INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2010r. (data wpływu 22 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2010r. (data wpływu 5 maja 2010r.) oraz z dnia 10 czerwca 2010r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT w imporcie usług dotyczącym zakupu licencji na dystrybucję programów telewizyjnych i na świadczenie usług telewizji kablowej sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 64.20.30-00.00 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2010r. oraz z dnia 10 czerwca 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT w imporcie usług dotyczącym zakupu licencji na dystrybucję programów telewizyjnych i na świadczenie usług telewizji kablowej sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 64.20.30-00.00.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów metodą memoriałową. Wnioskodawca świadczy usługi telewizji kablowej dla osób fizycznych i firm (lokali gastronomicznych i sklepów rtv). Wnioskodawca oferuje klientom programy stacji krajowych i zagranicznych. Z każdym z klientów ma zawartą umowę na dostarczanie kanałów telewizyjnych. Wpłaty od klientów indywidualnych przyjmowane są na podstawie dowodów wpłaty, a następnie zsumowywane na dziennych zestawieniach, a na końcu miesiąca na miesięcznym zestawieniu. Od łącznej sumy kwot wpłaty czyli kwoty brutto do ewidencji sprzedaży VAT wyliczana jest kwota netto i podatek VAT w wysokości 7% na podstawie art. 41 ust. 2 oraz poz. 151 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług (symbol PKWIU ex 64.20.3). Dla firm wystawiane są co miesiąc faktury VAT z kwotą podatku 7%. W ewidencji zakupów VAT natomiast ujmuje Wnioskodawca faktury wewnętrzne, które wystawia w momencie powstania obowiązku podatkowego zaistniałego przy imporcie usług od otrzymanych faktur VAT na licencje za dystrybucje programów od kontrahentów zagranicznych. Na fakturach wewnętrznych nalicza 7% VAT. Na deklaracji VAT-7(11) ujmuje import usług ze stawką 7% VAT po stronie podatku należnego w pozycjach 37, 39 - podstawa opodatkowania i w pozycjach 38, 40 - podatek należny oraz po stronie podatku naliczonego w pozycji 49 - wartość netto i pozycji 50 - podatek naliczony.

Pismem z dnia 6 kwietnia 2010r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1 września 2006r. i składa deklaracje VAT-7 co miesiąc. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE od 1 października 2006r.

Urząd Statystyczny w Łodzi w piśmie z dnia 10 października 2006r. nr sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi telewizji kablowej zakwalifikowano jako usługi radia i telewizji kablowej w grupowaniu PKWiU 64.20.30-00.00.

Kontrahenci zagraniczni są nadawcami programów i udzielają Wnioskodawcy licencji na reemisję programów telewizyjnych na podstawie zawartych umów. W umowie określają się jako nadawcy lub licencjodawcy przyznający operatorowi (licencjobiorcy) w czasie obowiązywania umowy na obszarze terytorium Polski niewyłączne prawo do odbioru i retransmisji (reemisji) satelitarnych programów telewizyjnych wyłącznie w kanałach sieci kablowej dla indywidualnych abonentów. Sygnał programów jest przesyłany z krajów, w którym nadawcy mają siedzibę za pomocą satelity na określonych częstotliwościach i odbierany w Polsce za pomocą anteny satelitarnej, a następnie przekazywany siecią kablową do abonentów. Nadawcy gwarantują, że posiadają wszelkie niezbędne prawa do nadawania programów: prawa autorskie i są one zastrzeżone. Każdy kontrahent dostarczył dokument Certyfikat rezydencji potwierdzający, że siedzibę prowadzenia posiadają za granicą tzn. w Niemczech (jeden podmiot), we Francji (jeden podmiot), w Wielkiej Brytanii (sześć podmiotów). Wykonują one w swoich krajach działalność gospodarczą oraz są czynnymi podatnikami podatku VAT według przepisów danych państw, odpowiadających działalności gospodarczej, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie posiadają w Polsce siedziby i miejsca prowadzenia działalności. Każdy kontrahent posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności. Każdy kontrahent posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności odpowiednio na terytorium Wielkiej Brytanii, Francji lub Niemczech i wykonują swoje usługi dla tego miejsca.

Pismem z dnia 10 czerwca 2010r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Licencje na dystrybucję programów od kontrahentów zagranicznych, które Wnioskodawca nabywa, są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 64.20.30-00.00.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo stosować 7% stawkę VAT przy usługach telewizji kablowej...
2. Czy Wnioskodawca prawidłowo nalicza na fakturach wewnętrznych, a następnie wykazuje na deklaracji VAT-7 w przypadku importu usług od faktur od kontrahentów zagranicznych na licencje z tytułu dostarczania programów stawkę 7% VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do wystawiania faktur VAT oraz opodatkowania usług telewizji kablowej stawką 7% VAT na podstawie art. 41 ust. 2 oraz poz. 151 załącznika do ustawy o podatku od towaru i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowo postępuje korzystając ze stawki 7% VAT przy naliczaniu stawki VAT na fakturze wewnętrznej od importu usług od faktur od kontrahentów zagranicznych za licencje na dystrybucję kanałów telewizyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów

i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa

w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepis art. 8 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.)

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) – zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

Tym samym niniejsza interpretacja opiera się na symbolu PKWiU 64.20.30-00.00, wskazanym przez Wnioskodawcę. Odpowiedzialność za prawidłowość wskazanego symbolu PKWiU spoczywa na Wnioskodawcy.

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadajacych siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r. w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

W myśl art. 28a na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Należy zaznaczyć, że art. 28a ustawy obejmuje na potrzeby stosowania Rozdziału 3 pojęciem podatnika co do zasady nie tylko podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 lecz również podmioty, które wykonują działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, czyli działalność zdefiniowana w innych systemach prawnych niż system podatku od towarów i usług, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne: za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z powołanymi wyżej regulacjami otrzymanie przez podatnika podatku od towarów i usług, świadczącego usługi telewizji kablowej, licencji na dystrybucję programów telewizyjnych od nadawców zagranicznych, stanowi dla tego podatnika import usług, co powinno być potwierdzone fakturą wewnętrzną.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%,

z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Stosownie zatem do ust. 2 powołanego wyżej art. 41 dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku VAT pod poz. 151 zostały wymienione usługi objęte symbolem PKWiU ex 64.20.3 tj. usługi radia i telewizji kablowej, z wyłączeniem:

1. usług związanych z taśmami wideo oraz wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi,
2. działalności agencji informacyjnych.
   
   

Oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu licencji na reemisję programów telewizyjnych na podstawie zawartych umów od nadawców programów, którzy posiadają siedzibę prowadzenia działalności za granicą tzn. w Niemczech (jeden podmiot), we Francji (jeden podmiot), w Wielkiej Brytanii (sześć podmiotów). Następnie Wnioskodawca świadczy usługi telewizji kablowej dla osób fizycznych i firm. Licencje na dystrybucje programów i usługi telewizji kablowej zostały zakwalifikowane jako usługi radia i telewizji kablowej w grupowaniu PKWiU 64.20.30-00.00.

W związku z powyższym nabycie przez Wnioskodawcę licencji na dystrybucję programów telewizyjnych od nadawców zagranicznych, stanowiące dla tego podatnika import usług i świadczenie usługi telewizji kablowej, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 64.20.30-00.00 jako usługi radia i telewizji podlegają opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 ( poz. 151 załącznika nr 3 do ustawy o VAT).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).