAT, jeśli zbywca jest firmą która nie sporządza bilansu...

Zdaniem Wnioskodawcy, do transakcji sprzedaży będzie miał zastosowanie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, gdzie tej ustawy nie stosuje się do zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się wg definicji art. 2 ust. 27e ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (…), organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jednocześnie transakcja sprzedaży firmy będzie podlegała podatkowi od umów cywilno -prawnych. w przepisach dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji przedsiębiorstwa. w tym zakresie należy zatem posłużyć się właściwymi przepisami prawa zawartymi w odrębnych ustawach. Definicję „przedsiębiorstwa” zawiera przepis art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 25 marca 2009 r. o sygnaturze nr ILPP2/443-78/09-2/SJ oraz w piśmie z dnia 8 kwietnia 2009 r. o sygnaturze nr lLPB2/436-9/09-2/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy).

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ K.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² K.c. stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W przypadku zorganizowanej części przedsiębiorstwa, podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych i hotelarskich oraz dzierżawi, na podstawie umowy stację CPN i jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka w 2000 r. nabyła od Urzędu Gminy nieruchomość, w skład której zaliczono budynek Zajazdu, budynki garażowe oraz grunt. Obecnie Zainteresowany zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej w obecnej formie i zakresie – zamierza sprzedać stanowiący własność Spółki Zajazd oraz rozwiązać umowę dotyczącą dzierżawy stacji CPN. Umowa sprzedaży Zajazdu przeniesie na nabywcę własność zarówno dóbr materialnych, jak i niematerialnych. Potencjalny nabywca Zajazdu ma zamiar nadal prowadzić w nabytym przedsiębiorstwie działalność gospodarczą w niezmienionym zakresie, tj. usługi gastronomiczne i hotelarskie.

Zdaniem Wnioskodawcy, będący przedmiotem zbycia Zajazd, stanowi zorganizowane przedsiębiorstwo, a do transakcji jego sprzedaży będzie miał zastosowanie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż zamierzona transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa Zajazd, które spełnia definicję zorganizowanego przedsiębiorstwa, będzie czynnością niepodlegającą przepisom ustawy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja zawiera rozstrzygnięcie w części dotyczącej opodatkowania transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast, kwestie dotyczące obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego zostały rozstrzygnięte w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2010 r. nr ILPP2/443-262/10-4/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.