Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1220/12-5/SJ
z 1 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy reprezentowanego przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) oraz z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 22 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabytej kserokopiarki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabytej kserokopiarki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 10 grudnia 2012 r. o dowód potwierdzający wniesienie opłaty od wniosku oraz w dniu 20 lutego 2013 r. o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną wykonującą wolny zawód na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. (t. j. Dz. U. 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm. – ustawa o radcach prawnych). Wykonywanie takiego wolnego zawodu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 i 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 r. Nr 80, poz. 350 ze zm., dalej zwana: UoPIT) oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej zwana: UoVAT). Działalność gospodarcza Zainteresowanego prowadzona jest pod firmą Kancelaria Prawna … (dalej zwana: Kancelarią). Polega ona na świadczeniu pomocy prawnej. Klientami Kancelarii są, co do zasady, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jak również osoby prawne. Bardzo często zdarza się, iż Kancelaria przy wykonywaniu szeroko pojętej działalności prawniczej musi czasami przewozić samochodem oraz pozostawiać w pojeździe gotówkę (np.: celem uiszczenia wysokich wpisów sądowych w imieniu Klientów w Sądzie, gotówkę ściągniętą od Dłużników w imieniu Klientów, należności za swoje usługi lub gotówkę należącą do Klientów np. celem wykonania w ich imieniu płatności) oraz dokumenty objęte tajemnicą zawodową w tym o znacznej wartości jak np.: papiery wartościowe na okaziciela (weksle in blanco), czeki, a także dodatkowo dokumenty w oryginałach, z którymi związane są prawa majątkowe jego mocodawców np. poufne umowy itp. Kradzież gotówki lub papierów wartościowych wiązałaby się z nieodwracalnymi i trudnymi do ustalenia stratami majątkowymi (w przypadku gotówki, weksli in blanco lub czeków), co narażałoby Wnioskodawcę na odpowiedzialność majątkową (odszkodowawczą) oraz dyscyplinarną. Działalność wymaga też niejednokrotnie sporządzania kopii i odpisów przeróżnej dokumentacji Klientów na potrzeby Kancelarii.

Z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych Kancelaria rozlicza się w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów stosując stawkę liniową 19% zgodnie z art. 30c UoPIT. Z punktu widzenia podatku od towarów i usług, Kancelaria jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się miesięcznie. Usługi świadczone przez Kancelarię opodatkowane są według stawki 23%. Zarówno w przypadku jeżeli usługi są świadczone na rzecz osób prawnych, jak również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą Kancelaria wystawia faktury VAT zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360). Następnie dochody wynikające z faktur VAT ujmowane są w rejestrze sprzedaży VAT, a w konsekwencji w miesięcznej deklaracji VAT-7.

W związku z prowadzoną działalnością Kancelaria ma zamiar nabyć:

• nową kserokopiarkę – wyłącznie na potrzeby wewnętrzne, tj. do sporządzania kopii akt, dokumentów umów itp.,
• samochód spełniający zgodnie z przepisami prawa wymagania dla pojazdu z przeznaczeniem – Bankowóz typ C – wyłącznie w celu zapewnienia bezpieczeństwa przewozu środków pieniężnych otrzymywanych w gotówce np.: utargu własnego do banku lub pomiędzy Klientami (np.: celem uiszczenia wpisu sądowego, środków uzyskanych po zakończeniu negocjacji, podpisaniu kontraktu, rozliczania wierzytelności itp.), jak również w celu zabezpieczenia przewozu dokumentów wymagających szczególnej ochrony, które są tożsame ze środkami pieniężnymi (np.: weksle, czeki). Wartość pojazdu przekroczy kwotę 200.000 zł, a pojazd ten będzie spełniał wymogi do uznania go za pojazd specjalny, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2011 r. Nr 102, poz. 565). Planowany okres użytkowania pojazdu przekracza 1 rok.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu na potrzeby Kancelarii nowej kserokopiarki (zakupionej od innego podatnika VAT, udokumentowanej prawidłowo wystawioną fakturą VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, kserokopiarka jest urządzeniem zasadniczo przeznaczonym do drukowania/kopiowania materiałów poligraficznych, dokumentów itp. Pewnym jest również, że kserokopiarka nie jest urządzeniem przeznaczonym do świadczenia usług prawnych, gdyż nie wymyślono jeszcze urządzenia mogącego takie usługi świadczyć. Kancelaria nie będzie poszerzać prowadzonej działalności o świadczenie usług drukowania/kopiowania materiałów poligraficznych, dokumentów itp. (mieszczących się w PKD 18.12.Z – Pozostałe drukowanie, PKWiU 18.12.19.0 – Pozostałe usługi drukowania, gdzie indziej niesklasyfikowane), ani nie zamierza takich usług świadczyć dla jakiegokolwiek grona odbiorców. Dodatkowe prowadzenie takiej działalności mogłoby stanowić ujmę dla powagi wykonywanego zawodu. Kancelaria będzie natomiast wykorzystywać nabytą kserokopiarkę wyłącznie do sporządzania kopii akt, dokumentów, umów itp., a więc wyłącznie na potrzeby świadczenia usług prawniczych (mieszczących się w PKD 69.10.Z – Działalność prawnicza, PKWiU 69.10.11 do 69.10.14 – Usługi doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa), które są czynnościami opodatkowanymi. W przedmiotowej sprawie Kancelaria nie będzie zatem w ogóle wykorzystywać nabytej kserokopiarki do zewnętrznego świadczenia usług zgodnych z przeznaczeniem kserokopiarki, tj. do usługowego drukowania materiałów poligraficznych, dokumentów (PKD 18.12.2 – Pozostałe drukowanie). Wykorzystanie to związane będzie ze świadczeniem zupełnie innych usług niż te, które są sensem przeznaczenia kserokopiarki, jakim jest drukowanie. Choć oczywiście będzie ona nadal drukować (a nie np. parzyć kawę), to usługą wyjściową świadczoną na rzecz kontrahentów nie będzie usługowe drukowanie materiałów poligraficznych, ale kompleksowa usługa prawnicza (PKD 69.10.Z – Działalność prawnicza). Zaznaczyć też należy, że w sensie organizacyjno-kosztowo-technicznym samo drukowanie dokumentów stanowić będzie jedynie znikomą część całości usługi, jaka będzie za pomocą tej kserokopiarki (ale również komputera, pióra, czy kartek papieru) finalnie świadczona, tj. usługi prawniczej. Dodatkowo zaznaczyć należy, że kserokopiarka nie znajduje się pośród towarów, których nabycie (jeśli służą czynnościom opodatkowanym) obarczone byłoby jakąkolwiek restrykcją w zakresie prawa do doliczenia podatku zapłaconego przy jej zakupie – jeśli oczywiście służy wykonywanym czynnościom opodatkowanym – tu: finalnie świadczonej działalności prawniczej.

Wobec powyższego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów usług (co jest spełnione), a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane (zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio) do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych. Przepisy te nie zawierają zapisów wykluczających prawo do odliczenia w sytuacji, gdy np. nabywane urządzenie nie służy bezpośrednio działalności dla której zostało wyprodukowane (tu: kserokopiarka wyłącznie do zewnętrznego świadczenia usług kserograficznych), ale wykorzystywane jest (tu: nadal zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli do kserowania) jako część składowa, element pomocniczy dla zupełnie innej opodatkowanej tym podatkiem usługi (tu: usługi prawniczej). Dopuszczalne jest zatem dokonanie odliczenia podatku zawartego w cenie urządzenia, które finalnie służy do świadczenia zupełnie innych usług niż te, które są bezpośrednio zgodne z jego przeznaczeniem – o ile usługi te nadal podlegają opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie więc prawo do odliczenia przysługuje, albowiem zakup kserokopiarki służy do wykonania czynności opodatkowanych jakimi są usługi prawnicze – co wypełnia dyspozycję art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Przedstawiona powyżej zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wskazać należy, iż decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia towary, bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar lub też usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (…).

W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W związku z powyższym, podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika VAT do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług, które zostały przez niego zakupione jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną wykonującą wolny zawód na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Wykonywanie takiego wolnego zawodu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 i 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działalność gospodarcza Zainteresowanego prowadzona jest pod firmą Kancelaria Prawna … i polega ona na świadczeniu pomocy prawnej. Klientami Kancelarii są, co do zasady, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jak również osoby prawne. Z punktu widzenia podatku od towarów i usług, Kancelaria jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się miesięcznie. Usługi świadczone przez Kancelarię opodatkowane są według stawki 23%. Zarówno w przypadku jeżeli usługi są świadczone na rzecz osób prawnych, jak również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą Kancelaria wystawia faktury VAT. Następnie dochody wynikające z faktur VAT ujmowane są w rejestrze sprzedaży VAT, a w konsekwencji w miesięcznej deklaracji VAT-7. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wymaga niejednokrotnie sporządzania kopii i odpisów przeróżnej dokumentacji Klientów na potrzeby Kancelarii. W związku z tym Kancelaria ma zamiar nabyć nową kserokopiarkę – wyłącznie na potrzeby wewnętrzne, tj. do sporządzania kopii akt, dokumentów umów itp.

Podkreślić należy, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a zakup nowej kserokopiarki (dokumentowany fakturą VAT), ma związek z zamierzonym (deklarowanym) wykonywaniem przez Zainteresowanego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jakim są usługi prawnicze.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu na potrzeby Kancelarii nowej kserokopiarki, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem iż nie wystąpią żadne przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż pozostałe kwestie zostaną rozpatrzone odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.