INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 26 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty kwoty stanowiącej równowartość podatku VAT wyszczególnionego na fakturze dokumentującej wniesienie aportu oraz zwrotu podatku w trybie art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty kwoty stanowiącej równowartość podatku VAT wyszczególnionego na fakturze dokumentującej wniesienie aportu oraz zwrotu podatku w trybie art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką, której jedynym akcjonariuszem jest Gmina. Zainteresowany wskazał, iż wkrótce – w wyniku uchwały Zgromadzenia Akcjonariuszy – dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Akcje, odpowiadające podwyższonemu kapitałowi zakładowemu, obejmie w całości Gmina. Kapitał ten pokryty zostanie wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci kanalizacji sanitarnej w miejscowości K oraz kanalizacji sanitarnej w miejscowości W, wybudowanymi przez Gminę. Czynność wniesienia aportu stanowić będzie dla Gminy czynność opodatkowaną. Dla udokumentowania ww. czynności Gmina wystawi Spółce fakturę VAT. Wartość netto stanowić będzie wartość podwyższonego kapitału zakładowego, odpowiadającego wartości wnoszonych budowli, natomiast kwotę podatku od towarów i usług Spółka zobowiązana będzie zapłacić Gminie.

Dodatkowo Wnioskodawca (Spółka) informuje, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotowe kanalizacje służyć będą wykonywanym przez niego czynnościom opodatkowanym – odbiór ścieków komunalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Gminy podatku VAT zawartego w fakturze wystawionej przez Gminę, dotyczącej transakcji wniesienia aportu...
2. Czy zapłata za fakturę dotyczącą aportu poprzez:
   1. objęcie akcji przez Gminę – w zakresie wartości netto faktury,
   2. zapłatę przelewem – w zakresie podatku VAT zawartego w fakturze,
   przed złożeniem deklaracji podatkowej, wypełnia pojęcie „w całości zapłacone”, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatność za aport winna mieć dwuskładnikowy charakter:

1. wartość netto – wartość otrzymanych przez Gminę akcji,
2. wartość podatku VAT – winna zostać zapłacona Gminie w formie przelewu.

W opinii Zainteresowanego, zapłata za fakturę wystawioną przez Gminę, dotyczącą aportu, poprzez:

1. objęcie akcji przez Gminę – w zakresie wartości netto faktury,
2. zapłatę przelewem – w zakresie podatku VAT wynikającego z faktury,

przed złożeniem deklaracji podatkowej, wypełnia pojęcie „w całości zapłacone”, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W art. 15 ust. 1 ustawy postanowiono, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

nbspnbspnbsp - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Stosownie do przepisu art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy

W art. 87 ust. 2 ustawy postanowiono, iż zwrot różnicy podatku z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo – kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należna kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Natomiast stosownie do przepisu art. 87 ust. 6 ustawy na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.),
2. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
3. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu usług lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji

nbspnbspnbsp – przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z analizy powyższego przepisu wynika, iż na umotywowany wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowy terminy zwrotu może być skrócony do 25 dni.

Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

1. opłaci wszystkie faktury lub dokumenty celne dokumentujące zakupy rozliczone w deklaracji VAT-7,
2. zapłata za te faktury zostanie dokonana bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Przepis ten ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej.

Przepis ten nie odnosi się natomiast do zapłaty w innej formie – nie w pieniądzu.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką, której jedynym akcjonariuszem jest Gmina. Zainteresowany wskazał, iż wkrótce – w wyniku uchwały Zgromadzenia Akcjonariuszy – dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Akcje, odpowiadające podwyższonemu kapitałowi zakładowemu, obejmie w całości Gmina. Kapitał ten pokryty zostanie wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci kanalizacji sanitarnej. Czynność wniesienia aportu stanowić będzie dla Gminy czynność opodatkowaną. Dla udokumentowania ww. czynności Gmina wystawi Spółce fakturę VAT. Wartość netto stanowić będzie wartość podwyższonego kapitału zakładowego, odpowiadającego wartości wnoszonych budowli, natomiast kwotę podatku od towarów i usług Spółka zobowiązana będzie zapłacić Gminie.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy zapłata za fakturę dotyczącą aportu poprzez objęcie akcji przez Gminę o wartości netto faktury oraz zapłatę przelewem podatku VAT zawartego w fakturze – przed złożeniem deklaracji podatkowej, wypełnia pojęcie „w całości zapłacone”, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT...

Odnosząc się do powyższej kwestii wskazać należy, iż przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty należności.

Gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie obowiązku regulowania wszystkich należności tylko i wyłącznie za pośrednictwem rachunku bankowego w formie przepływów pieniężnych, to zostałoby to zastrzeżone bezpośrednio w przepisie.

Element bezpośredniości („zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi”), o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy dotyczy relacji między wystawcą a odbiorcą faktury.

Zatem, w ocenie tut. Organu, skoro nie ma ograniczeń co do formy zapłaty należy przyjąć, że formą zapłaty może być także przyznanie wspólnikom akcji.

W konsekwencji powyższego za prawidłowe należy uznać przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, że zapłata za fakturę wystawioną przez Gminę, dotycząca aportu, poprzez objęcie akcji przez Gminę o wartości netto faktury oraz zapłata przelewem kwoty podatku VAT wynikającego z faktury, przed złożeniem deklaracji podatkowej, wypełnia pojęcie „w całości zapłacone”, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy.

Należy tutaj jednak zauważyć, iż udziały kapitałowe winny być przyznane w tym okresie, którego dotyczy deklaracja VAT-7 z uwzględnionymi fakturami dokumentującymi wniesiony wkład niepieniężny.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż kwestia czy Wnioskodawca oprócz akcji ma obowiązek zapłacić kwotę stanowiącą równowartość podatku VAT wyszczególnionego na fakturze dokumentującej wniesienie aportu, powinna wynikać z treści zawartej między Stronami umowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty kwoty stanowiącej równowartość podatku VAT wyszczególnionego na fakturze dokumentującej wniesienie aportu oraz zwrotu podatku w trybie art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego została wydana w dniu 18 maja 2010 r. odrębna interpretacja Nr ILPP2/443-287/10-2/EN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.