Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-317/13/AK
z 22 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 12 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości oraz wydatków z tytułu używania i eksploatacji części tej nieruchomości wydzielonej na działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości oraz wydatków z tytułu używania i eksploatacji części tej nieruchomości wydzielonej na działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi bankowe dla banku w postaci prowadzenia placówki franczyzowej w oparciu o zawartą z centralą banku umowę agencyjną (partner). Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy oraz miejscem prowadzenia działalności zgodnie z CEIDG jest miasto X. Natomiast placówka bankowa, w której świadczone są w pełnym zakresie usługi bankowe dla klientów przez zatrudnionych w niej na umowę o pracę trzech pracowników, znajduje się w oddalonym od X o ok. 70 km. mieście Y. Placówka zlokalizowana jest w wynajętym lokalu o małej powierzchni: 30 m2, co zaledwie spełnia warunki niezbędne do urządzenia sali operacyjnej. Brak powierzchni na zapleczu uniemożliwia urządzenie pomieszczenia właściciela placówki do wykonywania obszernych zadań wynikających ze scedowania na partnera pełnomocnictwa rodzajowego przez bank. Dodatkowo, ze względu na charakter i specyfikę świadczonych usług, w tym m.in. zachowanie ścisłej tajemnicy wszystkich informacji firmy i klientów, część zadań nie może być wykonywana na sali operacyjnej. Z kolei nie wszystkie usługi w ramach umowy mogą być wykonywane na odległość, gdyż charakter pracy oraz problemy związane z zasilaniem i odsilaniem placówki w gotówkę ze względu na konieczność osobistego zaangażowania, wymagają ciągłego, czasem wielokrotnego pojawiania się w placówce w ciągu dnia i przebywania do późnych godzin w Y. Dodatkowo dochodzą sprawy prowadzenia spraw pracowniczych, księgowych, spotkań z klientami, archiwizacji dokumentów, dokonywania rozliczeń finansowych z bankiem, wystawiania dla banku rachunków za usługi, rozpatrywania reklamacji klientów oraz potrzeba permanentnego dokształcania i szkoleń doskonalących pracę pracowników, w celu aktualizacji wiedzy w zakresie ciągle zmieniających się procedur, instrukcji i komunikatów. Realizacja tych zadań, jak też konieczność prowadzenia obszernej korespondencji mailowej, przechowywania niezbędnych materiałów szkoleniowych, marketingowych itp. wymaga skumulowania niezbędnych materiałów w jednym miejscu. W celu sprostania wszystkim zadaniom oraz konieczności zagwarantowania stałej dyspozycyjności czasowej, przez ostatni rok koniecznością było wynajęcie w Y mieszkania. Jednak po przeprowadzeniu analizy kosztów związanych z wynajmem mieszkania w miejscowości, gdzie prowadzona jest działalność bankowa, Wnioskodawca doszedł do wniosku, że rozwiązaniem optymalnym z racjonalnych względów, będzie zakup niedużego mieszkania w Y, w którym zostanie wydzielona powierzchnia na potrzeby działalności gospodarczej. Reszta lokalu używana będzie do celów mieszkalnych. Dla realizacji powyższego Wnioskodawca zdecydował się na zaciągnięcie prywatnego kredytu hipotecznego w celu wybudowania przez firmę developerską i przeniesienia własności lokalu mieszkalnego o pow. ok. 43 m2. W chwili obecnej trwają w mieszkaniu prace wykończeniowe stanu developerskiego, wraz z przeznaczeniem i dostosowaniem części mieszkania o pow. 16,60 m2 na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. wyposażenia w niezbędny sprzęt i materiały szkoleniowe w tym zamontowania zawieszonego pod sufitem ekranu wraz z osprzętem służącego do prowadzenia prezentacji materiałów bankowych oraz szkoleń pracowników. Wnioskodawca wskazuje też, iż odbywać się w tym mieszkaniu będą też wewnętrzne spotkania – warsztaty z pracownikami zatrudnionymi w placówce bankowej w Y, jak też spotkania z trenerami banku w celu opracowania wspólnych strategii i koncepcji szkoleń oraz przygotowania prezentacji. W najbliższym czasie zostanie podpisany akt notarialny przeniesienia własności lokalu, po czym bank ustali harmonogram spłat kredytu hipotecznego wraz z odsetkami. Wnioskodawca wskazuje, iż w zawartej umowie kredytowej nie występuje jako przedsiębiorca, a uzyskany kredyt nie jest zaciągnięty na działalność gospodarczą. Uwzględniając stan faktyczny oraz charakter prowadzonej działalności, kierując się ekonomiczną racjonalnością – zakup mieszkania stał się koniecznością i rozwiązaniem optymalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w wysokości proporcjonalnej do powierzchni lokalu przeznaczonego do prowadzenia działalności w stosunku do powierzchni użytkowej lokalu ogółem?
2. Czy wydatki z tytułu używania i eksploatacji wydzielonej na działalność gospodarczą części mieszkania, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki zarówno w postaci zapłaconych w odpowiedniej proporcji odsetek od kredytu mieszkaniowego, jak też wydatki związane z używaniem i eksploatacją części mieszkania w przedstawionej we wniosku sytuacji, na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania, dlatego też należy uznać, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku, z uzyskanymi przychodami, jak też w związku pośrednim, oczywiście w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym także dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Bez wątpienia zatem w przedstawionej we wniosku sytuacji pomiędzy ponoszonymi wydatkami a uzyskiwanymi przychodami zachodzi związek przyczynowo-skutkowy. Wydatki powyższe nie będą wydatkami na cele osobiste. Nie będą to też wydatki wymienione w negatywnym katalogu kosztów ujętych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co więcej, z uwagi na fakt, że w ramach świadczonych usług bankowych, Wnioskodawca ma do czynienia z nietypową sferą działalności, przy tym będąc zobowiązanym do przechowywania dokumentów o wysokiej skali ważności i poufnych, transport i przerzucanie ich z miejsca na miejsce byłoby co najmniej uciążliwe albo wręcz niemożliwe oraz narażałoby Wnioskodawcę na niepotrzebne ryzyko związane z utratą lub zniszczeniem, za które jest odpowiedzialny, także materialnie. W sytuacji, gdy miejscem zamieszkania jest miasto odległe o 70 km. od miejsca wykonywania Umowy zawartej z bankiem, koniecznością staje się stworzenie odpowiednich warunków do należytego wykonania tejże Umowy. Zatem zakup mieszkania i wydzielenie w nim części powierzchni dla celów prowadzenia działalności gospodarczej znajduje ekonomiczne uzasadnienie, a wszelkie wydatki związane z tą powierzchnią stanowią koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, iż podobne stanowisko potwierdzają również organy podatkowe, np: Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 lutego 2012 r. znak sprawy: IBPBI/1/415/11/AP czy Interpretacja Ministra Finansów z 25 listopada 2010 r. znak sprawy: IBPBI/1/415-966/10/SK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nieruchomości lokalowej, pomiędzy wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo – skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy. W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższego wynika, że istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu aby prawidłowo rozliczyć koszty. Od momentu przekazania środka trwałego do użytkowania zapłacone odsetki od kredytu należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odsetki zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

• odsetki zostały zapłacone,

• wydatek musi być należycie udokumentowany.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji - powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi bankowe dla banku w postaci prowadzenia placówki franczyzowej w oparciu o zawartą z centralą banku umowę agencyjną (partner). Rozwiązaniem wg Wnioskodawcy optymalnym z racjonalnych względów, będzie zakup mieszkania. Reszta lokalu używana będzie do celów mieszkalnych. Dla realizacji powyższego Wnioskodawca zdecydował się na zaciągnięcie prywatnego kredytu hipotecznego. W chwili obecnej trwają w mieszkaniu prace wykończeniowe stanu developerskiego, wraz z przeznaczeniem i dostosowaniem części mieszkania o pow. 16,60 m2 na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. wyposażenia w niezbędny sprzęt i materiały szkoleniowe w tym zamontowania zawieszonego pod sufitem ekranu wraz z osprzętem służącego do prowadzenia prezentacji materiałów bankowych oraz szkoleń pracowników. Tu odbywać się będą też wewnętrzne spotkania - warsztaty z pracownikami zatrudnionymi w placówce bankowej w Y, jak też spotkania z trenerami banku w celu opracowania wspólnych strategii i koncepcji szkoleń oraz przygotowania prezentacji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż skoro przedmiotowa nieruchomość będzie w części wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu zaciągniętego na jej nabycie w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w działalności gospodarczej, zapłacone od daty oddania do używania nieruchomości na cele tej działalności, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności.

Ewentualnie, gdyby Wnioskodawca poniósł wydatki z tytułu odsetek przed oddaniem mieszkania do używania na potrzeby działalności gospodarczej, wydatki te mogłyby stanowić koszty uzyskania przychodów wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne (należałoby je uwzględnić – w odpowiedniej proporcji – w wartości początkowej środka trwałego).

W omawianym przypadku jest to część lokalu mieszkalnego o powierzchni 16,60 m2. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem hipotecznym otrzymanym przez osobę fizyczną, a nie podmiot gospodarczy.

Ponadto stwierdzić należy, iż, jeżeli w istocie wskazany we wniosku lokal mieszkalny będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to w takim zakresie w jakim lokal ten jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wydatki związane z jego używaniem i eksploatacją, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków.

Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktury (rachunku), za media, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków z tytułu używania tego lokalu.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Istnienie ww. związku przyczynowo–skutkowego pomiędzy ww. wydatkami a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą może być zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez upoważnione do tego organy.

W odniesieniu do powołanych we wniosku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.