Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-862/12/AŻ
z 9 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 10 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy najemnej na pokładzie statku zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy najemnej na pokładzie statku zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 2008 r. jest zatrudniona jako geofizyk w norweskiej firmie zajmującej się poszukiwaniem podmorskich złóż węglowodorów.

Wnioskodawczyni należy do zespołu geofizyków, którego zadaniem jest prowadzenie pomiarów z pokładu statku. Poszukiwania prowadzone są przy użyciu floty specjalistycznych (geofizycznych) statków badawczych zwanych w Polsce „sejsmikami”. Statki pracują we wszystkich rejonach świata, czasowo wpływając na terytorium danego państwa. Rzadko kiedy przebywają dłużej niż 3 miesiące w danym rejonie.

Oddział firmy, z którą Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę o pracę jest zarejestrowany na Wyspie Man, jednak jej główna siedziba znajduje się w Norwegii. Stamtąd Wnioskodawczyni otrzymuje pensję i paski wynagrodzeń. Wszystkie statki tej firmy są jej własnością lub są przez nią dzierżawione.

Praca w norweskiej firmie jest jedynym źródłem dochodu jakie posiada Wnioskodawczyni. Nie uzyskuje ona żadnych dochodów w Polsce z wyjątkiem odsetek na rachunku bankowym.

Wnioskodawczyni jest zameldowana w Polsce i tutaj też mieszka, jednakże przebywa poza krajem (na morzu) więcej niż 183 dni w roku (z każdego rejsu dostaje od kapitana statku dokument zaświadczający jej pobyt na danym statku).

Od początku zatrudnienia Wnioskodawczyni pływała na statkach zarejestrowanych pod banderami takimi jak np. Bahama czy Panama i zgodnie z prawem nie miała obowiązku płacić podatków w Polsce. Od 5 maja 2012 r. firma przeniosła Wnioskodawczynię na statek zarejestrowany pod norweską banderą (rejestr N.I.S).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z treścią art. 14 pkt 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, który dotyczy wynagrodzeń uzyskanych w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić podatek w Polsce z tytułu dochodu uzyskiwanego w związku z pracą na tym statku?

Wnioskodawczyni wskazała, iż statki należące do firmy w której pracuje służą do prowadzenia pomiarów geofizycznych na całym świecie. Statki te nie prowadzą handlu, nie przewożą pasażerów ani żadnych towarów. Z pomocą tych statków oraz zainstalowanego na nich specjalistycznego sprzętu przeprowadzane są poszukiwania złóż ropy i gazu. Są to tak zwane jednostki „offshorowe”, nazywane w Polsce „sejsmikami”.

Statki, na których Wnioskodawczyni pracuje nie są eksploatowane w transporcie międzynarodowym, gdyż są to statki badawczo-poszukiwawcze, które nie przewożą/handlują i nie transportują. Statki te pływają na terytorium danego Państwa w pewnym obszarze morza/oceanu prowadząc badania. Kontaktując się z działem prawnym swojej firmy Wnioskodawczyni uzyskała informację, że ich statki to tak zwane statki „offshorowe” i nie należą do transportu międzynarodowego, dlatego też artykuł 14 punkt 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu nie ma zastosowania w przypadku Polaków pracujących na statkach należących do firmy, nawet w przypadku pracy na statku znajdującym się w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków (N.I.S).

Wnioskodawczyni opierając się na stanowisku pracodawcy oraz wskazując, że są to specjalistyczne statki badawcze, przychyla się do opinii działu podatkowego firmy, wg której mimo, iż od dnia 5 maja 2012 r. pracuje na statku znajdującym się w rejestrze N.I.S., nie jest zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego w Polsce za pracę wykonywaną na tym statku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 14 ust. 3 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899) bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie. Jednakże, jeżeli wynagrodzenie zostało uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków (N.I.S.), wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca wynagrodzenia ma miejsce zamieszkania.

Na podstawie art. 3 ust. 1 lit. f) ww. Konwencji określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" oraz "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 1 lit. g) ww. Konwencji określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, za wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w Umawiającym się Państwie.

Zgodnie natomiast z treścią art. 20 ust. 2 Konwencji polsko-norweskiej określenie „działalność w morskiej strefie przybrzeżnej” oznacza działalność prowadzoną w morskiej strefie przybrzeżnej w Umawiającym się Państwie w związku z badaniem lub eksploatacją dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych, położonych w tym Państwie.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 6 lit. a) Konwencji z zastrzeżeniem litery b) niniejszego ustępu, pensje, wynagrodzenia i inne podobne świadczenia, uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z pracą najemną powiązaną z działalnością prowadzoną w morskiej strefie przybrzeżnej, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, w zakresie w jakim ta praca najemna jest wykonywana w morskiej strefie przybrzeżnej tego drugiego Państwa, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie. Jednakże, wynagrodzenie takie będzie opodatkowane wyłącznie w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli praca najemna jest wykonywana dla pracodawcy nieposiadającego miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie, a także jeśli praca najemna jest wykonywana przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 30 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Zgodnie zaś z treścią lit. b) tegoż przepisu pensje, wynagrodzenia i inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z pracą najemną wykonywaną na pokładzie statku morskiego lub statku powietrznego wykorzystywanego do transportu zaopatrzenia lub personelu do lub z miejsca lub pomiędzy dwoma miejscami, gdzie prowadzona jest działalność w morskiej strefie przybrzeżnej drugiego Umawiającego się Państwa, lub w związku z pracą najemną wykonywaną na pokładzie holowników lub innych statków eksploatowanych w sposób pomocniczy w stosunku do tej działalności, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym osoba otrzymująca te świadczenia ma miejsce zamieszkania, chyba że pracodawca posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie. W takim przypadku, dochód może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Należy jednakże zauważyć, iż art. 20 Konwencji polsko-norweskiej dotyczy pracy najemnej powiązanej z działalnością prowadzoną w morskiej strefie przybrzeżnej umawiającego się Państwa a zatem Norwegii lub Polski. Powołany artykuł mógłby znaleźć zastosowanie, gdyby Wnioskodawczyni wykonywała pracę wyłącznie w morskiej strefie przybrzeżnej Norwegii (lub Polski). Z treści wniosku wynika jednak, iż Wnioskodawczyni jako geofizyk prowadzi pomiary z pokładu specjalistycznych (geofizycznych) statków badawczych. Statki pracują we wszystkich rejonach świata, czasowo wpływając na terytorium danego państwa. Rzadko kiedy przebywają dłużej niż 3 miesiące w danym rejonie. Skoro zatem Wnioskodawczyni pracuje na statkach, które co jakiś czas zmieniają położenie przywołany art. 20 ust. 6 Konwencji nie znajdzie zastosowania do osiąganego przez nią wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej na pokładzie statku morskiego. To oznacza, że miejsce opodatkowania uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię dochodów należy określić na podstawie uregulowania wynikającego z treści art. 14 ust. 3 Konwencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni od 2008 r. jest zatrudniona jako geofizyk w norweskiej firmie zajmującej się poszukiwaniem podmorskich złóż węglowodorów. Wnioskodawczyni należy do zespołu geofizyków, którego zadaniem jest prowadzenie pomiarów z pokładu statku. Poszukiwania prowadzone są przy użyciu floty specjalistycznych (geofizycznych) statków badawczych zwanych w Polsce „sejsmikami”.

Oddział firmy, z którą Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę o pracę jest zarejestrowany na Wyspie Man, jednak jej główna siedziba znajduje się w Norwegii. Stamtąd Wnioskodawczyni otrzymuje pensję i paski wynagrodzeń. Wszystkie statki tej firmy są jej własnością lub są przez nią dzierżawione. Praca w norweskiej firmie jest jedynym źródłem dochodu jakie posiada Wnioskodawczyni. Nie uzyskuje ona żadnych dochodów w Polsce z wyjątkiem odsetek na rachunku bankowym. Wnioskodawczyni jest zameldowana w Polsce i tutaj też mieszkam, jednakże przebywam poza krajem (na morzu) więcej niż 183 dni w roku. Od 5 maja 2012 r. firma przeniosła Wnioskodawczynię na statek zarejestrowany pod norweską banderą (rejestr N.I.S).

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż statki na których wykonuje pracę, tzw. statki offshorowe nie należą do transportu międzynarodowego, dlatego też artykuł 14 punkt 3 Konwencji polsko-norweskiej nie ma zastosowania. Zatem – jej zdaniem – mimo, iż od dnia 5 maja 2012 r. pracuje na statku znajdującym się w rejestrze NIS, nie jest zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego w Polsce za pracę wykonywaną na tym statku.

Z przedstawionym stanowiskiem nie można się zgodzić. Należy zauważyć, iż art. 3 ust. 1 lit. g) Konwencji polsko-norweskiej bardzo szeroko definiuje „transport międzynarodowy”. Określa go bowiem mianem wszelkiego transportu statkiem morskim. Nie ma zatem podstaw, aby określenie „transport międzynarodowy” zawężać jedynie do statków, które transportują towary lub przewożą pasażerów. W pojęciu tym będzie zatem mieścił się również transport wykonywany przez statki badawcze.

Z treści wniosku jasno wynika, iż Wnioskodawczyni uzyskuje dochody z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku zarejestrowanego w N.I.S. Zatem w stosunku do tych dochodów znajdzie zastosowanie zdanie drugie art. 14 pkt 3 cyt. Konwencji, dotyczy ono bowiem wynagrodzeń uzyskanych w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków.

Zgodnie zatem z treścią art. 14 pkt 3 zd. drugie cytowanej Konwencji wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków podlega opodatkowaniu tylko w Polsce (tj. w Państwie, w którym Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.