INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu: 10 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wynagrodzenia syndyka – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wynagrodzenia syndyka.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest Spółką, która zgodnie z art. 157 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t. j. Dz. u. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.) może pełnić funkcję syndyka w postępowaniu upadłościowym. Wynagrodzenie otrzymywane w przyszłości od Sądu z tytułu pełnienia przez Spółkę funkcji syndyka będzie opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie z tego tytułu wystawiał faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest pełna kwota wynagrodzenia zasądzona przez Sąd z tytułu pełnienia przez Wnioskodawcę funkcji syndyka...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego przez Spółkę będzie cała kwota wynagrodzenia przyznanego przez Sąd. Analizowane zagadnienie sprowadza się do tego, czy Sąd przyznając Wnioskodawcy wynagrodzenie, uwzględnia w kwocie wynagrodzenia kwotę podatku VAT, czy też kwota podatku VAT jest doliczana do sumy zasądzonej przez Sąd.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt X uznał, że Sąd określa wynagrodzenie syndyka bez uwzględnienia podatku VAT. w uzasadnieniu ww. orzeczenia Sąd Najwyższy przywołał m. in. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. akt XX, w której stwierdzono, że Sąd przyznaje wynagrodzenie biegłemu bez uwzględnienia podatku VAT. Sąd Najwyższy przywołał również uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt XXX, w której stwierdzono, że Sąd przyznaje wynagrodzenie adwokatowi bez uwzględnienia podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, charakter obowiązków pełnionych przez syndyka jest bardziej zbliżony do obowiązków biegłego sądowego niż adwokata i dlatego też odniesienie do zasad opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia biegłego jest bardziej właściwe przy ocenie sposobu opodatkowania wynagrodzenia Wnioskodawcy, niż odnoszenie się do zasad opodatkowania wynagrodzenia adwokata.

Sposób opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia biegłego określa Dekret z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. do art. 10 ww. Dekretu dodano ust. 2a, zgodnie z którym: „Wynagrodzenie biegłego, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tym wynagrodzeniu”.

Jeżeli więc podstawą opodatkowania wynagrodzenia biegłego jest kwota zasądzona przez Sąd (kwota zasądzona przez Sąd jest powiększana o VAT), to również podstawą opodatkowania wynagrodzenia Wnioskodawcy jest kwota wynagrodzenia zasądzona przez Sąd (kwota wynagrodzenia zasądzana przez Sąd powinna być powiększona o podatek VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Za odpłatne świadczenie usług należy uznać, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ponadto w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady powoływania syndyka, zarządcy oraz nadzorcy sądowego określa ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t. j. Dz. u. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.).

Przepis art. 156 ust. 1- 3 tej ustawy wskazuje, że syndyka powołuje się w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, zarządcę powołuje się w razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, gdy odebrano zarząd majątkiem upadłemu a nadzorcę sądowego powołuje się w razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu.

Natomiast w myśl art. 162 ust. 1 tejże ustawy, syndyk, nadzorca sądowy i zarządca z tytułu wykonywania swoich czynności mają prawo do wynagrodzenia odpowiadającego wykonanej pracy. o wynagrodzeniu i zwrocie poniesionych wydatków orzeka sąd, a wynagrodzenie pokrywane jest z masy upadłości.

Syndyk zatem wykonując swoje czynności w ramach postępowania upadłościowego, do którego został powołany, wykonuje szeroko pojętą działalność usługodawcy, zaliczaną do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT. Ponieważ działalność tę wykonuje samodzielnie zgodnie z nakazami wynikającymi z przepisów prawa upadłościowego i sądu, otrzymując za to wynagrodzenie, świadczy odpłatne usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, które podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

Kwotą należną z tytułu sprzedaży, o której mowa w ww. przepisie jest wynagrodzenie syndyka, bowiem zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, przez sprzedaż rozumie się m. in. również odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem wypełniając dyspozycję powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, aby ustalić podstawę opodatkowania czynności syndyka należy otrzymane wynagrodzenia pomniejszyć o kwotę należnego podatku.

Ponadto w myśl art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Nadmienia się również, iż obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, mają obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Podatnik jest Spółką, która zgodnie z art. 157 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, może pełnić funkcję syndyka w postępowaniu upadłościowym. Wynagrodzenie otrzymywane w przyszłości od Sądu z tytułu pełnienia przez Spółkę funkcji syndyka będzie opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie z tego tytułu wystawiał faktury VAT.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT, w przypadku czynności wykonywanych przez syndyka na zlecenie Sądu, stanowi całość przyznanego postanowieniem Sądu wynagrodzenia pomniejszona o kwotę podatku VAT Zatem otrzymane przez syndyka wynagrodzenie jest kwotą brutto, zawierającą podatek VAT, niezależnie od tego czy zasądzona przez Sąd kwota jest powiększana o ten podatek, czy też nie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.