INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2010r. (data wpływu 16 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (w całości lub podzielonej na kilka lub kilkanaście działek), którą Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny we współwłasności w 1/3 części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (w całości lub podzielonej na kilka lub kilkanaście działek), którą Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny we współwłasności w 1/3 części.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2010r. (data wpływu 16 lutego 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 19 lutego 2009r. Wnioskodawca nabył na współwłasność w drodze darowizny 1/3 część działki nr 1017/2 o powierzchni 1,11 ha położonej we wsi Sz.

Ww. działka posiadała charakter rolny.

Uchwałą Rady Miejskiej w O. z dnia 27 lutego 2009r. działka została zakwalifikowana pod budownictwo mieszkaniowe - jednorodzinne.

W tej sytuacji razem z pozostałymi współwłaścicielami działki Wnioskodawca postanowił wybudować budynek mieszkalny z zamiarem wykorzystywania go na wspólne cele rekreacyjno-mieszkalne z uwagi na położenie w pobliżu jeziora i lasów.

Aktualnie, w związku z nieporozumieniami z pozostałymi współwłaścicielami zwłaszcza w kwestiach finansowych związanych z przyszłą budową domu, wspólnie postanowiono sprzedać ww. działkę w całości lub podzieloną na kilkanaście mniejszych działek wraz z pozwoleniem budowlanym i projektem.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej a pozostali dwaj współwłaściciele prowadzą działalność gospodarczą (kancelarie adwokackie) niezwiązaną z obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Darowiznę udziału w działce nr 1017/2 Wnioskodawca otrzymał od siostry, która zamierza wyjechać za granicę w celach zarobkowych a na działce Wnioskodawca zamierzał wybudować wspólnie z współwłaścicielami budynek mieszkalno-rekreacyjny. W momencie nabycia udziału w działce Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT. W pierwszej kolejności Wnioskodawca zamierza sprzedać całość udziału w działce z pozwoleniem budowlanym - tak jak pozostali współwłaściciele. W przypadku geodezyjnego podziału ilość działek do sprzedaży wynosiłaby od 5-8 działek. W chwili sprzedaży grunty nie będą zabudowane, bowiem budowa nie została rozpoczęta. Wg aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego grunty przeznaczone są pod budownictwo mieszkaniowo-jednorodzinne. Grunty od chwili ich nabycia (darowizny) do momentu ewentualnej sprzedaży nie są i nie będą wykorzystywane do żadnej działalności gospodarczej ani rolniczej. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia bądź jakiejkolwiek innej zabudowy przedmiotowej nieruchomości (np, przyłączy budowlanych). Pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na lokatę bankową. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż całej działki lub podzielonej na kilka lub kilkanaście działek z majątku prywatnego, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży - jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust.2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikami VAT są m.in. osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności, również wtedy gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy lub w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jeżeli więc dana czynność wykonana została poza zakresem działań handlowca... lub rolnika - to w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT z tytułu przedmiotowych czynności Wnioskodawca nie powinien być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tą wykonano jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy lub wielokrotny.

Nabywając działkę w 2009r. w formie darowizny Wnioskodawca nie miał zamiaru jej odsprzedaży czy rozpoczęcia jakiejkolwiek działalności gospodarczej z nią związanej.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie wykorzystywał działki w celu prowadzenia działalności handlowo-gospodarczej lub z tym zamiarem Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki (także podzielonej) - nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu bowiem działka stanowiła majątek osobisty Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli.

Nie jest bowiem działalnością handlową sprzedaż majątku, który nie został nabyty w celach odsprzedaży lecz w celach osobistych. Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych powstałych z podziału gruntu nabytego na cele prywatne, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT. Tak uznał NSA w wyroku z dnia 7 lipca 2009r. syg. akt I FSK 558/09. Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 października 2008r. syg. akt III SA/Wa 1316/08 a także WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 października 2006r. syg. akt I SA/Wr 830/06.

Także Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 6 listopada 2007r. nr IIPP1/445-89/07-2/TK „uznała”, że w sytuacji jaką opisano w pytaniu, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nie można przecież stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunt, by go odsprzedać, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w darowiźnie. Dlatego właściciel sprzedając grunt, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Czynność ta nie oznacza zatem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jeśli więc grunty nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej), należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, dnia 19 lutego 2009r. Wnioskodawca nabył na współwłasność w drodze darowizny 1/3 część działki nr 1017/2 o powierzchni 1,11 ha położonej we wsi Sz.

Ww. działka posiadała charakter rolny.

Uchwałą Rady Miejskiej w O. z dnia 27 lutego 2009r. działka została zakwalifikowana pod budownictwo mieszkaniowe - jednorodzinne.

W tej sytuacji razem z pozostałymi współwłaścicielami działki Wnioskodawca postanowił wybudować budynek mieszkalny z zamiarem wykorzystywania go na wspólne cele rekreacyjno-mieszkalne z uwagi na położenie w pobliżu jeziora i lasów.

Aktualnie, w związku z nieporozumieniami z pozostałymi współwłaścicielami zwłaszcza w kwestiach finansowych związanych z przyszłą budową domu, wspólnie postanowiono sprzedać ww. działkę w całości lub podzieloną na kilkanaście mniejszych działek wraz z pozwoleniem budowlanym i projektem.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej a pozostali dwaj współwłaściciele prowadzą działalność gospodarczą (kancelarie adwokackie) niezwiązaną z obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Darowiznę udziału w działce nr 1017/2 Wnioskodawca otrzymał od siostry, która zamierza wyjechać za granicę w celach zarobkowych a na działce Wnioskodawca zamierzał wybudować wspólnie z współwłaścicielami budynek mieszkalno-rekreacyjny. W momencie nabycia udziału w działce Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT. W pierwszej kolejności Wnioskodawca zamierza sprzedać całość udziału w działce z pozwoleniem budowlanym - tak jak pozostali współwłaściciele. W przypadku geodezyjnego podziału ilość działek do sprzedaży wynosiłaby od 5-8 działek. W chwili sprzedaży grunty nie będą zabudowane, bowiem budowa nie została rozpoczęta. Wg aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego grunty przeznaczone są pod budownictwo mieszkaniowo-jednorodzinne. Grunty od chwili ich nabycia (darowizny) do momentu ewentualnej sprzedaży nie są i nie będą wykorzystywane do żadnej działalności gospodarczej ani rolniczej. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia bądź jakiejkolwiek innej zabudowy przedmiotowej nieruchomości (np, przyłączy budowlanych). Pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na lokatę bankową. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych sprzedaży gruntów.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki (w całości lub podzielonej na kilka lub kilkanaście działek), którą Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny we współwłasności w 1/3 części, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z powyższego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. gruntów pochodzących z majątku osobistego, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działki (w całości lub podzielonej na kilka lub kilkanaście działek), którą Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny we współwłasności w 1/3 części Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca otrzymał przedmiotowy grunt w drodze darowizny, zatem nie można przypisać Wnioskodawcy w momencie nabycia działki zamiaru jej późniejszej sprzedaży. Grunt w żaden sposób nie służył działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z niniejszego gruntu i stanowi on jego majątek osobisty.

W szczególności ze względu na fakt, iż Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami działki postanowił wybudować budynek mieszkalny z zamiarem wykorzystywania go na wspólne cele rekreacyjno-mieszkalne z uwagi na położenie w pobliżu jeziora i lasów, przy czym uzyskano już pozwolenie budowlane oraz projekt domu, uznać należy, iż przedmiotowy grunt jest majątkiem osobistym Wnioskodawcy, który Wnioskodawca przeznaczył na realizację potrzeb osobistych.

Jak wskazał Wnioskodawca, sprzedaż działki spowodowana jest powstałymi nieporozumieniami z pozostałymi współwłaścicielami, zwłaszcza w kwestiach finansowych związanych z przyszłą budową domu.

Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, a więc nie w celach handlowych czy też związanych z działalnością gospodarczą, lecz w celach prywatnych. Zarówno nabycie jak i sprzedaż dokonywana jest z majątku osobistego i do majątku osobistego.

Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej planowanej sprzedaży gruntu z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa działki (w całości lub podzielonej na kilka lub kilkanaście działek), którą Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny we współwłasności w 1/3 a o której mowa we wniosku, nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT, ponieważ dokonując przedmiotowej planowanej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności, jeśli podział działki i planowana sprzedaż dokonane zostały z zamiarem osiągnięcia zysku).

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch lub więcej zainteresowanych osób fizycznych, na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy i gruntu stanowiącego własność Wnioskodawcy a nie całości działki.

Natomiast, jeżeli pozostali współwłaściciele działki są również zainteresowani otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązani są (każdy z nich indywidualnie) do złożenia odrębnych wniosków i przedstawienia odpowiednich dla nich stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych), zapytań i własnych stanowisk w sprawie oraz dokonania odrębnych opłat.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jak również wskazanej interpretacji indywidualnej tut. organ zauważa, iż wyroki te oraz interpretacja indywidualna wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, zatem tut. organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w indywidualnej sprawie dotyczącej podobnej tematyki. Rozstrzygnięcia dokonane przez Sąd wiążą bowiem wyłącznie w konkretnych sprawach, w których zostały wydane. Należy jednak zauważyć, iż tut. organ nie neguje roli orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.