INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.04.2010r. (data wpływu 09.04.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży wyrobów medycznych wraz z wyposażeniem dodatkowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.04.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży wyrobów medycznych wraz z wyposażeniem dodatkowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma dostarcza szeroki asortyment sprzętu medycznego, m.in. systemy i rozwiązania w zakresie: radiologii, mammografii, intensywnej terapii i anestezjologii, które to klasyfikowane są jako wyroby medyczne. Wśród produktów oferowanych w sprzedaży są systemy informatyczne dedykowane do zbierania, archiwizowania, zarządzania i nadzoru urządzeń medycznych oraz dokumentowania procesu znieczulania i leczenia. Samo oprogramowanie, stanowiące około 70-80% wartości całego systemu, jest wyrobem medycznym, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, co pozwala zastosować preferencyjną stawkę VAT 7% (art. 41 ust. 2 ustawy o VAT). Oprogramowanie jednak nie jest w stanie prawidłowo działać samodzielnie bez odpowiednio przygotowanego środowiska pracy. Dlatego też przedmiotem zamówień i dostaw nie są same programy komputerowe ale całe systemy informatyczne zawierające w swoim zestawie takowe oprogramowanie oraz infrastrukturę informatyczną jako elementy konieczne do uruchomienia a następnie prawidłowego wykorzystywania tych urządzeń.

Rozwiązania takie są dedykowane do prowadzenia elektronicznej dokumentacji wspieranej automatyczną rejestracją danych z urządzeń medycznych odpowiednio dla:

• procesu opieki nad pacjentem Oddziału Intensywnej Opieki Medycznej, Oddziału Intensywnej Opieki Kardiologicznej, Szpitalnego Oddziału Ratunkowego;
• procesu znieczulania pacjenta podczas pobytu na bloku operacyjnym, od przygotowania pacjenta przed znieczulaniem, poprzez znieczulenie, jak również podczas wybudzania go na oddziale pooperacyjnym.
  
  

Aplikacje te dużą część informacji rejestrowanej w powiązaniu z pacjentem odczytują (poprzez połączenia bezpośrednie - kablowe lub sieć) automatycznie z urządzeń do niego podłączonych. Dla zapewnienia prawidłowego działania tych systemów wymagane jest stworzenie infrastruktury informatycznej umożliwiającej:

• zapis informacji w centralnym repozytorium (w tym wypadku relacyjnej bazie danych);
• dostęp do informacji poprzez interfejs graficzny uruchomiony na stacjach opieki, umieszczonych tuż przy łóżkach pacjentów.
  
  

Jednakże bez koniecznych elementów infrastruktury informatycznej aplikacje nie będą mogły funkcjonować. Wszystkie działania zmierzają do osiągnięcia celu jakim jest przetwarzanie i udostępnianie informacji o przebiegu procesu leczenia pacjenta w miejscu i czasie kiedy pacjent znajduje się pod opieką lekarską.

Podstawą do uruchomienia i działania systemu poza oprogramowaniem są m.in.: komputery, serwery, monitory, switche, routery, UPSy, kable połączeniowe, konektory umożliwiające łączenie urządzeń od różnych producentów i inne peryferia komputerowe i elektryczne, stacje trzyłóżkowe, stacje zdalne oraz urządzenia zbiorcze Clinibox lub E-Box. Dzięki tym elementom infrastruktury fizycznej możliwe jest uruchomienie aplikacji.

Urządzenia medyczne podłączone do systemów informatycznych uzyskują nowe funkcjonalności np.: możliwość archiwizacji danych z przebiegu leczenia pacjenta, archiwizacji zdjęć rentgenowskich i zdalny do nich dostęp, monitorowanie i jednoczesne zarządzanie wielu urządzeń wspomagających i podtrzymujących życie pacjentów dających znacznie szybsze możliwości reagowania na zmiany stanu zdrowia.

Tak więc sprzedawane rozwiązania i zestawy są systemami złożonymi częstokroć z wielu elementów opodatkowanych różnymi stawkami VAT, pojawia się problem stosowania prawidłowej stawki VAT przy tzw. sprzedaży złożonej.

Oprogramowanie jako element zestawu jest wyrobem medycznym ale bez właściwego sprzętowego środowiska działania nie spełni swojej roli - czyli wspomagania procesu leczenia. Według Spółki cały system informatyczny wliczając oprogramowanie sprzęt komputerowy i akcesoria można zakwalifikować jako świadczenie jednolite, którego podstawowe przeznaczenie odpowiada przeznaczeniu opisanemu w definicji wyrobu medycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o wyrobach medycznych z 20 kwietnia 2004r. (Dz. U. 93 poz. 896).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy niezbędne elementy wyposażenia połączone z wyrobem medycznym jakim jest oprogramowanie sprzedawane jako jednolite złożone zestawy medyczne służące działalności medycznej mogą być objęte jednolitą stawką VAT 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że przy sprzedaży systemów medycznych wykorzystywanych w procesie leczenia w oparciu o specjalnie dedykowane oprogramowanie oraz sprzęt komputerowy i akcesoria jako niezbędne wyposażenie stanowiące nie więcej jak 30% wartości całego zestawu medycznego, powinno być włączone w cenę zestawu i zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o wyrobach medycznych powinna zostać zastosowana jednolita stawka VAT 7%.

Wymienione wyposażenie, połączone z wyrobem medycznym jakim jest oprogramowanie powinno być sprzedawane jako złożone zestawy medyczne służące działalności medycznej i w opinii Spółki powinny być objęte jednolitą stawką VAT w wysokości 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z brzmieniem § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293), zmienionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 222, poz. 1753), dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W pozycji 106 załącznika nr 3 wymienione zostały bez względu na symbol PKWiU – „wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”.

Definicję pojęcia „wyrób medyczny” zawiera art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 ze zm.), który stanowi, że przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu chorób,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów lub upośledzeń,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub prowadzenia procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

- który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być przez nie wspomagane.

Zakres powyższej definicji rozszerza art. 3 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych, stosownie do którego ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro.

Taki zapis wskazuje, iż za wyrób medyczny uznawane jest również wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia. Z kolei przez „wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia” należy rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego (art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o wyrobach medycznych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż szerokiego asortymentu sprzętu medycznego, które klasyfikowane są jako wyroby medyczne. Wśród produktów oferowanych w sprzedaży są systemy informatyczne dedykowane do zbierania, archiwizowania, zarządzania i nadzoru urządzeń medycznych oraz dokumentowania procesu znieczulania i leczenia. Oprogramowanie stanowiące około 70-80% wartości całego systemu jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych. Produkty stanowiące wyposażenie dodatkowe nie są samodzielnymi wyrobami medycznymi, aczkolwiek są niezbędne do właściwego działania wyrobu medycznego jakim jest oprogramowanie. Podstawą do uruchomienia i działania oprogramowania (wyrobu medycznego) jest udział m.in.: komputerów, serwerów, monitorów, switchy, routerów, UPS, kabli połączeniowych, konektorów umożliwiających łączenie urządzeń od różnych producentów i innych urządzeń wymienionych wyżej. Oprogramowanie jako element zestawu jest wyrobem medycznym, jednak zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy bez właściwego sprzętowego środowiska działania, nie spełnia swojej roli jaką jest wspomaganie procesu leczenia.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, iż złożone zestawy medyczne (składające się z oprogramowania i wyposażenia dodatkowego) będące przedmiotem dostawy mieszczące się w szeroko pojętej definicji wyrobu medycznego podlegają na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy, opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 7 %.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.