Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-892/12/MK
z 18 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2012 r. (wpływ do tut. Biura – 18 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2008 r. podpisał umowę o świadczenie usług ślusarskich z firmą X.

W 2012 r. kontrola ZUS wykazała, że w ramach tej umowy pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę u Wnioskodawcy pracowali również w firmie X na podstawie umowy zlecenia i wykonywali pracę na rzecz Wnioskodawcy.

Decyzją ZUS uznano, że wynagrodzenie za pracę na podstawie umowy zlecenia, świadczone na rzecz pracodawcy, z którym pracownik pozostaje w stosunku pracy, staje się podstawą do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych u pracodawcy w ramach stosunku pracy.

W wyniku decyzji ZUS firma X, zatrudniająca pracowników na podstawie umowy zlecenia, otrzymała zwrot zapłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne a Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty deklaracji ZUS i zapłaty zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Decyzją objęci są pracownicy nadal zatrudnieni u Wnioskodawcy oraz byli pracownicy.

Zarząd firmy postanowił, że składki zostaną w całości zapłacone przez pracodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy korekta podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne dotycząca lat 2008-2012 i zapłata tych składek w całości przez pracodawcę stanowi nieodpłatne świadczenie dla pracownika w roku 2012?
2. Czy pracodawca zobowiązany jest do pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tytułu ewentualnego nieodpłatnego świadczenia nawet od pracowników, którzy nie pozostają już w stosunku pracy i czy właściwe będzie zastosowanie 20% kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Przepisy nie precyzują pojęcia „nieodpłatne świadczenie” a z przepisów Kodeksu cywilnego wynika, iż jest to przysporzenie majątku innej osobie. Świadczenie takie nie jest obowiązkowe lecz dobrowolne za zgodą przyjmującego świadczenie.

W sytuacji kiedy pracodawca zapłaci za pracownika zaległe składki na ubezpieczenie społeczne wynikające z mylnej interpretacji przepisów przez pracodawców nie powinno być mowy o takim świadczeniu. Pracownik czuje się oszukany, ponieważ on wywiązał się należycie ze swoich obowiązków i w niczym nie zawinił, złożył prawidłowe oświadczenie i późniejsze konsekwencje błędów interpretacyjnych nie powinny go obciążać. W tej sytuacji trudno nawet mówić o błędach pracodawców, ponieważ sytuacja ta wynikła ze zmiany interpretacji przepisów przez organy ZUS, które dopiero w październiku 2011 r. zamieściły na portalu internetowym takie informacje, po wyroku SN w podobnej sprawie. Uznanie takiego świadczenia dla pracownika za przychód do opodatkowania rodzi następne obciążenia, ponieważ ZUS od września 2012 r. uznaje to również za podstawę naliczenia następnych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W sytuacji kiedy pracodawca znów zapłaci składki za pracownika, powstanie następny przychód do opodatkowania i do oskładkowania. Sytuacja może się powtarzać w nieskończoność. Należy również zaznaczyć, że kwota zaległych składek przewyższa wartość wynagrodzenia, które otrzymuje pracownik i firma nie widzi realnych możliwości pobrania tych składek od pracowników, a część osób nie jest już nawet pracownikami. Windykacja zapłaconych zaległych składek od pracowników spowoduje zbiorowy spór z pracownikami i spowoduje zakłócenie bieżącej działalności Spółki czemu firma chciałaby zapobiec.

Ad. 2.

W przedstawionej sytuacji firma zobowiązana jest pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, ustalić 20% koszty uzyskania przychodu i wystawić PIT-11 dla obecnych i byłych pracowników. Dla pracodawcy będzie to kolejna sytuacja konfliktowa z pracownikami i byłymi pracownikami. Część zapłaconego podatku prawdopodobnie nigdy nie uda się firmie odzyskać.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art. 13 pkt 8 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w 2008 r. podpisał umowę o świadczenie usług ślusarskich z firmą X.

W 2012 r. kontrola ZUS wykazała, że w ramach tej umowy pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę u Wnioskodawcy pracowali również w firmie X na podstawie umowy zlecenia i wykonywali pracę na rzecz Wnioskodawcy.

Decyzją ZUS uznano, że wynagrodzenie za pracę na podstawie umowy zlecenia, świadczone na rzecz pracodawcy, z którym pracownik pozostaje w stosunku pracy, staje się podstawą do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych u pracodawcy w ramach stosunku pracy.

W wyniku decyzji ZUS firma X, zatrudniająca pracowników na podstawie umowy zlecenia, otrzymała zwrot zapłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne a Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty deklaracji ZUS i zapłaty zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Decyzją objęci są pracownicy nadal zatrudnieni u Wnioskodawcy oraz byli pracownicy. Zarząd firmy postanowił, że składki zostaną w całości zapłacone przez pracodawcę.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W związku z powyższym pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego zapłacenie w danym roku podatkowym przez Wnioskodawcę – za pracowników (aktualnych i byłych), którzy uzyskali przychody z umów zlecenia zawartych z inną, zewnętrzną firmą i wykonywali w ramach tych umów usługi ślusarskie na rzecz Wnioskodawcy – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 2008-2012 w tej części, która winna być pokryta z przychodu tych osób stanowi dla tych osób – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Osoby te uzyskują bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot (tutaj Wnioskodawca) poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób. Przy czym przychód należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Nie można bowiem zakwalifikować tych świadczeń do przychodów ze stosunku pracy, ponieważ zapłacone przez Wnioskodawcę za aktualnych i byłych pracowników składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie mają źródła w stosunku pracy. Wskazane osoby, będące jednocześnie pracownikami Wnioskodawcy nie zawarły umów zlecenia z pracodawcą, ale z inną firmą, wykonując w ramach tych umów prace usługowe na rzecz własnego pracodawcy (Wnioskodawcy). Składki te nie są więc składkami należnymi z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę, gdyż należne były w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu umowy zlecenia. Omawianego nieodpłatnego świadczenia (powstałego z tytułu uregulowania składek) nie można również zakwalifikować do przychodów z umów zlecenia, od których Wnioskodawca byłby zobowiązany do odprowadzania zaliczek, bo Wnioskodawcy nie łączyła z tymi osobami umowa zlecenia.

Jako, że zapłacone składki – jako świadczenia nieodpłatne – stanowią przychody z innych źródeł, to Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczenia, poboru i odprowadzenia od tych świadczeń zaliczek na podatek a co za tym idzie i zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodów i wystawienia informacji PIT-11. Zobowiązany jest natomiast, na podstawie art. 42a ww. ustawy, do wystawienia informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z treścią art. 42a osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.