INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 25 marca 2010r.), uzupełnionym w dniu 27 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Francji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Francji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 18 maja 2010r. Znak: IBPB II/1/415-349/10/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 27 maja 2010r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2009r. wnioskodawca pracował - wg umowy o pracę - we Francji przez okres 9 miesięcy, jak również otrzymywał zasiłek chorobowy w kraju. Pracodawca odprowadził należny podatek od wynagrodzenia za pracę w Polsce. Wnioskodawca powołuje stanowisko właściwego urzędu skarbowego, w którym stwierdzono, iż nie przysługuje mu możliwość dokonania rozliczenia wg art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jego pracodawca odprowadził podatki w kraju co oznacza, że wnioskodawca winien osiągnięte we Francji dochody rozliczyć jako dochód uzyskany w Polsce. Wnioskodawca nie przychyla się do tej opinii, uważając iż jest ona niezgodna z treścią ww. ustawy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 27 maja 2010r.) wnioskodawca doprecyzował, iż na podstawie umowy o pracę wyjechał do Francji, gdzie pracował zgodnie z tą umową. Pracodawca wnioskodawcy ma siedzibę w Polsce. Pracodawca wynagrodzenie wypłacał wnioskodawcy zgodnie z treścią ww. umowy, będąc jego jedynym pracodawcą. Wnioskodawca został delegowany na czas powyższego kontraktu.

W związku z powyższym:

Wnioskodawca stwierdza, iż pracował za granicą, tj. we Francji, z którą Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdaniem wnioskodawcy kluczowym faktem jest m.in. to, że przebywał tam dłużej niż ustawowe 183 dni w roku podatkowym. W ocenie wnioskodawcy pracodawca powinien podatek odprowadzać we Francji. Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z treścią ustawy podatkowej powinien rozliczać swoje dochody wg art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczając podatek przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją (art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca podkreśla, iż odprowadzenie przez pracodawcę w Polsce podatku nie może łamać jego praw do rozliczenia się zgodnie z ustawą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).
   
   

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca mając miejsce zamieszkania w Polsce był w 2009r. oddelegowany do pracy we Francji. We Francji pracował przez okres 9-ciu miesięcy. Z uwagi na oddelegowywanie wnioskodawcy do pracy we Francji w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Francją.

W myśl art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975r. (Dz. U. z 1977r. Nr 1, poz. 5 ze zm.) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (we Francji).

Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa (we Francji), podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie podczas jednego lub kilku okresów, nieprzekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Zgodnie z powyższym, jeśli wnioskodawca mając miejsce zamieszkania na terytorium Polski, wykonuje pracę na terytorium Francji, wówczas osiągnięte za tę pracę wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest wykonywana, czyli we Francji oraz w państwie miejsca zamieszkania, czyli w Polsce. Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 2 cytowanej umowy, wynagrodzenie za pracę osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane na terenie Francji jest opodatkowane tylko w Polsce w przypadku gdy łącznie zostaną spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie. Zatem opodatkowanie wynagrodzenia wyłącznie w Polsce ma miejsce jedynie w przypadku gdy wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji, wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada na terenie Francji, a pracownicy przebywają na terenie Francji mniej niż 183 w danym roku podatkowym. Nie spełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie za pracę podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wnioskodawca zawarł z polskim pracodawcą umowę o pracę, na podstawie której został oddelegowany do pracy we Francji w roku podatkowym 2009 na okres 9 miesięcy.

Skoro zatem nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) umowy polsko–francuskiej (wnioskodawca przebywał bowiem w 2009r. we Francji, w związku z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, powyżej 183 dni) i tym samym nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wskazane w art. 15 ust. 2 cytowanej umowy, pozwalające wynagrodzenie za pracę pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane na terenie Francji opodatkować tylko w Polsce, nawet gdy pozostałe warunki art. 15 ust. 2 umowy polsko-francuskiej są spełnione, to uzyskane wynagrodzenie, zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, podlega opodatkowaniu we Francji i w Polsce. Przy czym, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania będą miały zastosowanie uregulowania zawarte w art. 23 ust. 1 lit. a) umowy. Zgodnie z postanowieniami tego przepisu podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób w przypadku Polski: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody lub posiada majątek, które stosownie do postanowień niniejszej umowy podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska - z zastrzeżeniem postanowień punktu b), wyłączy te przychody albo ten majątek spod opodatkowania, może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu albo pozostałego majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową która zostałaby zastosowana, gdyby te przychody albo ten majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulowania dotyczące powyższej metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą wyłączenia z progresją, zostały zawarte w treści art. 27 ust. 8 ww. ustawy.

Stosownie do jego brzmienia jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż uzyskane przez niego w 2009r. dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Francji – stosownie do postanowień powołanej umowy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają opodatkowaniu we Francji oraz w Polsce. Przy czym wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania tzw. metody wyłączenia z progresją.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, że z uregulowań przywołanej umowy jak również z postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika czy obowiązek odprowadzenia podatku we Francji ciążył na pracodawcy wnioskodawcy. Tut. Organ nie jest natomiast uprawniony do interpretowania przepisów francuskiego prawa podatkowego, tym samym nie może się odnieść do sformułowania zawartego odnośnie ww. zagadnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.