INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 24 lutego 2010 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 1 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania otrzymanego dofinansowania, oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe,

• sposobu dokumentowania – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego dofinansowania, sposobu dokumentowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.) o własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podpisał umowę z bankiem na częściowe dofinansowanie z budżetu banku projektu edukacyjnego realizowanego przez Spółkę i podmioty z nią współpracujące. Dofinansowanie odbywa się na podstawie uchwały Zarządu Banku w sprawie finansowania nakładów na edukację oraz działalność wydawniczą i postanowienia Zarządu Banku w sprawie planu działalności edukacyjnej i wydawniczej Banku w 2009 roku. Na podstawie tej umowy Bank zgodnie z opisem projektu i preliminarzem wydatków przekazał część dofinansowania w grudniu 2009 roku. Kwota ta została przeznaczona na produkcję programu telewizyjnego, na jego emisję oraz na informacje w publikatorach w zakresie edukacji ekonomicznej i biznesowej społeczeństwa. Wyemitowany program przejdzie na własność Banku, który zapewnił sobie możliwość jego dalszej emisji oraz innych form udostępniania. Po zakończeniu projektu Zainteresowany zobowiązany jest do jego rozliczenia. Niewykorzystane kwoty dofinansowania będą podlegały zwrotowi. Wnioskodawca rozliczył podatek VAT w miesiącu wpływu dofinansowania na konto Spółki, traktując kwotę wpływu jako kwotę brutto i rozliczył podatek należny za miesiąc grudzień 2009 roku. Moment obowiązku podatkowego powstał w dniu wpływu środków na rachunek bankowy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dofinansowanie stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy Spółka powinna wystawić fakturę VAT...
3. Czy Zainteresowany prawidłowo wykazał moment powstania obowiązku podatkowego i rozliczył podatek należny...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy otrzymane dotacje subwencje lub dopłaty o podobnym charakterze przekazywane przez inny podmiot w celu sfinansowania lub dofinansowania dostawy konkretnego świadczenia podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w momencie wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy.

Spółka uważa, iż prawidłowo wystawiła fakturę VAT w miesiącu wpływu kwoty dofinansowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania otrzymanego dofinansowania, oraz momentu powstania obowiązku podatkowego oraz

• nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu dokumentowania.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów #8722; art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do powołanych wyżej regulacji, przez pojęcie świadczenia należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie, zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą), oraz podmiotu świadczącego (wykonującego dane świadczenie). W pojęciu świadczenia na rzecz, mieszczą się świadczenia na rzecz określonych podmiotów i ostatecznych konsumentów.

Skoro w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, zatem wskazać należy, że zaistnienie czynności opodatkowanej ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu danego świadczenia.

Czynnikiem decydującym o tym, że mamy do czynienia z wynagrodzeniem za dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług (a nie tylko z przekazanym świadczeniem pieniężnym) jest określenie, czy wynagrodzenie było należne z tytułu danego świadczenia. Dlatego też istotne jest czy pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem (dostawą towarów/wykonaną usługą) istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem, przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest przez inny podmiot w celu sfinansowania lub dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług (istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a ceną dostarczanych towarów lub świadczonych usług) to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że otrzymanie dotacji nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę z bankiem na częściowe dofinansowanie z budżetu banku projektu edukacyjnego realizowanego przez Spółkę i podmioty z nią współpracujące. Dofinansowanie odbywa się na podstawie uchwały Zarządu Banku w sprawie finansowania nakładów na edukację oraz działalność wydawniczą i postanowienia Zarządu Banku w sprawie planu działalności edukacyjnej i wydawniczej Banku w 2009 roku. Na podstawie tej umowy Bank zgodnie z opisem projektu i preliminarzem wydatków przekazał część dofinansowania w grudniu 2009 roku. Kwota ta została przeznaczona na produkcję programu telewizyjnego, na jego emisję oraz na informacje w publikatorach w zakresie edukacji ekonomicznej i biznesowej społeczeństwa. Wyemitowany program przejdzie na własność Banku, który zapewnił sobie możliwość jego dalszej emisji oraz innych form udostępniania. Po zakończeniu projektu Zainteresowany zobowiązany jest do jego rozliczenia. Niewykorzystane kwoty dofinansowania będą podlegały zwrotowi. Wnioskodawca rozliczył podatek VAT w miesiącu wpływu dofinansowania na konto Spółki, traktując kwotę wpływu jako kwotę brutto i rozliczył podatek należny za miesiąc grudzień 2009 roku. Moment obowiązku podatkowego powstał w dniu wpływu środków na rachunek bankowy Spółki.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawionej sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, iż realizując przedmiotowe zadanie, Spółka wykonuje czynności mieszczące się w zakresie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, iż otrzymaną przez Wnioskodawcę przedmiotową dotację należy przyporządkować do konkretnego świadczenia. W związku bowiem z realizacją zadania, Spółka podejmuje działania polegające na produkcji programu telewizyjnego, na jego emisji oraz na informacji w publikatorach w zakresie edukacji ekonomicznej i biznesowej społeczeństwa. Podpisując umowę z Bankiem Spółka zobowiązała się do wykonania określonej usługi. Otrzymane środki na realizację projektu edukacyjnego nie mogą być przeznaczone na inny niż wskazany cel. Po zakończeniu zadania wyemitowany program przejdzie na własność Banku. W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie spożytkuje pełnej kwoty dotacji na wskazany w umowie cel niewykorzystane kwoty dofinansowania będą podlegały zwrotowi. Zatem wysokość dotacji zależeć będzie od kosztów poniesionych realizację usługi. Otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że w sytuacji, gdy otrzymana dotacja odpowiada pełnej wysokości kwoty należnej z tytułu świadczenia usług, zaś faktyczny odbiorca usługi nie ponosi ekonomicznego ciężaru zapłaty za usługę (jest ona dla niego bezpłatna), świadczenie usługi przez podmiot otrzymujący tę dotację jest świadczeniem odpłatnym, które co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Odnosząc się do powyższego dotację wypłaconą na rzecz Zainteresowanego należy potraktować jako wynagrodzenie za wykonanie usługi.

Mając powyższe na względzie, należy uznać, że otrzymane przez Spółkę środki na realizację zadania w ramach zawartej umowy mają charakter dotacji wpływających bezpośrednio na cenę świadczonych usług. A zatem przedmiotowe dofinansowanie stanowi obrót i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4, 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i w art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, zastosowanie ma przepis § 23 ust. 1 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy.

Zatem, otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja przyznana w celu realizacji programu telewizyjnego, na jego emisję oraz na informacje w publikatorach w zakresie edukacji ekonomicznej i biznesowej społeczeństwa, co oznacza, iż Wnioskodawca otrzymał ją w celu sfinansowania konkretnej usługi. W związku z powyższym, otrzymane dofinansowanie winno być potwierdzone faktura wewnętrzną.

Tut. Organ wskazuje, iż podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy. W przepisie tym postanowiono, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej ogólnej zasady ustawodawca określił w sposób odmienny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego między innymi w art. 19 ust. 21 ustawy. W myśl tego przepisu, obowiązek podatkowy z tytułu należnych na podstawie odrębnych przepisów dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika. W przypadku uznania rachunku bankowego podatnika zaliczką z tytułu dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje w tej części.

Reasumując, dofinansowanie z budżetu Banku na produkcję programu telewizyjnego, jego emisję oraz na informacje w publikatorach w zakresie edukacji ekonomicznej i biznesowej społeczeństwa, który następnie przejdzie na własność Banku, stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który powinien być udokumentowany fakturą wewnętrzną. Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 21 ustawy w stosunku do otrzymanego dofinansowania, powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego Zainteresowanego.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.