INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Europejskiej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia dla celów podatkowych wartości poszczególnych składników majątku na moment przeniesienia siedziby oraz powstania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 04 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu, w którym Spółka stała się polskim rezydentem podatkowym,

• określenia dla celów podatkowych wartości poszczególnych składników majątku na moment przeniesienia siedziby oraz powstania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce,

• powstania obowiązku opodatkowania całości otrzymanych odsetek w przypadku dokonania w przyszłości spłaty odsetek od udzielonych przez Spółkę pożyczek, pomimo wcześniejszego częściowego opodatkowania tych odsetek w Holandii.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka została zarejestrowana w Holandii jako Spółka Europejska w rozumieniu Rozporządzenia nr 2157/2001 WE z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10 listopada 2001 r.; dalej: Rozporządzenie SE) i w tym kraju posiadała siedzibę statutową. Również w Holandii Spółka posiadała miejsce faktycznego zarządu, gdyż uchwały Zarządu mające zasadnicze znaczenie dla Spółki, jak również główne decyzje dotyczące prowadzenia przez Spółkę działalności były podejmowane w większości w Holandii. Rok obrotowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Spółka notowana jest na Giełdzie Papierów Wartościowych.

W listopadzie 2008 r. akcjonariusze Spółki powzięli decyzję o przeniesieniu zarówno statutowej siedziby, jak również miejsca faktycznego zarządu z Holandii do Polski, ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2009 r. Operacja taka jest dopuszczalna zgodnie z art. 8 ust. 1 Rozporządzenia SE. Wymaga podkreślenia, że przeniesienie takie, jak wynika ze zdania drugiego art. 8 ust. 1 Rozporządzenia SE, nie wiąże się z likwidacją podmiotu prowadzącego działalność w formie spółki europejskiej, ani z utworzeniem nowej osoby prawnej.

Przyczyną, dla której przeniesienie siedziby Spółki miało nastąpić ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2009 r., były kwestie formalne związane z zakończeniem roku obrotowego. Celem Spółki było zamknięcie roku obrotowego, w którym podlegała ona wymogom podatkowym i księgowym w Holandii równocześnie z dniem przeniesienia siedziby do Polski, tak aby nowy rok obrotowy rozpocząć już pod rządami odpowiednich polskich regulacji. W innym przypadku, Spółka zmuszona byłaby do sporządzenia dwóch sprawozdań finansowych, jednego za okres od początku roku obrotowego do dnia przeniesienia siedziby według przepisów holenderskich oraz sprawozdania wedle polskiej ustawy o rachunkowości, za okres od dnia przeniesienia siedziby do dnia zakończenia roku obrotowego. Wobec faktu, że Spółka jest notowana na giełdzie, konieczność przygotowania takich sprawozdań mogłaby mieć negatywny wpływ na postrzeganie Spółki przez inwestorów (np. z powodu utrudnionej porównywalności danych Spółki za okres sprawozdawczy, wobec przygotowania ich według różnych standardów rachunkowych). Spółka obawiała się jednak, że w rzeczywistości dokonanie tych czynności w tej samej dacie może nie być możliwe z przyczyn obiektywnych w postaci braku wpływu na moment wpisania Spółki do Krajowego Rejestru Sądowego w Polsce.

Spółka podjęła działania związane z przeniesieniem siedziby z Holandii oraz złożyła odpowiednie dokumenty do zarejestrowania w polskim sądzie rejestrowym, w następstwie czego została wpisana do KRS 22 grudnia 2008 r. Po dokonaniu wpisu, w dniu 24 grudnia 2008 r., Zarząd Spółki podjął uchwałę podkreślającą, że wolą akcjonariuszy, jak i samego Zarządu jest, aby przeniesienie siedziby nastąpiło efektywnie w dniu 1 stycznia 2009 r. i w tym też terminie nastąpi przeniesienie miejsca faktycznego zarządu.

Między dniem rejestracji nowej siedziby Spółki w polskim KRS a dniem 1 stycznia 2009 r., Spółka nie podejmowała żadnych czynności, takich jak uchwały zarządu, zawieranie umów, itp., które mogłyby świadczyć o faktycznym przeniesieniu miejsca faktycznego zarządu do Polski. Spółka nie dokonywała w tym okresie również żadnych istotnych operacji mogących mieć skutki dla majątku Spółki (np. sprzedaż znaczącej części majątku, zaciągnięcie lub spłata znaczących zobowiązań, itp.) prócz zwykłych operacji, takich jak comiesięczna zapłata kontrahentom za stałe usługi, np. bankowe.

W majątku Spółki w okresie między 22 grudnia 2008 r. a 1 stycznia 2009 r. po stronie aktywów wykazywane były udziały w spółkach zależnych, należności z tytułu udzielonych pożyczek oraz gotówka na kontach bankowych. Z kolei po stronie pasywów figurowały wierzytelności z tytułu wyemitowanych obligacji.

Spółka jako holenderski rezydent podatkowy rozliczała się w Holandii z tamtejszego podatku dochodowego zgodnie z holenderskimi przepisami podatkowymi. Ponieważ Spółka prowadziła w Holandii księgowość w USD (co jest możliwe na podstawie holenderskich regulacji), ustalony w USD wynik finansowy był podstawą do przygotowania kalkulacji holenderskiego zobowiązania podatkowego w USD, które następnie było przeliczane na EUR po kursie ustalonym przez holenderskie władze podatkowe. Ostatnie rozliczenie podatkowe w Holandii Spółka przygotowała na dzień 31 grudnia 2008 r., wraz z odpowiednim sprawozdaniem finansowym. W rozliczeniu na ten dzień zostały ujęte między innymi naliczone odsetki oraz różnice kursowe, które zgodnie z holenderskimi przepisami podatkowymi rozliczane są na zasadach memoriałowych, w efekcie czego są uwzględniane w wyniku podatkowym. Zatem Spółka na dzień 31 grudnia 2008 r. rozpoznała w Holandii między innymi przychód z tytułu należnych, lecz nieotrzymanych odsetek od udzielonych pożyczek, jak również przychód z tytułu naliczonych, dodatnich różnic kursowych od udzielonych pożyczek, a także rozliczyła się w zakresie podatku dochodowego z tytułu opodatkowania wartości, jakie według holenderskiego prawa podatkowego powstają wyłącznie z tytułu przeniesienia siedziby do innego państwa, bez faktycznych zmian w majątku Spółki.

Pismem uzupełniającym z dnia 15 marca 2010 r. Spółka poinformowała, iż przenosząc siedzibę, a następnie miejsce faktycznego zarządu z Holandii do Polski, Spółka przeniosła do Polski również całą prowadzoną w Holandii działalność gospodarczą. W rezultacie, zdaniem Spółki, w Holandii nie pozostał zakład Spółki w rozumieniu postanowień Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W którym momencie Spółka stała się polskim rezydentem podatkowym...
2. W jaki sposób Spółka powinna określić dla celów podatkowych wartość poszczególnych składników majątku (np. wartość udziałów w Spółkach zależnych) na moment przeniesienia siedziby oraz powstania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce...
3. Czy w przypadku dokonania w przyszłości spłaty odsetek od udzielonych przez Spółkę pożyczek, dla Spółki powstanie obowiązek opodatkowania całości otrzymanych odsetek, pomimo wcześniejszego częściowego opodatkowania tych odsetek w Holandii (ze względu na opodatkowanie odsetek naliczonych, ale niezapłaconych, zgodnie z regulacjami holenderskiego prawa podatkowego)...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 15 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1179/09-4/MM, natomiast w zakresie pytania nr 3 interpretacją wydaną w dniu 22 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1179/09-7/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, składniki majątku Spółki powinny zostać przyjęte w wartościach wynikających z holenderskiego sprawozdania finansowego (w USD) na dzień 31 grudnia 2008 r., zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przeliczonymi na PLN. Do przeliczenia na PLN, Spółka powinna przyjąć kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień przeniesienia siedziby. Uznając, konsekwentnie za stanowiskiem Spółki, w zakresie pytania nr 1, że przeniesienie siedziby nastąpiło w dniu 1 stycznia 2009 r., kursem właściwym powinien być kurs z dnia 31 grudnia 2008 r.

Uzasadnienie.

Polskie przepisy podatkowe, w tym zwłaszcza ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie regulują w żaden sposób konsekwencji przeniesienia statutowej siedziby spółki europejskiej. Zatem, wobec braku specjalnych regulacji w tej materii, należy zastosować ogólne zasady wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, po uwzględnieniu specyfiki takiej formy spółki kapitałowej, jaką jest spółka europejska.

Po przeniesieniu siedziby Spółki do Polski, Spółka stała się, jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki do pytania nr 1, od dnia 1 stycznia 2009 r. polskim rezydentem podatkowym, a w konsekwencji podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, w zaistniałej sytuacji (tj. przeniesienia siedziby Spółki bez likwidacji lub rozwiązania, na podstawie regulacji Rozporządzenia SE), podmiot, który stał się polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, powinien sporządzić swoisty „bilans podatkowy”, w którym zaprezentowane zostaną w PLN wartości aktywów i pasywów tego podmiotu na dzień przeniesienia siedziby. Określenie tych wartości w PLN na dzień przeniesienia jest niezbędne dla celów rozliczeń podatkowych, których podmiotem staje się od tej chwili Spółka, np. w celu obliczania dochodu do opodatkowania w przypadku przyszłego zbycia posiadanych przez Spółkę udziałów. Jeżeli bowiem dojdzie w przyszłości do zaistnienia takiego lub podobnego zdarzenia gospodarczego, stanowić ono będzie dla Spółki, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, zdarzenie powodujące powstanie dla Spółki obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w rozumieniu art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla celów określenia skutków takiego zdarzenia w postaci dochodu do opodatkowania lub straty, niezbędne będzie zatem ustalenie przychodów oraz kosztów ich uzyskania. O ile ustalenie przychodów na moment zaistnienia danego zdarzenia nie budzi wątpliwości, zdaniem Spółki ustalenie kosztów uzyskania przychodów w takiej sytuacji wymaga pogłębionej analizy odpowiednich regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co do zasady, koszty uzyskania przychodów według art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na PLN według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Z powyższych przepisów można wyprowadzić regułę, że podatnik traktuje jako koszty uzyskania przychodu te wydatki, które zostały przez niego poniesione na nabycie danego aktywa, przeliczając je odpowiednio na PLN, jeżeli wydatkowanie nastąpiło w walutach obcych. Podkreślenia wymaga, że zasada ta obowiązuje jedynie polskich rezydentów podatkowych, będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Zatem, zdaniem Spółki, powinno się ją stosować względem Spółki dopiero od dnia, w którym stała się ona zarówno polskim rezydentem podatkowym, jak i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Żadne państwo nie powinno bowiem sięgać poza swoją jurysdykcję podatkową, wyznaczaną przez przepisy wewnętrznego prawa podatkowego, jak i uzgodnione z innymi państwami postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jak bowiem wskazuje się w literaturze: „(…) podatkowa (lub skarbowa) jurysdykcja, tzn. suwerenność w sferze prawa podatkowego, oznacza pierwotną suwerenność państwa, która w zasadzie jest - tak zewnętrznie, jak i wewnętrznie - nieograniczona i która wyraża się sama wobec pozostałych państw w wykonywaniu wyłącznego autorytetu podatkowego w zakresie aktów ustawodawczych, administracyjnych i sądowniczych w obrębie swojej terytorialnej władczej sfery. W ten sposób jurysdykcja podatkowa jest konsekwencją suwerenności terytorialnej państwa, tzn. dominacją ponad osobami i przedmiotami w obrębie terytorium państwa. (...) Atrybutem takiej suwerenności jest istnienie systemu podatkowego, definiowanego jako całość podatków, których składniki znajdują się w relacji dynamicznej pomiędzy sobą, jak również w relacji z systemem ekonomicznym i aparatem socjopolitycznym. System podatkowy, aby mógł funkcjonować, musi charakteryzować się autonomią techniczną i wyłącznością stosowania na danym terytorium. Wyłączność ma miejsce wtedy, gdy na określonym terytorium system podatkowy stosowany jest z wyłączeniem wszystkich innych, konkurencyjnych systemów i jednocześnie jest jedynym systemem pozyskiwania środków budżetowych w ramach budżetu państwa lub budżetów lokalnych” .

Z powyższego względu, nabywanie przez Spółkę aktywów zanim stała się ona polskim podatnikiem, nie ma znaczenia dla określenia obowiązków Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka nie może sięgnąć do poniesionych przez Nią wydatków w okresie, kiedy nie była polskim rezydentem podatkowym i twierdzić, że stanowią one koszty uzyskania przychodu dla celów polskiego podatku dochodowego od osób prawnych. Jest to również niemożliwe z tego względu, że inny niż polski system podatkowy może uznawać inne rodzaje wydatków za koszty uzyskania przychodów, co mogłoby prowadzić do nadużyć w postaci uzyskania nienależnych beneficjów przez podatników. Momentem, w którym do Spółki zaczynają się stosować zasady polskiego prawa podatkowego, jest data, w której stała się Ona polskim rezydentem podatkowym. Z tego też względu, opodatkowanie w Polsce jakichkolwiek dochodów w związku ze składnikami majątku istniejącymi w bilansie Spółki w momencie przeniesienia siedziby powinno nastąpić w sposób częściowy, jedynie w tej części, w jakiej dany dochód realizuje się na zasadach wynikających z polskiego prawa podatkowego i w polskiej jurysdykcji podatkowej. Dlatego należy, zdaniem Spółki, przyjąć swoistą fikcję, że Spółka zostając polskim rezydentem podatkowym w momencie zmiany siedziby nabyła wszystkie swoje aktywa i pasywa. W rezultacie, Spółka powinna sporządzić wspomniany wcześniej „bilans podatkowy”, w którym ustalone zostaną wartości składników Jej majątku dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, powyższa teza jest uprawniona biorąc pod uwagę fakt, że jest to w rzeczywistości jedyny sposób uniknięcia podwójnego opodatkowania, możliwy na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Konwencji. Co do zasady bowiem, zdaniem Spółki, Konwencja powinna zawierać odpowiednie postanowienia pozwalające na uniknięcie podwójnego opodatkowania w sytuacji zmiany jurysdykcji podatkowej przez osoby prawne. Uniknięcie opodatkowania powinno odbywać się poprzez możliwość pomniejszenia dochodu do opodatkowania w Polsce o dochód zrealizowany w Holandii. Wobec braku odpowiednich przepisów w Konwencji dotyczących zmiany jurysdykcji podatkowej osób prawnych (w art. 13 ust. 4 przewidziano jedynie prawa umawiających się państw w sytuacji zmiany jurysdykcji osób fizycznych), jedynie metoda zaprezentowana wyżej przez Spółkę pozwala na uniknięcie podwójnego opodatkowania poprzez opodatkowanie dochodów, do których opodatkowania ma prawo Holandia, a nie Polska. Co więcej, zagrożenie podwójnym opodatkowaniem jest tym bardziej realne, że wewnętrzne regulacje holenderskie uwzględniają przeniesienie siedziby dla celów podatkowych jako sytuację powodującą konieczność rozliczenia się przez podmiot „wychodzący” z holenderskiej jurysdykcji podatkowej z tamtejszym fiskusem. Spółka zwraca uwagę, że przenosząc siedzibę do Polski, Spółka rozliczyła się ze swoich obowiązków względem holenderskich organów podatkowych. Rozliczenie to dotyczyło nawet tych dochodów, które powstały tylko ze względu na przeniesienie siedziby, bez realnych zmian w majątku Spółki.

Tym samym, zdaniem Spółki, powinna ona określić wydatki na składniki majątku wykazane w holenderskim sprawozdaniu finansowym zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na dzień przeniesienia. Odpowiednie wartości, wykazane w tym sprawozdaniu, sporządzonym w USD, powinny zostać przeliczone na PLN według zasady określonej w zdaniu drugim art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jest według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Tym samym, zdaniem Spółki, przyjmując, że dniem przeniesienia siedziby jest dzień 1 stycznia 2009 r., wartości wykazane w bilansie w USD powinny być przeliczone na PLN po kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień przeniesienia siedziby, to jest 31 grudnia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (Dz. Urz. UE. L 2001 Nr 294), statutowa siedziba SE może zgodnie z ust. 2 – 13 zostać przeniesiona do innego Państwa Członkowskiego. Przeniesienie to nie wiąże się z likwidacją SE, ani z utworzeniem nowej osoby prawnej.

Przepisy ww. rozporządzenia nie regulują kwestii opodatkowania spółki korzystającej z jednolitych regulacji prawnych w całej Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 9 ww. rozporządzenia:

1. SE działa w oparciu o:
   1. przepisy niniejszego rozporządzenia;
   2. w przypadku gdy jest to wyraźnie określone w niniejszym rozporządzeniu, przepisy swojego statutu; lub
   3. w sprawach nieuregulowanych niniejszym rozporządzeniem lub, w przypadku gdy są one uregulowane w nim jedynie częściowo, w zakresie pozostawionym poza niniejszym rozporządzeniem:
   1. przepisy prawa przyjęte przez Państwa Członkowskie w celu wprowadzenia w życie specjalnych środków wspólnotowych dotyczących konkretnie SE,
   2. przepisy prawa Państw Członkowskich, które miałyby zastosowanie do spółek akcyjnych, utworzonych zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, w którym SE ma swoją statutową siedzibę,
   3. przepisy swojego statutu, w taki sam sposób jak spółki akcyjne, utworzone zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, w którym SE ma swoją statutową siedzibę.
2. Przepisy prawa ustanowione przez Państwa Członkowskie dotyczące konkretnie SE muszą być zgodne z odpowiednimi dyrektywami, które stosuje się do spółek akcyjnych wymienionych w załączniku I.
3. Jeżeli charakter działalności prowadzonej przez SE uregulowany jest przepisami szczególnymi prawa krajowego, to przepisy te stosuje się w całości do SE.
   
   

Stosownie do treści art. 10, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia, SE traktuje się w każdym Państwie Członkowskim tak, jak spółkę akcyjną, utworzoną zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, w którym ma ona swoją statutową siedzibę.

Wobec powyższego, w zakresie nieuregulowanym w prawie wspólnotowym, zastosowanie znajdą odpowiednio przepisy prawa krajowego państwa członkowskiego, w którym dana spółka europejska została zarejestrowana.

Zatem, spółki europejskie w zakresie podatku dochodowego podlegają odrębnym przepisom podatkowym państw, w których mają siedziby. Są opodatkowywane według różnych systemów podatkowych, odmiennie regulujących zasady ustalania podstawy oraz stawki podatku.

Polskie przepisy podatkowe, w tym zwłaszcza ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie regulują w żaden sposób konsekwencji przeniesienia statutowej siedziby spółki europejskiej. Zatem wobec braku specjalnych regulacji w tej materii, należy zastosować ogólne zasady wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, po uwzględnieniu specyfiki takiej formy spółki kapitałowej, jaką jest spółka europejska.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zatem, przeliczenie kosztów poniesionych w walutach obcych na złote powinno być dokonane według kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Odnosząc powyższe do określenia wartości poszczególnych składników majątkowych na moment przeniesienia siedziby oraz powstania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce na przykładzie określenia wartości udziałów w spółkach zależnych, stwierdzić należy, że ich wartość Spółka powinna ustalić na podstawie wydatków poniesionych na objęcie lub nabycie przedmiotowych udziałów, zgodnie z zasadami wynikającymi z ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, dokonując przeliczenia przedmiotowych kosztów poniesionych w walutach obcych na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ich poniesienia.

Reasumując powyższe, wartość poszczególnych składników majątku Spółka powinna określić dla celów podatkowych, na moment przeniesienia siedziby oraz powstania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce, na podstawie kosztów poniesionych na ich nabycie (wytworzenie) w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, dokonując przeliczenia przedmiotowych kosztów poniesionych w walutach obcych na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.