INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem kamienicy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem kamienicy.

Z uwagi na to, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 22 czerwca 2010 r. wezwano Pana do uzupełnienia przedstawionego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz uiszczenia opłaty. Powyższe uzupełniono w dniu 6 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od stycznia 2010 r. wraz z dwoma braćmi jest Pan współwłaścicielem połowy kamienicy na podstawie postanowienia Sądu o nabyciu spadku po zmarłym w 1974 r. ojcu. Co do drugiej połowy budynku, dotychczas nie odnaleziono spadkobierców. Do końca 2009 r. zarządcą kamienicy był Urząd Miasta i Gminy.

Po odnalezieniu Pana oraz Pańskich braci jako spadkobierców i załatwieniu spraw spadkowych dotychczasowy zarządca przekazał na rzecz Pana i Pana braci protokolarnie całą kamienicę wraz z lokatorami (t.j. 6 rodzin) zasiedlonymi w tejże kamienicy przed laty przez gminę. Jako nowi właściciele i zarządcy drugiej połowy Pan wraz z braćmi zawarł z dotychczasowymi, wszystkimi lokatorami umowy najmu lokali mieszkalnych. Żaden ze współwłaścicieli tam nie mieszka. Fakt zawarcia umów został zgłoszony w urzędach skarbowych według miejsca zamieszkania. Jako formę opodatkowania wszyscy współwłaściciele wybrali zasady ogólne, poprzez złożenie oświadczeń. Kamienica jest budynkiem przeszło stuletnim i wymaga przede wszystkim remontu przeciekającego dachu, naprawy popękanej elewacji i izolacji przeciwwilgociowej. Budynek wpisany jest do rejestru zabytków Urzędu Miasta i Gminy. Jako współwłaściciele podjęli Państwo uchwałę o sukcesywnym remoncie całej kamienicy (nie ma fizycznego podziału budynku), ponieważ pożytki czyli przychody czerpane są przez współwłaścicieli z całości. Zamierza Pan rozpocząć jeszcze w tym roku remont, począwszy od wymiany poszycia dachowego na nową dachówkę ceramiczną (taki jest wymóg konserwatora zabytków). W związku z ww. pracami remontowymi zaciągnięty został kredyt bankowy z przeznaczeniem tylko i wyłącznie na prace remontowe całej kamienicy, ponieważ przychody z najmu lokali mieszkalnych są nie wystarczające w stosunku do potrzeb remontowych kamienicy.

W uzupełnieniu wskazuje Pan, iż prace remontowe kamienicy będą polegały na rozbiórce pokrycia z papy na dachu drewnianym, rozbiórce elementów więźb dachowych, rozbiórce pokrycia z dachówki, rozbiórce rur i rynien, wymianie elementów konstrukcyjnych dachu, deskowaniu połaci dachowych, pokryciu dachu dachówką ceramiczną, założeniu nowych rur i rynien, przemurowaniu kominów, odnowieniu elewacji na budynku mieszkalnym.

Jednocześnie wskazuje Pan, że kamienica nie była i nie jest amortyzowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na remont całej kamienicy, t.j. koszty robocizny, materiałów, projektu budowlanego, przeglądów technicznych kamienicy oraz ubezpieczenia w stosunku do całego budynku...
2. Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość odsetek od kredytu zaciągniętego na remont kamienicy oraz prowizji od wartości kredytu...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie. Odpowiedź na pytanie pierwsze zostanie udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Pana zdaniem, art. 10 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa źródła przychodów, natomiast art. 22 pkt 1 mówi, iż kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Uważa Pan, iż tak stara kamienica dawno się zamortyzowała i wszystkie koszty remontu przeglądów, ubezpieczenie budynku oraz odsetek od kredytu powinny stanowić koszt uzyskania przychodu w stosunku do całego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów wynikających z przedmiotu najmu, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Warunkiem uznania odsetek od kredytu za koszt uzyskania przychodów, jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo - skutkowego, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy zapłacone zobowiązania zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem najmu. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Pan wraz z pozostałymi współwłaścicielami zaciągnął kredyt budowlany z przeznaczeniem wyłącznie na prace remontowe wynajmowanej kamienicy polegające na rozbiórce pokrycia z papy na dachu drewnianym, rozbiórce elementów więźb dachowych, rozbiórce pokrycia z dachówki, rozbiórce rur i rynien, wymianie elementów konstrukcyjnych dachu, deskowaniu połaci dachowych, pokryciu dachu dachówką ceramiczną, założeniu nowych rur i rynien, przemurowaniu kominów, odnowieniu elewacji na budynku mieszkalnym, montażu izolacji przeciwwilgociowej.

Zatem jeżeli zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Pana z najmu, a odsetki od kredytu zostały faktycznie zapłacone i nie zwiększają kosztów inwestycji to odsetki od tego kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu podlega również wartość prowizji od udzielonego kredytu.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.