INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 27 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie zawartej w dniu 26 marca 2010 r. z Urzędem Pracy umowy o przyznanie z Funduszu Pracy jednorazowo środków finansowych na podjęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną przyznano Pani kwotę 18.496 zł. Kwota ta została wykorzystana zgodnie z umową na zakup mebli, sprzętu komputerowego i programów.

Powyższe środki zostały przyznane i przelane na Pani rachunek bankowy przed rozpoczęciem prowadzenia działalności. Działalność gospodarczą prowadzi Pani od dnia 1 kwietnia 2010 r. Podatek dochodowy opłacany jest na zasadach ogólnych, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ponadto jest Pani również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług -VAT.

Zakup towarów, na które przyznano środki, dokonany został zgodnie z umową po rozpoczęciu działalności gospodarczej (zgodnie z umową środki winny być rozdysponowane w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej). Zakupione przez Panią urządzenia nie stanowią środków trwałych, wartość każdego z nich łącznie z podatkiem od towarów i usług nie przekracza kwoty 3.500 zł. Otrzymana z Urzędu Pracy dotacja stanowiła 100% kwoty brutto poniesionych wydatków, przy czym podatek VAT naliczony z faktur zakupu zostanie odliczony.

Z łącznej kwoty dofinansowania 18.496 zł, wykorzystano kwotę brutto 18.492,02 zł, pozostałą niewykorzystaną kwotę w wysokości 3,98 zł zwrócono. Z wykorzystanej kwoty na zakup mebli, sprzętu komputerowego oraz oprogramowania podatek od towarów i usług wyniósł 3.334,63 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota dotacji odpowiadająca wartości odliczonego podatku od towarów i usług, czyli nadwyżka otrzymanego dofinansowania nad wartością netto zakupionych towarów podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym...

Uważa Pani, iż otrzymane z Urzędu Pracy środki nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, stanowią natomiast przychód z tzw. „innych źródeł", które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych „jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.)”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności o której mowa w art. 10 ust.1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymanie na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, za wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Zatem dotacje, w świetle powołanego przepisu stanowią co do zasady przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przy czym od reguły tej przewidziano dwa wyjątki.

Pierwszy dotyczy dotacji związanych z otrzymaniem, zakupem bądź wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, które w ogóle nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej - o czym wprost stanowi przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Drugi wyjątek dotyczy grupy dotacji zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie przepisów art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 46 ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucji rynku pracy.

Zatem mając na uwadze ww. stan faktyczny, należy uznać, że całość otrzymanej dotacji stanowi przychód, w świetle art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże przychód ten korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 121 powołanej ustawy i nie podlega opodatkowaniu (nie podlega też księgowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej – o czym wprost stanowi przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują szereg zwolnień, którymi objęte zostały niektóre dotacje.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Tym samym, otrzymana przez Panią dotacja jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powołany przepis ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi m.in., że Starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Panią środki z Urzędu Pracy na zakup wyposażenia – stanowią przychód w świetle art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy i nie podlega opodatkowaniu.

Zatem kwota dotacji odpowiadająca wartości odliczonego przez Panią podatku od towarów i usług od zakupionego wyposażenia (za ww. jednorazowe środki otrzymane z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej) także stanowi przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy uznać za błędne Pani stanowisko, iż błędne jest Pani twierdzenie, iż otrzymane z Urzędu Pracy środki nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, lecz stanowią przychód z tzw. „innych źródeł".

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.