INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 20 maja 2010.), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych w latach 2005-2009 ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2010r. w Urzędzie Skarbowym został złożony wniosek z dnia 29 kwietnia 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych w latach 2005-2009 ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych.

Wniosek powyższy za pismem z dnia 13 maja 2010r. Znak: PD II/412/US/39/10 Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał do tut. Organu, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W związku bowiem ze zmianą przepisów w zakresie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, jaka nastąpiła z dniem 1 lipca 2007 r. – wniosek ten podlega rozpatrzeniu przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, na podstawie przepisów Rozdziału 1a ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.

Ww. wniosek wpłynął do tut. Biura w dniu 20 maja 2010r.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 lipca 2010r. Znak IBPBI/1/415-490/10/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 22 lipca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Małą Elektrownię Wodną wybudował w 1999r., a uruchomił 10 sierpnia 1999r. Działalność gospodarcza jest opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 5,5%.

Do 1 października 2005r. wystawiał faktury dla zakładów energetycznych. Za każdy miesiąc płacono mu stawkę ustaloną przez Urząd Regulacji Energetyki.

Po 1 października 2005r. należność za wyprodukowaną i sprzedaną energię do zakładów energetycznych podzielono na dwie części, tj. około 1/3 płacą zakłady energetyczne, a 2/3 ceny rynkowej jest wyrównana w formie świadectwa pochodzenia energii. Świadectwa te Wnioskodawca otrzymywał raz na kwartał. Składał te świadectwa w domu, żeby uzbierała się większa kwota i wreszcie we wrześniu 2009r. wystawił fakturę dla Domu Maklerskiego sprzedając prawa własności po rynkowej cenie za kwotę 42.587,35zł. Od tej sumy zapłacił podatek VAT w wysokości 9.369,22zł oraz podatek dochodowy wg stawki 5,5% w kwocie 2.342,30zł. Taki sposób wynagrodzenia zapewniał mu zakład energetyczny oraz potwierdzały szkolenia organizowane przez Towarzystwo Rozwoju Małych Elektrowni Wodnych.

Urząd Skarbowy wiedział o zakresie działalności wnioskodawcy oraz o formie opodatkowania ryczałtem wg stawki 5,5%. Należny podatek płacił w oznaczonych terminach. Dlatego otrzymany przez niego z Domu Maklerskiego PIT-8C był dla niego zaskoczeniem, a naliczony wg stawki 19% podatek w kwocie 8.029,40 zł „zniszczył jego dochód”, a tym samym szanse na zakup i wymianę zużytych części oraz wykonania przeglądu i napraw całego turbozespołu, a także zapory wodnej i urządzeń piętrzących. Uznanie przychodu ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych, za przychód z kapitałów pieniężnych, który nie związany ściśle z działalnością gospodarczą, jest według Wnioskodawcy oszustwem wobec obywatela, którego zapewniono, że druga część należności za wyprodukowaną energię będzie kompensowana świadectwami pochodzenia energii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Dlaczego wydane świadectwa pochodzenia energii nie uznano za należność ściśle związaną z produkcją energii, skoro odbiorcy, tj. zakłady energetyczne płacą tylko około 30%...
2. Dlaczego cały ten problem jest rozstrzygany poprzez interpretację przepisów, skoro z góry było wiadomo, że świadectwa pochodzenia energii Wnioskodawca dostaje za wykonaną pracę przy produkcji energii...
3. Czy ten sam dochód może być podwójnie opodatkowany podatkiem dochodowym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, świadectwa pochodzenia energii należy uznać za część składową wynagrodzenia za produkcję energii dla Małych Elektrowni Wodnych.

Świadectwa wydane w latach 2005-2009 uznać należy za składowe wynagrodzenie z działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Mając na względzie, iż w złożonym wniosku wskazano, że dotyczy on zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, jak również, iż wniosek dotyczy przychodu ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii, uzyskanego w 2009r., wniosek należało rozpatrzyć na gruncie stanu faktycznego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, tj. z uwzględnieniem przepisów prawa podatkowego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r.

W art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ustawodawca dokonał kategoryzacji źródeł przychodów.

Stosownie do postanowień ww. art. 10 ust. 1 odrębnymi źródłami przychodów są m.in. wymienione w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Zgodnie z art. 9e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 89, poz. 625, ze zm.), potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii jest świadectwo pochodzenia tej energii, zwane "świadectwem pochodzenia". W myśl art. 9e ust. 6 ww. ustawy prawo energetyczne, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, ze zm.).

Przyznanie świadectwa pochodzenia wywołuje skutek w postaci możliwości swobodnego nim obrotu. Świadectwo pochodzenia stanowi potwierdzenie ilości wyprodukowanej energii i obrót nim nie ma już związku z przychodami uzyskanymi z produkcji energii.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia należy uznać za instrumenty finansowe nie będące papierami wartościowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi – w brzmieniu obowiązującym do dnia 20 października 2009r. (t. j. Dz. U. z 2005r Nr 183, poz. 1538 ze zm.). W myśl bowiem tego przepisu instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, mierników i limitów wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń (pochodne instrumenty towarowe).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż przychód ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii stanowi przychód z kapitałów pieniężnych a nie przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998r. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze (art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Z powyższego wynika, iż ww. ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym nie przewiduje możliwości opodatkowania w formie ryczałtu przychodów z kapitałów pieniężnych, w tym uzyskanych ze zbycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, a więc jak wskazano świadectw pochodzenia energii elektrycznej i z realizacji praw z nich wynikających, podatek dochodowy wynosi 19 % uzyskanego dochodu. W konsekwencji, przychody te nie podlegają uwzględnieniu w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako przychody z tego źródła przychodów.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Podsumowując zauważyć należy, iż ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 201, poz. 1541), wprowadzono zmiany w zakresie kwalifikacji do źródeł przychodów, przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii. Zmiany te weszły w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. i mają zastosowanie do przychodów uzyskanych od tego dnia (art. 3 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokument źródłowy. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.