INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie samochodów osobowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowana (podatnik będący osobą fizyczną), prowadzi działalność gospodarczą handel samochodami osobowymi (CN 8703). Kupuje samochody od osób fizycznych z krajów Unii Europejskiej, w celu dalszej odsprzedaży w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa kupna-sprzedaży samochodu jest dokumentem niezbędnym w celu uiszczenia podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z informacją uzyskaną w Biurze Krajowej Informacji Podatkowej, kaufertrag, tj. umowa kupna-sprzedaży samochodu osobowego (CN 8703) jest dokumentem niewymagalnym do celów akcyzowych (art. 104 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

W myśl art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy, podstawą opodatkowania w przypadku samochodu osobowego jest kwota, jaką podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy - w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podstawą opodatkowania jest średnia wartość rynkowa samochodu osobowego pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy.

W świetle art. 104 ust. 7 ustawy, jeżeli nie można określić kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w szczególności w przypadku darowizny samochodu osobowego, za podstawę opodatkowania przyjmuje się średnią wartość rynkową samochodu osobowego na rynku krajowym, pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Zainteresowana dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych i jej wątpliwości związane są z kwestią załączania do deklaracji uproszonej umowy kupna-sprzedaży samochodu osobowego.

Wyjaśnić zatem należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 2 i ust. 3 ustawy, podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację uproszczoną, według ustalonego wzoru, właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego dokonać obliczenia i zapłaty na rachunek właściwej izby celnej, akcyzy w terminie 30 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zwrócić należy przy tym uwagę na fakt, iż w myśl art. 21 ust. 5 ustawy, zobowiązanie podatkowe przyjmuje się w wysokości wynikającej z deklaracji podatkowej lub z deklaracji uproszczonej, chyba że organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi inną wysokość tego zobowiązania.

Z powyższych przepisów wynika, iż obowiązek złożenia deklaracji uproszczonej spoczywa na podatniku. W deklaracji tej dokonuje on obliczenia akcyzy, a następnie wpłaca ją w ww. terminie na określony rachunek. Powyższa technika samoobliczenia podatku polega na przeniesieniu obowiązku ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego na podatnika bądź płatnika określonego podatku. To oni są bowiem zobowiązani obliczyć wysokość obciążenia podatkowego, wykazać go w sformalizowanej deklaracji oraz wpłacić podatek na konto właściwego organu podatkowego.

Zauważyć również należy, iż przepisy ustawy nie wskazują jakie dokumenty należy dołączyć do składanej deklaracji uproszonej – trafnie więc wskazuje Wnioskodawczyni, iż obowiązku takiego nie ma.

Umowa kupna-sprzedaży samochodu nie jest zatem dokumentem niezbędnym dla uiszczenia podatku akcyzowego.

Jednakże organ podatkowy ma prawo – przed określeniem zobowiązania podatkowego w trybie art. 21 ust. 5 ustawy – przeprowadzić tzw. czynności sprawdzające (dział V Czynności sprawdzające ustawy Ordynacja podatkowa). W postępowaniu tym organ podatkowy może ustalać w szczególności stan faktyczny w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności ze złożoną deklaracją uproszczoną. Jednym z dowodów świadczących o wykazanej w deklaracji uproszczonej podstawie opodatkowania jest właśnie ww. umowa kupna-sprzedaży samochodu osobowego.

Końcowo wskazać również należy na treść przepisu art. 104 ust. 8 ustawy. Zgodnie z nim, jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2, bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.