INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2010 r. (data wpływu 26 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została powołana celem wybudowania, wraz ze Współinwestorem (zakład budżetowy Miasta), obiektu sportowo-rekreacyjnego, wykorzystywania go po wybudowaniu do prowadzonej działalności gospodarczej, z opcją jego zarządzania i generowania z prowadzonej działalności przychodów. Od sierpnia 2008 r. trwa projektowanie i realizacja budowy. Podpisana w sierpniu 2008 r. umowa z Generalnym Wykonawcą na budowę kompleksu w trybie „zaprojektuj i wybuduj”, której załącznikiem jest m.in. harmonogram rzeczowo-finansowy, zawiera zapis, iż wynagrodzenie ma charakter ryczałtowy. Kontrakt jest jeden, umowa trójstronna (Generalny Wykonawca, Spółka oraz wspólnik i udziałowiec) i określa zasady wybudowania całego kompleksu.

Generalny Wykonawca winien kompleks wybudować i wyposażyć. Budowa ma zakończyć się w sierpniu 2011 r. Budowa w zakresie projektowania trwa od 2008 r., natomiast faktyczne prace budowlane rozpoczęły się w czerwcu 2009 r. Generalny Wykonawca, zgodnie z umową, za wykonane roboty fakturuje osobno Spółkę i Współinwestora w ustalonej we wspomnianej umowie proporcji. z uwagi na fakt, iż inwestycja budowana jest na działce gruntowej będącej w części własnością Współinwestora, należało wybrać, kto będzie nadzorował budowę obiektu stanowiącego swoistą jedną bryłę. w miesiącu marcu 2009 r. Spółka zawarła umowę ze Współinwestorem o powierzeniu zarządu nieruchomością wspólną, w tym zastępstwo inwestorskie i otrzymuje z tego tytułu od Współinwestora co miesiąc wynagrodzenie ryczałtowe. Tak więc Wnioskodawca generuje obecnie przychody, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i CIT i planuje je generować również po zakończeniu budowy obiektu z tytułu wykorzystywania obiektu rekreacyjnego w prowadzonej działalności. Zainteresowany w grudniu 2009 r. podpisał z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI) umowę na finansowanie inwestycji części rekreacyjnej.

Zainteresowany planuje zawrzeć z Miastem umowę na partycypację w kosztach przebudowy dróg publicznych w tym węzła komunikacyjnego, znajdujących się w pobliżu budowanego obiektu, będących drogami dojazdowymi do budowanego kompleksu, co do których władania umocowane jest Miasto. Podkreślić należy, iż umowa o partycypację w kosztach budowy drogi publicznej nie jest umową, na podstawie której droga zostanie przyjęta przez Spółkę do używania. Zatem, Wnioskodawca nie ma żadnych praw do przedmiotowych dróg, tzn. nie jest ani ich właścicielem, ani nie jest z nimi związany umową dzierżawy, najmu, użyczenia itp. Przebudowa tych dróg jest natomiast niezbędna z uwagi na ich stan techniczny i zbyt małą przepustowość, biorąc pod uwagę planowaną liczbę odwiedzających kompleks po jego otwarciu. Istotnym jest, iż Zainteresowany nie uzyska pozwolenia na użytkowanie obiektu po jego wybudowaniu, jeśli nie zapewni bezkolizyjnego dojazdu do obiektu. z uwagi na fakt, iż kompleks składać się będzie z części sportowej i rekreacyjnej, a każda z tych części będzie własnością innej osoby prawnej (Spółki i Miasta), partycypacja w kosztach przebudowy dróg nastąpi w udziale określonym w umowie). Przebudowę dróg i modernizację węzła komunikacyjnego wykona, zgodnie z obowiązującymi przepisami Miasto, czyli samorząd terytorialny i w dalszym ciągu będzie zarządcą. Nie są jeszcze znane szczegóły umowy, jednak prawdopodobnie będzie wystawiona na Spółkę z tego tytułu faktura VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można będzie odliczać podatek VAT z faktur dotyczących obciążenia Spółki kosztami przebudowy drogi publicznej (węzła komunikacyjnego), jeśli korzystanie z tej drogi jest niezbędne do prowadzenia działalności opodatkowanej, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mógł odliczyć podatek VAT od faktur VAT wystawionych na niego przez inwestora przebudowy w związku z partycypacją finansową związaną z realizacją przebudowy dróg publicznych, będących drogami dojazdowymi, niezbędnymi do prowadzenia działalności. Taką tezę można postawić w związku z faktem, iż drogi te będą służyć wykonywaniu działalności opodatkowanej, a zapisy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wyraźnie wskazują na możliwość odliczenia podatku VAT w przypadku, gdy istnieje związek ze sprzedażą opodatkowaną. Podatek od towarów i usług naliczony podlega odliczeniu na zasadach ogólnych. Zainteresowany wskazuje na stanowisko jakie zajął w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 września 2007 r., nr IPPP1-443-44/07-2/IZ. Wskazano w niej, iż prowadzone przedsięwzięcie dotyczące przebudowy i modernizacji skrzyżowania warunkowało uzyskanie pozwolenia na użytkowanie obiektu. w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku, również warunkiem uzyskania pozwolenia na użytkowanie kompleksu sportowo-rekreacyjnego jest przebudowa węzła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Według art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do wykonywania czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w ustalonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. o pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka została powołana celem wybudowania, wraz ze Współinwestorem, obiektu sportowo-rekreacyjnego, wykorzystywania go po wybudowaniu do prowadzonej działalności gospodarczej, z opcją jego zarządzania i generowania z prowadzonej działalności przychodów. w miesiącu marcu 2009 r. Spółka zawarła umowę ze Współinwestorem o powierzeniu zarządu nieruchomością wspólną w tym zastępstwo inwestorskie i otrzymuje z tego tytułu od współinwestora co miesiąc wynagrodzenie ryczałtowe. Zatem, Wnioskodawca generuje obecnie przychody, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i CIT i planuje je generować również po zakończeniu budowy obiektu z tytułu wykorzystywania obiektu rekreacyjnego w prowadzonej działalności.

Zainteresowany planuje zawrzeć z Miastem umowę na partycypację w kosztach przebudowy dróg publicznych w tym węzła komunikacyjnego, znajdujących się w pobliżu budowanego obiektu, będących drogami dojazdowymi do budowanego kompleksu, co do których władania umocowane jest Miasto. Umowa o partycypację w kosztach budowy drogi publicznej nie jest umową, na podstawie której droga zostanie przyjęta przez Spółkę do używania. Zatem, Wnioskodawca nie ma żadnych praw do przedmiotowych dróg, tzn. nie jest ani ich właścicielem, ani nie jest z nimi związany umową dzierżawy, najmu, użyczenia itp. Przebudowa tych dróg jest natomiast niezbędna z uwagi na ich stan techniczny i zbyt małą przepustowość, biorąc pod uwagę planowaną liczbę odwiedzających kompleks po jego otwarciu. Zainteresowany nie uzyska pozwolenia na użytkowanie obiektu po jego wybudowaniu jeśli nie zapewni bezkolizyjnego dojazdu do obiektu. z uwagi na fakt, iż kompleks składać się będzie z części sportowej i rekreacyjnej, a każda z tych części będzie własnością innej osoby prawnej (Spółki i Miasta), partycypacja w kosztach przebudowy dróg nastąpi w udziale określonym w umowie). Przebudowę dróg i modernizację węzła komunikacyjnego wykona, zgodnie z obowiązującymi przepisami Miasto, czyli samorząd terytorialny i w dalszym ciągu będzie zarządcą. Nie są jeszcze znane szczegóły umowy, jednak prawdopodobnie będzie wystawiona na Spółkę z tego tytułu faktura VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. w omawianej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż, jak wynika z opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę, remont węzła komunikacyjnego niezbędny jest dla uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu po jego wybudowaniu, który wykorzystywany będzie przez Spółkę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku od towarów i usług dotyczącego wydatków udokumentowanych fakturami VAT, poniesionych w związku z ww. przebudową drogi publicznej (węzła komunikacyjnego).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.