INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 05 maja 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu pomniejszenia przychodów z tytułu udzielonych rabatów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 maja 2010r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu pomniejszenia przychodów z tytułu udzielonych rabatów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2006r. Spółka zawarła umowę na wykonanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej z terminem realizacji 30 listopada 2007r. W związku z licznymi utrudnieniami w realizacji przedmiotu zamówienia (w tym m.in. nieaktualne mapy sytuacyjno-wysokościowe dostarczone przez Zamawiającego, trudności z uzyskaniem zgód właścicieli na przebieg kanalizacji, cofanie wcześniej wyrażonych zgód, wydłużenie uzgodnień z Zakładem Energetycznym) doszło do przesunięcia terminu jego realizacji. Wykonanie umowy oraz ostateczny odbiór nastąpił 22 maja 2009r., na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Odbiór ten stanowił podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury. Faktura została zapłacona przez Zamawiającego w całości.

28 października 2009r. Zamawiający wystąpił do Sądu Okręgowego o zapłatę kar umownych. Ostatecznie w dniu 15 marca 2010r. zawarto ugodę sądową, która uprawomocniła się 29 marca 2010r. (w trakcie uprawamacniania się strony mogły zerwać zawartą ugodę). W wyniku zawarcia ugody kara umowna dochodzona pozwem została uznana za nienależną, a w zamian za zgodę strony powodowej (Zamawiającego) na zawarcie ugody oraz w związku z opóźnieniem w realizacji umowy, Spółka miała zapłacić Zamawiającemu kwotę 15.000 zł plus podatek VAT, udzielając tym samym rabatu na wykonaną usługę (w załączeniu ugoda).

W kwietniu 2010r. po otrzymaniu prawomocnej ugody sądowej, Spółka udzieliła rabatu i wystawiła fakturę korygującą obniżającą obroty.

Spółka zaznacza, iż sprawozdanie finansowe za rok 2009r. zostało sporządzone 27 stycznia 2010r. oraz zweryfikowane przez biegłego rewidenta. W dniu 15 lutego 2010r. Spółka złożyła we właściwym Urzędzie Skarbowym deklarację CIT-8. Zaznacza, iż w roku 2009 jak i 2010 wybrała uproszczoną formę wpłat zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, o której mowa w art. 25 ust.6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Za który rok Spółka winna zmniejszyć wartość przychodów o wielkość udzielonego rabatu zmniejszając tym samym dochód do opodatkowania, za rok 2009 czy za rok 2010...

Zdaniem Spółki, w związku z faktem, iż przesłanki do udzielenia rabatu nastąpiły w marcu 2010r. oraz z uwagi na fakt iż nastąpiło to po dacie sporządzenia sprawozdania za rok 2009 Spółka winna ująć skutki udzielonego rabatu (zmniejszenie przychodów) w bieżącym roku podatkowym tj. za 2010r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 updop, uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3e. Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wykonanie umowy oraz ostateczny odbiór wykonanej usługi nastąpił 22 maja 2009r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Odbiór ten stanowił podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury. Faktura została zapłacona przez Zamawiającego w całości. 28 października 2009r. Zamawiający wystąpił do Sądu Okręgowego o zapłatę kar umownych. W kwietniu 2010r. po otrzymaniu prawomocnej ugody sądowej Spółka udzieliła rabatu i wystawiła fakturę korygującą obniżającą przychody.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia (zwiększenia) przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Tak więc, w powyżej opisanym stanie faktycznym, faktura korygująca wystawiona z powodu udzielenia rabatu z tytułu wykonanej usługi, powinna zostać uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonania usługi. Zatem korekta przychodu wynikająca z faktury korygującej, powinna być odnoszona do uprzednio wykazanego przychodu należnego, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu (daty dokonania transakcji).

Faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Faktura korygująca wystawiona przez Spółkę służy rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy. W związku z tym, przychody objęte taką fakturą winny korygować przychody właściwego okresu rozliczeniowego, czyli w przedstawionym stanie faktycznym, w dacie uzyskania pierwotnego przychodu związanego z wykonaną usługą. Zatem wbrew twierdzeniom Spółki w przedmiotowej sytuacji koniecznym stanie się skorygowanie przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym rozpoznano pierwotny przychód należny niezależnie od dnia wystawienia faktury korygującej. Z uwagi na fakt, iż faktura korygująca nie generuje nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie „pierwotną” wysokość przychodu, faktura korygująca wystawiona w kwietniu 2010r. dokumentująca udzielony rabat, powinna być uwzględniona w miesiącu powstania pierwotnego obowiązku podatkowego (maj 2009r.).

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Do wniosku Spółka dołączyła kserokopie dokumentu obrazującego przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tego materiału. Jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.