INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura 24 maja 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności nieruchomości w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności nieruchomości w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującymi się na niej budynkami, położonej na terenie zabudowy przemysłowej. Nieruchomość tę nabyto w 2005 roku.

Spółka planuje w 2010r. przenieść własność powyższej nieruchomości na inny podmiot w zamian za zobowiązania wynikające z umowy pożyczki, jakiej ten podmiot udzielił Spółce i zapłatę należności za zakupiony u niego towar. W ten sposób zaspokojone zostaną zobowiązania wynikające ze stosunków gospodarczych. Przedmiotowa nieruchomość jest wpisana do ewidencji środków trwałych i podlega amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych ma wykonanie umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia (art. 453 Kodeksu cywilnego), której przedmiotem jest przeniesienie na rzecz wierzyciela – pożyczkodawcy i jednocześnie sprzedawcy towarów handlowych własności nieruchomości w zamian za złożenie przez niego oświadczenia o wygaśnięciu zobowiązania z tytułu umowy pożyczki i sprzedaży towarów...

Zdaniem Spółki, przeniesienia własności nieruchomości na rzecz wierzyciela w zamian za zwolnienie z długu nie należy traktować jako odpłatne zbycie rzeczy i prawa majątkowego, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powodujące powstanie przychodu po stronie podatnika. Wydanie nieruchomości zamiast zwrotu pożyczki w gotówce i zapłaty należności za zakupiony towar stanowi wykonanie zobowiązania. Jeżeli wartość rynkowa nieruchomości będzie odpowiadać wysokości zobowiązania z tytułu umowy pożyczki i umowy sprzedaży towarów, to nie będzie to powodować po stronie podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W piśmiennictwie podkreśla się, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem. Immanentną cechą uznania przysporzenia za przychód jest fakt powiększenia majątku podatnika. Powiększenie to może mieć postać zwiększenia zasobów majątkowych lub zmniejszenia zobowiązań.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Mówiąc o „wartości wyrażonej w cenie”, przepisy nie przesądzają jednak o dopuszczalnej formie zapłaty tej ceny. Może ona nastąpić w pieniądzu, ale nie tylko. (może mieć przykładowo postać zwolnienia zbywającego z ciążących na nim zobowiązań wobec nabywcy lub przeniesienia na niego prawa własności rzeczy). Każde z wymienionych rozwiązań będzie prowadziło do „uiszczenia ceny” zbywanej rzeczy lub prawa majątkowego.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka ma zamiar przenieść na rzecz wierzyciela –prawo własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu w trybie art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm. – zwanej dalej „kc”).

W myśl art. 453 kc, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Uregulowana w tym przepisie instytucja świadczenia w miejsce wypełnienia/wykonania (datio in solutum) stanowi jeden z wyjątków od zasady realnego wykonywania zobowiązań cywilnych, znajdujący podstawę w zasadzie swobody umów. Wskutek zawarcia umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia dłużnik uzyskuje upoważnienie przemienne (facultas alternativa), umożliwiające mu wykonanie zobowiązania przez spełnienie świadczenia innego niż pierwotne. Z chwilą wypełnienia świadczenia zastępczego następuje wykonanie umowy o datio in solutum, a zarazem wykonanie istniejącego zobowiązania, co prowadzi do jego wygaśnięcia. Roszczenie wierzyciela, wynikające z umowy zobowiązaniowej zostaje zaspokojone wskutek spełnienia przez dłużnika na jego rzecz świadczenia zastępczego.

Ocena skutków prawnych wskazanej czynności prawnej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych wymaga ustalenia, czy w świetle art. 14 ust. 1 updop po stronie Spółki powstał przychód podatkowy. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w drodze umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia dojdzie de facto do odpłatnego zbycia nieruchomości. Użyte przez ustawodawcę pojęcie „zbycia” należy bowiem rozumieć szeroko. Obejmuje ono nie tylko klasyczną sprzedaż, ale również czynności prawne o podobnym charakterze. Updop w art. 14 ust. 1 definiuje przychód z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jako wartość wyrażoną w cenie określonej w umowie (z zastrzeżeniem ust. 4 i 5). W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wartość nieruchomości będzie odpowiadała wysokości wygaśniętych zobowiązań z tytułu umowy pożyczki i sprzedaży towarów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że przepisy art. 14 ust. 1 i 2 updop zawierają zastrzeżenie, dotyczące przypadku, gdy cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej zbywanych rzeczy lub praw majątkowych. Wówczas przychód z ich zbycia określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej, na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Reasumując, stwierdzić należy, że skutkiem wykonania umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia (art. 453 Kodeksu cywilnego), której przedmiotem jest przeniesienie na rzecz wierzyciela własności nieruchomości (stanowiącej składnik majątku trwałego Spółki) w zamian za złożenie przez niego oświadczenia o wygaśnięciu zobowiązań z tytułu umowy pożyczki i sprzedaży towarów jest powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania z zakresu podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.