INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2010 r., (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwoty umorzonej pożyczki udzielonej osobie niepełnosprawnej z ZFRON - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwoty umorzonej pożyczki udzielonej osobie niepełnosprawnej z ZFRON.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – posiadająca status zakładu pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON). Środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, dalej ZFRON, wykorzystuje, m.in. na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych. Pomoc tą udziela w oparciu o regulamin ZFRON, który opracowany jest na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Paragraf 4 pkt 2 ww. rozporządzenia dopuszcza możliwość częściowego lub całkowitego umorzenia udzielonej pożyczki w przypadku, gdy wykorzystana została zgodnie z przeznaczeniem. Wysokość tej pomocy uzależniona jest od sytuacji materialnej i losowej wnioskodawcy.

Wnioskodawca udzielił pracownikowi pożyczki na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Po przedłożeniu rachunków potwierdzających poniesienie wydatków pracownik zwrócił się o umorzenie pożyczki. Pożyczka ta została częściowo umorzona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od kwoty umorzonej pożyczki udzielonej osobie niepełnosprawnej z ZFRON na adaptację i wyposażenie mieszkania w celu dostosowania go do potrzeb wynikających z niepełnosprawności należy pobrać podatek i przekazać go w wysokości 10% na PFRON i 90% na ZFRON...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisów art. 21 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , wszystkie świadczenia wypłacane z PFRON oraz z ZFRON (na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej) wolne są od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Poprzez użyty zwrot „otrzymane zgodnie z odrębnymi przepisami" ustawodawca odwołuje przede wszystkim do przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy. W art. 7, 8 i 9 ww. ustawy zdefiniowano pojęcia rehabilitacji, rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz określono sposoby realizacji celów wymienionych rodzajów rehabilitacji.

Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej (art. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Do realizacji celu, o którym mowa w ust. 1, niezbędne jest:

1. dokonanie oceny zdolności do pracy, w szczególności przez:
   
   
   1. przeprowadzenie badań lekarskich i psychologicznych umożliwiających określenie sprawności fizycznej, psychicznej i umysłowej do wykonywania zawodu oraz ocenę możliwości zwiększenia tej sprawności,
   2. ustalenie kwalifikacji, doświadczeń zawodowych, uzdolnień i zainteresowań;
   
   
2. prowadzenie poradnictwa zawodowego uwzględniającego ocenę zdolności do pracy oraz umożliwiającego wybór odpowiedniego zawodu i szkolenia;
3. przygotowanie zawodowe z uwzględnieniem perspektyw zatrudnienia;
4. dobór odpowiedniego miejsca pracy i jego wyposażenie;
5. określenie środków technicznych umożliwiających lub ułatwiających wykonywanie pracy, a w razie potrzeby - przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych, sprzętu rehabilitacyjnego itp.

Natomiast w myśl art. 9 powołanej ustawy, rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.

Rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

1. wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej;
2. wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych;
3. likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji;
4. kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi.

Na podstawie art. 33 ust. 4 tejże ustawy, środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych przeznaczane są na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

Szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a także rodzaje wydatków określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245, poz. 1810 ze zm.).

Zgodnie z § 2 ust.1 pkt 11 lit. d) ww. rozporządzenia, środki funduszu rehabilitacji przeznacza się na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych na adaptację i wyposażenie mieszkań, budynków mieszkalnych oraz obiektów zamieszkałych lub przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Z treści § 3 ust. 1 i ust. 3 tegoż rozporządzenia wynika, że pomoc indywidualna przyznawana jest na wniosek niepełnosprawnego, a jej wysokość uzależniona jest od sytuacji materialnej i losowej osoby niepełnosprawnej.

Natomiast stosownie do § 4 ust. 1 i ust. 2, pomoc indywidualna, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, może być udzielana jako pomoc bezzwrotna lub jako nieoprocentowana pożyczka. Nieoprocentowana pożyczka może być częściowo lub całkowicie umorzona w przypadku, gdy wykorzystana została zgodnie z przeznaczeniem.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w aspekcie celowości, wszystkie wydatki finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w ramach pomocy indywidualnej dla niepełnosprawnych pracowników stanowią świadczenia z zakresu rehabilitacji w szczególności społecznej i zawodowej.

Reasumując, kwota umorzonej pożyczki udzielonej osobie niepełnosprawnej z ZFRON na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy i przekazania jej następnie na ZFRON i PFRON.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.