INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania nieodpłatnych świadczeń za przychód zawodniczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania nieodpłatnych świadczeń za przychód zawodniczki.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Klub Sportowy działa jako stowarzyszenie. Jego celem statutowym jest organizowanie i prowadzenie szkolenia sportowego w piłce ręcznej kobiet we wszystkich kategoriach wiekowych oraz działalność na rzecz popularyzacji dyscypliny sportu wśród społeczeństwa miasta, a w szczególności dzieci i młodzieży.

Klub zatrudnia zawodniczkę na umowę zlecenie. W ramach umowy zobowiązuje się do wynajęcia i pokrycia kosztów lokalu mieszkalnego oraz pokrycia czesnego za studia. Kierunek studiów nie jest związany z wykonywaną pracą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłatę czynszu i czesnego należy uznać za przychód zawodniczki i dokonać opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych... (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2)

Zdaniem Wnioskodawcy zapłata czynszu i czesnego winna być traktowana jako przychód pracownika. Zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są co do zasady: wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli na mocy zawartej umowy zleceniodawca jest zobowiązany do pokrywania kosztu wynajęcia lokalu i czesnego za studia - poniesione wydatki należy traktować jako świadczenie w naturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub
3. działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Klub zatrudnia zawodniczkę na umowę zlecenie. Na podstawie umowy Klub zobowiązał się do wynajęcia i pokrycia kosztów lokalu mieszkalnego oraz pokrycia czesnego za studia.

Zleceniodawca i zleceniobiorca mogą dowolnie kształtować warunki zawieranej umowy zlecenia. Oprócz wskazanego w umowie wynagrodzenia za wykonanie zlecenia, zleceniodawca może więc zwrócić określone wydatki poniesione przez zleceniobiorcę lub ponieść inne wydatki na rzecz zleceniobiorcy.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego w sprawie, stwierdzić należy, że zarówno świadczenia polegające na sfinansowaniu kosztów dokształcania, jak i wartość świadczenia z tytułu nieodpłatnego korzystania z lokalu mieszkalnego zapewnionego przez zleceniodawcę stanowią u zleceniobiorcy przychód z działalności wykonywanej osobiście. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.