INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2010 r. (data wpływu 06.05.2010 r.) oraz w piśmie z dnia 27.07.2010 r. (data nadania 29.07.2010 r., data wpływu 02.08.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 20.07.2010 r. Nr IPPB5/423-347/10-2/PS (data nadania 20.07.2010 r., data doręczenia 22.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie momentu powstania przychodu w przypadku usług tzw. telewizji na kartę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie momentu powstania przychodu w przypadku usług tzw. telewizji na kartę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka świadczy usługi tzw. Telewizji na kartę zaklasyfikowane w „grupowaniu PKWiU 64.20.30-00.00 usługi radia i telewizji kablowej zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr. 89, poz. 844). Aby mieć możliwość korzystania z usług (dostępu do telewizji) nie jest konieczne zawieranie umów abonamentowych, ani też żadnych umów o stałe świadczenie usług należy zakupić kartę startową i ją aktywować. Starter pozwala na dostęp do wybranych stacji telewizyjnych przez określony czas od momentu jego aktywacji (1,3 lub 6 miesięcy).

Następnie doładowanie karty możliwe jest na następujące okresy 1, 2, 6, 12 i 24 miesięcy, w zależności od długości zakupionego okresu doładowania miesięczny koszt dostępu do telewizji jest inny (im dłuższy okres doładowania, tym tańszy miesięczny koszt) między poszczególnymi doładowaniami możliwe jest niekorzystanie z usługi Spółki doładowanie odbywa się poprzez wpłatę określonej przez użytkownika kwoty, odpowiadającej ilości wybranych okresów rozliczeniowych; na rachunek bankowy Spółki zasady rozliczania wpłat za doładowania dostępne są na stronie http //telewizjanakarte.pl/doładowania.html.

W piśmie z dnia 27.07.2010 r. (data wpływu 02.08.2010 r.) Spółka poinformowała, iż nie zawiera ona pisemnych umów z usługobiorcami płatnej telewizji na kartę. W fakturach Spółka także nie wskazuje okresów rozliczeniowych.

Sposób rozliczania dokonanych wpłat określony jest w regulaminie zamieszczonym na ww. stronie internetowej. Wynika z niego, że doładowanie ma na celu wykupienie dostępu do telewizji na okres nim objęty (odpowiednio - 1,3,6,12 i 24 miesiące). Tym samym zgodnie z regulaminem należy uznać, iż okresem rozliczeniowym jest miesiąc.

Jednocześnie Spółka w piśmie z dnia 27.07.2010 r. przytoczyła treść postanowień regulaminu:

REGULAMIN

OKRES WAŻNOŚCI KWOTA ZA MIESIĘCZNY

DOŁADOWANIA DOŁADOWANIE KOSZT

1 miesiąc 20 zł 20 zł

3 miesiące 54 zł 18zł

6 miesięcy 96zł 16zł

12 miesięcy 156zł 13zł

24 miesiące 240 zł 10 zł

*wszystkie podane ceny zawierają podatek VAT

ZASADY ROZLICZANIA DOŁADOWAŃ

1. Pamiętaj, data zaksięgowania kwoty na doładowanie jest kluczowa dla rozliczenia Twojego doładowania, tak więc Okres ważności doładowanie liczony jest od:

1. upływu okresu ważności Twojego aktualnego doładowania - w przypadku gdy zaksięgowanie kwoty za nowe doładowanie nastąpiło w okresie ważności Twojego aktualnego doładowania,
2. daty zaksięgowania kwoty za nowe doładowanie - gdy zaksięgowanie kwoty za nowe doładowanie nastąpiło po upływie okresu ważności Twojego aktualnego doładowania.
3. Aby uniknąć przerw w odbiorze programów na doładowanie, spowodowanych na przykład nieterminowym przekazaniem wpłat przez Urząd pocztowy lub bank, opłaty za doładowanie zalecamy wnosić, co najmniej tydzień przed upływem Okresu ważności aktualnego doładowania.
4. Maksymalny czas, na jaki można mieć wykupiony dostęp do kanałów na doładowanie, uwzględniając początkowy okres zawarty w zestawie startowym, wynosi 36 miesięcy.
5. Uwaga, zalecamy dokonywanie doładowań karty kwotami odpowiadającymi wprost Okresom ważności doładowań, które zostały, gdybyś jednak doładował swoją kartę kwotą:

• mniejszą niż 16 zł to wpłacona kwota zostanie zgromadzona na rachunku Twojej karty i rozliczona przy kolejnym doładowaniu,
• równą 16 zł to Twoją kartę doładujemy na 25 dni,
• większą niż 16 zł a mniejszą niż 20 zł to Twoją kartę doładujemy na 25 dni + liczba dni wyliczona proporcjonalnie do kwoty nadpłaty ponad 16 zł (według ceny za doładowanie 0,65 zł za dzień) lecz nie na więcej niż na 30 dni,
• większą niż 20 zł a mniejszą niż 54 zł to Twoją kartę doładujemy na I miesiąc + liczba dni wyliczona proporcjonalnie do kwoty nadpłaty ponad 20 zł (według ceny za doładowanie 0,65 zł za dzień),
• większą niż 54 zł a mniejszą niż 96 zł to Twoją kartę doładujemy na 3 miesiące + liczba dni wyliczona proporcjonalnie do kwoty nadpłaty ponad 54 zł (według ceny za doładowanie 0,58 zł za dzień),
• większą niż 96 zł a mniejszą niź 156 zł to Twoją kartę doładujemy na 6 miesięcy + liczba dni wyliczona proporcjonalnie do kwoty nadpłaty ponad 96 zł (według ceny za doładowanie 0,52 zł za dzień),
• większą niż 156 zł a mniejszą niż 240 zł to Twoją kartę doładujemy na 12 miesięcy + liczba dni wyliczona proporcjonalnie do kwoty nadpłaty ponad 156 zł (według ceny za doładowanie 0,42 zł za dzień),
• większą niż 240 zł to Twoją kartę doładujemy na 24 miesiące, a kwota nadpłaty nie będzie rozliczana przy Twoich kolejnych doładowaniach. Na Twój wniosek kwota nadpłaty zostanie Ci zwrócona - w sprawie zwrotu skontaktuj się z Biurem Obsługi Klienta”.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest rozpoznawanie przez Spółkę przychodu z otrzymanych doładowań z upływem każdego miesiąca świadczenia usług...

Stanowisko Spółki

Zdaniem Spółki ma ona prawo rozpoznawać przychód z doładowań z upływem każdego miesiąca, w okresie objętym wykupionym doładowaniem. Przychód w każdym miesiącu należy ustalać dzieląc kwotę zapłaconą przez klienta za okres objęty doładowaniem przez ilość dni ważności doładowania, przypadających na dany miesiąc.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Pojęcie okresu sprawozdawczego nie zostało nigdzie w przepisach podatkowych zdefiniowane wyjaśniono je jedynie na gruncie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, przez okres sprawozdawczy rozumie się okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych. Mając na względzie powyższe, a także:

• definicję roku podatkowego, zawartą w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązek wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy, tj. zaliczek miesięcznych w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące bądź zaliczek kwartalnych w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały (art. 25 ww. ustawy),
• obowiązek składania urzędom skarbowym zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym i wpłaty podatku należnego albo różnicy między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku (art.. 27 ww. Ustawy), należy stwierdzić, że okresem sprawozdawczym w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT jest miesiąc - dla potrzeb ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, kwartał - dla potrzeb ustalania kwartalnych zaliczek na podatek dochodowy, rok podatkowy - dla potrzeb ustalania podatku należnego za rok podatkowy.
  
  

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2010 r., nr ITPB3/423-534/09/MT wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Podobnie wskazano w interpretacji wydanej w dniu 5 maja 2007 r., nr 1473/930/KDO/423/50/07 przez Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu:

„(…) w zakresie dotyczącym zdefiniowania pojęcia „okresu sprawozdawczego”, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyjaśnić należy, że za okres sprawozdawczy należy uznać:- miesiąc lub kwartał - dla określenia wielkości zaliczek na podatek dochodowy co wynika z regulacji zawartych w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz - rok podatkowy - dla określenia zobowiązania podatkowego za ten rok podatkowy co wynika z art. 27 ww. ustawy”.

Tym samym Spółka pobierając opłaty na poczet usług, które będą wykonane w następujących okresach rozliczeniowych - tj. w kolejnych miesiącach korzystania z doładowania, powinna rozliczać je z zakończeniem każdego okresu rozliczeniowego, czyli miesiąca.

Doładowując bowiem kartę klient wykupuje prawo do usług, które będą wykonywane przez Spółkę w kolejnych miesiącach. Okres świadczenia usług przez Spółkę zależy od wykupionego okresu ważności wykupionego doładowania.

Przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT nie ogranicza się wyłącznie do zaliczek na poczet przyszłych usług.

Przepis ten „dotyczy także pobranych wpłat. Istotne jest to, by usługa była wykonana w następnych okresach sprawozdawczych.

Sytuacja taka będzie miała miejsce w analizowanym przypadku. Spółka otrzymuje wpłatę za doładowanie na poczet usług, które będą świadczone w następujących okresach sprawozdawczych.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych:

„Sąd przyznaje rację skarżącej, iż wbrew stanowisku organu, art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p. nie ogranicza się wyłącznie do zaliczek. Stanowi on, bowiem, iż do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, me stawiając jednak wymogu, aby przedmiotowe należności lub wpłaty miały charakter zaliczek. Z jego literalnego brzmienia wynika jednoznacznie, iż nawet otrzymanie całkowitej zapłaty nie kreuje przychodu po stronie otrzymującego, jeżeli zapłata ta dotyczy dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane dopiero w następnych okresach sprawozdawczych. Bez znaczenia pozostaje podnoszona przez organ okoliczność, czy przedmiotowa zapłata miała charakter zaliczkowy” - wyrok z dnia 28 marca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. III SA/Wa 4182/06.

Podobnie uznają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach:

”W brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r. za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c -3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury,
2. uregulowania należności.
   
   

Jednocześnie na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (treść przepisu nie uległa zmianie od dnia 01.01.2007r.) Do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa oraz doktryną prawa użyte w przytoczonym przepisie sformułowanie „pobrane wpłaty i zarachowane należności” odnosi się do pobranych przez podatnika przedpłat i zaliczek na poczet dostaw usług, których wykonanie jest odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy, występuje przychód podlegający opodatkowaniu.

W związku z powyższym zaliczki lub zadatki uiszczone przez klientów na poczet ceny sprzedaży towaru lub wykonania usługi, które mają być przez spółkę wykonane w przyszłości nie stanowią przychodu w dniu ich otrzymania zgodnie z przytoczonym art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.” - ww. Interpretacja Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu

”Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. Ustawy do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Jak wynika z treści art. 12 ust. 3a-3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy ustawy nie mają zastosowania do otrzymanych zaliczek lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w późniejszych okresach sprawozdawczych, bowiem zaliczki lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usługi, które zostaną wykonane w późniejszych okresach sprawozdawczych, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. Ustawy.

Reasumując, fakt zafakturowania zaliczki otrzymanej od kontrahenta nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych” - interpretacja z dnia 22 maja 2006 r., nr ŁUS II-2-423/86/06/JB, Łódzki Urząd Skarbowy w Łodzi.

W naszej ocenie ww. zasady rozpoznawania przychodów z końcem każdego okresu sprawozdawczego koresponduje z zasadą wynikającą z 12 ust. 3a ustawy CIT. Przepis ten mówi, iż za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W analizowanym przypadku usługa świadczona przez spółkę będzie wykonywana częściowo z upływem każdego miesiąca objętego doładowaniem. Skoro bowiem okres doładowania obejmuje np. Kilka miesięcy to z upływem każdego kolejnego miesiąca świadczenie usług mamy do czynienia z ich częściowym wykonaniem.

Należy także wskazać, iż koszty bezpośrednie realizowanej usługi spółka ponosi w miarę jej wykonywania.

Innymi słowy koszty są ponoszone przez cały okres ważności doładowania, a nie jednorazowo, z chwilą np. zakupu doładowania. Są to przede wszystkim koszty opłat za nadawane kanały telewizyjne. Naliczane są one w okresach miesięcznych na podstawie średniej liczby aktywnych użytkowników w danym miesiącu razy stawka opłaty za dany kanał.

Podsumowując powyższe spółka stoi na stanowisku, iż przychód z tytułu usług świadczonych w okresie ważności doładowania powinna rozpoznawać z upływem każdego miesiąca w okresie objętym wykupionym doładowaniem. Przychód w każdym miesiącu należy ustalać dzieląc kwotę zapłaconą przez klienta za doładowanie przez ilość dni ważności doładowania przypadających na dany miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a omawianej ustawy.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z powołanego przepisu wynika, że jeżeli nawet nie nastąpiło jeszcze wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub przynajmniej częściowe wykonanie usługi, ale miało miejsce wystawienie faktury, względnie uregulowanie należności - to z tym dniem podatnik obowiązany jest wykazać przychód.

W świetle powyższej regulacji, podatnik nie może wykazywać przychodów po wystawieniu faktury albo uregulowaniu należności, nawet jeżeli wydanie rzeczy lub wykonanie usługi nastąpiło po tym fakcie.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa "ciągłość" to "łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały".

Usługi ciągłe to usługi o charakterze ciągłym obejmujące czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one z zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe.

Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta. Cechuje je brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić, kiedy część takiej usługi zostaje wykonana.

Do usług ciągłych bez wątpienia można zaliczyć usługi najmu, dzierżawy, wywozu nieczystości, dostawy energii elektrycznej, usługi biur rachunkowych, stałej obsługi prawnej czy doradczej, itp. Natomiast w sytuacji jednorazowego zawarcia umowy, rozliczonej również jednorazowo, a więc bez wyznaczenia poszczególnych okresów rozliczeniowych nie można mówić o „usługach ciągłych”.

W oparciu o art. 12 ust. 3e ustawy w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W celu określenia momentu powstania przychodu u Wnioskodawcy w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, należy rozstrzygnąć, który z wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie odnośnie przedstawionej w nim sytuacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że wykonywane przez Spółkę usługi telewizji na kartę nie mają charakter usług ciągłych. W przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia ze stałym, powtarzalnym jej wykonywaniem. Ponadto rozliczenia nie odbywają się w okresach rozliczeniowych, lecz jednorazowo.

We wniosku Strona podała, iż aby rozpocząć korzystanie z oferty telewizji na kartę należy zakupić kartę startową i ją aktywować. Użytkownik korzysta od tej chwili z wybranych stacji telewizyjnych przez określony czas wskazany w zestawie startowym (1,3 lub 6 miesięcy). Następnie użytkownik w celu dalszego korzystania z oferty telewizji na kartę zobowiązany jest do dokonania wpłaty określonej przez użytkownika kwoty uprawniającej do przyznania dostępu na okres 1,3, 6, maksymalnie 24 miesięcy od doładowania (czyli wpłaty danej kwoty). Miedzy poszczególnymi doładowaniami możliwe jest niekorzystanie z usług Spółki. Jak wskazała we wniosku Spółka doładowując kartę klient wykupuje prawo do usług, które będą następnie wykonane. „Okres świadczenia usług przez Spółkę zależy od wykupionego okresu ważności wykupionego doładowania” – czytamy we wniosku.

W przedmiotowym przypadku usługa jest płatna z góry za cały okres wybrany przy zamówieniu (doładowaniu). Jest to zatem więc usługa świadczona przez czas określony, za którą pobierana jest jednorazowa opłata. Z chwilą dokonania zapłaty przez klienta Spółka dokonuje sprzedaży usługi na kartę. Upływ okresu ważności karty (czasu który klient uzyskała w zamian za doładowanie) oznacza, że klient nie jest uprawniony do dalszego dostępu do wybranego uprzednio pakietu telewizyjnego.

Zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Otrzymana zapłata (uregulowana należność) niemająca charakteru zaliczki (przedpłaty), podlegającej w późniejszym terminie rozliczeniu lub zwrotowi jest przychodem na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy.

Przepisy podatkowe nie przewidują proporcjonalnego rozliczania przychodów podatkowych Podstawą do takiego rozliczenia nie może być art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy, w świetle którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet m. in. usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W oparciu o ten przepis nie dokonuje się proporcjonalnego rozliczenia przychodów, lecz wykluczenia z tych przychodów m.in. zaliczek (przedpłat) otrzymanych na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Powyższe oznacza, że w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym przychód należy powinien być określany na zasadach ogólnych wynikających z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do opisanego przypadku nie ma zastosowania regulacja art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy, gdyż otrzymane prze Wnioskodawcę należności nie stanowią przedpłat na poczet świadczonych w przyszłości usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powoływanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków m. in. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Warszawie oraz interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie odnoszenie się przez organ podatkowy w treści indywidualnej interpretacji wydawanej dla konkretnego podatnika do wyroku sądu administracyjnego rozpoznającego skargę na interpretację udzieloną innemu podmiotowi (zainteresowanemu), w innym, choćby przybliżonym stanie faktycznym i prawnym nie odpowiada wymogom przepisów art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. Organ podatkowy wydający interpretację indywidualną ocenia stanowisko konkretnego, a nie abstrakcyjnego, wnioskodawcy, w jego ściśle określonej sprawie (interpretacji), przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych lub przyszłych opisanych we wniosku, a nie w sprawie ogólnej dotyczącej stosowania prawa podatkowego (zob. per analogiam wyrok WSA w Gliwicach z dnia 01.07.2009 r. sygn. akt I SA/GI 164/09).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.