INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009r. (data wpływu 7 września 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2009r. (data wpływu 30 października 2009r,) oraz pismem z dnia 26 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 października 2009r. (data wpływu 30 października 2009r,) oraz pismem z dnia 26 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu podatkowego nr IBPP1/443-905/09/MS z dnia 16 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada dwa wyodrębnione działy:

• dział produkcji, zajmujący się produkcją maszyn górniczych,
• dział sprzedaży i obsługi klienta, w którego kompetencjach leży serwis maszyn górniczych, świadczenie usług dzierżawy maszyn górniczych, usługi remontowe i sprzedaż części zamiennych.
  
  

Każdy z wyodrębnionych w Spółce działów posiada wyodrębnioną strukturę organizacyjną, na czele której stoi członek zarządu Spółki odpowiedzialny za dany dział, jak również dedykowanych pracowników fizycznych i administracyjnych. W ramach istniejącego w Spółce informatycznego systemu wspomagania zarządzania oraz księgowości, Spółka sporządza dla wewnętrznych celów raportowych odrębne rachunki kosztów i przychodów, generowanych przez poszczególne działy, jak również prowadzi inne zestawienia mające przedstawić rzeczywisty obraz ich wyników finansowych i innych czynników.

Obecnie Spółka planuje zbycie działu produkcji swojej spółce zależnej (dalej: NC) poprzez zawarcie umowy kupna-sprzedaży. Na mocy umowy kupna-sprzedaży, jaką strony planują zawrzeć, NC nabędzie następujące składniki majątkowe:

• nieruchomości (prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności budynków i budowli znajdujących się na gruncie),
• urządzenia, maszyny, wyposażenie budynków (zarówno będące środkami trwałymi, jak i niespełniające odpowiednich kryteriów do uznania ich za środki trwałe),
• wartości niematerialne i prawne,
• ustaloną przez strony odpowiednią część zapasów Spółki,
• ustaloną przez strony część należności Spółki,
• zobowiązania, głównie wobec pracowników (w tym zobowiązania powstałe w ramach funduszu socjalnego, rezerwy na odprawy i premie),
• wydzieloną przez strony część środków pieniężnych Spółki zgromadzoną na rachunkach bankowych, przypadającą między innymi na zobowiązania pracownicze.
  
  

Ponadto, na mocy odpowiednich przepisów Kodeksu Pracy, dojdzie do wstąpienia NC w obowiązki pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych dotychczas w dziale produkcji. NC wstąpi również w prawa i obowiązki Spółki wynikające z części zawartych przez Spółkę umów z kontrahentami, dotyczącymi głównie działalności produkcyjnej.

W wyniku sprzedaży działu produkcji, w Spółce pozostaną składniki majątkowe, konstytuujące dział sprzedaży i obsługi klienta, obejmujące środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, pozostałe zapasy, należności, środki pieniężne oraz zobowiązania. Ponadto, Spółka pozostanie pracodawcą dla części dotychczasowych pracowników administracyjnych i fizycznych, którzy byli zatrudnieni przez Spółkę w ramach działu sprzedaży i obsługi klienta. Należy przy tym zaznaczyć, że strony uzgodniły, iż określona część powierzchni biurowej oraz magazynowo-warsztatowej, wchodzącej w skład zbywanych na rzecz NC nieruchomości będzie wynajmowana przez okres 10 lat na rzecz Spółki, na potrzeby działalności działu sprzedaży i obsługi klienta.

W rezultacie wyżej opisanych działań, to jest zbyciu działu produkcji na rzecz NC, dział produkcji będzie kontynuował działalność gospodarczą w zakresie, w jakim wykonywana była ona dotychczas w ramach Spółki, z kolei Spółka będzie nadal prowadziła dotychczasową działalność w zakresie sprzedaży i obsługi klienta.

Spółka zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny w dniu 19 czerwca 1993r.

Spółka zbędzie na rzecz NC jedynie zobowiązania wobec pracowników zbywanego działu produkcji; pozostałe zobowiązania Spółki, jako związane z działalnością prowadzoną przez dział sprzedaży i obsługi klienta, pozostaną w Spółce.

Następujące należności zostaną przekazane do NC:

• należności wobec pracowników według sald związanych z pracownikami mającymi przejść do NC,
• rozliczenia międzyokresowe kosztów: i) NC przejmie w całości te tytuły, które dotyczą zakresu związanego z pionem produkcyjnym, np. koszty dozoru technicznego lub związanego z przejmowanym majątkiem (prawo wieczystego użytkowania gruntu), ii) NC przejmie część Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w odpowiedniej proporcji liczonej liczbą pracowników przechodzących do NC.
  
  

Zapasy zostaną przekazane w tej części, która umożliwi utrzymanie produkcji do czasu dokonania zakupów przez NC.

Ponieważ Spółka posiada dwa konta bankowe, jedno z kont wraz ze znajdującymi się na nim środkami pieniężnymi zostanie przekazane NC.

Odnośnie pozostałych elementów, w zakresie których Organ podatkowy zażądał wyjaśnień, zdaniem Spółki nie mają one znaczenia dla określenia czy dział produkcji będący przedmiotem sprzedaży można sklasyfikować jako zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.).

Niemniej jednak spośród tych elementów (stanowiących de facto składniki wymienione w art, 55 Kodeksu cywilnego w definicji przedsiębiorstwa) do NC zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące (Dział Produkcji) oraz księgi i dokumenty.

Natomiast pozostałe elementy (koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa) albo jako niezwiązane z działalnością działu produkcji nie zostaną przekazane do NC, albo też w ogóle nie istniały w Spółce na moment transakcji.

Spółka podkreśla, iż zgodnie z nie budzącym żadnych wątpliwości w doktrynie ani orzecznictwie poglądem nie wszystkie elementy wymienione w art. 55 muszą być obecne w grupie składników, by móc uznać ją za przedsiębiorstwo, gdyż wyliczenie to ma jedynie charakter przykładowy. Potwierdza to Z. Gawlik: Budowa preambuły komentowanego przepisu (tj. art. 55 Kodeksu Cywilnego) oznacza, że zorganizowany zespół, w skład którego wchodzi co najmniej jeden składnik niematerialny i co najmniej jeden materialny, nosi znamiona wymagane dla uznania go za przedsiębiorstwo. (Komentarz do art. 55 Kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), A. Kidyba (red.), K. Kopaczyńska-Pieczniak, E. Niezbecka, Z. Gawlik, A. Janiak, A. Jedliński, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, LEX, 2009.).

Z kolei definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT w żaden sposób nie odnosi się ani do definicji przedsiębiorstwa zawartej w Kodeksie Cywilnym, ani też do żadnego z jej elementów. Ustawodawca definiując zorganizowaną część przedsiębiorstwa zarówno na gruncie ustawy o VAT, jak i innych ustaw podatkowych tworzy odrębne pojęcie, charakterystyczne wyłącznie dla prawa podatkowego. Jako niezbędne elementy zorganizowanej części przedsiębiorstwa ustawodawca wskazuje w niej ogólnie składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, kładąc tym samym nacisk nie na obecność poszczególnych elementów, lecz na relacje i wzajemne powiązania między nimi. Tym samym dla oceny czy składniki majątkowe, które zostaną sprzedane do NC tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie jest zdaniem Spółki niezbędna informacja, czy zespół składników zawiera elementy wymienione w definicji przedsiębiorstwa zawartej w Kodeksie Cywilnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przedmiot transakcji sprzedaży pomiędzy Spółką a NC w postaci konglomeratu składników majątkowych wchodzących w skład działu produkcji, zobowiązań oraz praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przez Spółkę, w tym umów z pracownikami, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, w związku czym transakcja ta jest wyłączona spod opodatkowania VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy: przedmiot transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym jego sprzedaż powinna być wyłączona z opodatkowania VAT.

Uzasadnienie

1.Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT znajduje się w art. 2 pkt 27e, gdzie wskazano, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania."

Na podstawie powyższej definicji, która jest identyczna z definicją stosowaną na potrzeby podatków dochodowych zamieszczoną w odpowiednio ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych) w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się przesłanki, których łączne wystąpienie jest uznawane za konieczne i wystarczające do uznania danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, czy to na gruncie podatków dochodowych, czy też podatku od wartości dodanej:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania;
2. zespół składników jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych i mogłyby one stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (tzw. wyodrębnienie funkcjonalne).
   
   

Zdaniem Spółki, przedmiot transakcji w postaci działu produkcji spełnia wszystkie wyżej wymienione kryteria do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Ad 1.Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania.

Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa musi stanowić pewien zespół składników majątkowych, obejmujący zarówno składniki materialne jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza, to żeby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi się on składać co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej jednego składnika niematerialnego (tak S. Krempa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części - podatki dochodowe, Warszawa 2007).

Podobne stanowisko prezentują również organy podatkowe, m.in. w piśmie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 20 października 2005r. (znak 2403-PDF-415-60-05).

Co więcej, ponieważ zobowiązania są jedynym, bezpośrednio wymienionym w definicji legalnej składnikiem zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Spółka jest zdania, iż stanowią one fundamentalny element tego pojęcia, gdyż ustawodawca celowo wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak z kolei wskazano w stanie faktycznym, przedmiot transakcji obejmuje składniki majątkowe mające zarówno charakter materialny (między innymi środki trwałe czy zapasy), jak i niematerialny (między innymi prawa z umów z kontrahentami), oraz zobowiązania, w związku z czym zdaniem Spółki przesłankę tą należy uznać za spełnioną.

Ad.2 Wyodrębnienie organizacyjno-finansowe.

Aby można było stwierdzić, że masa majątkowa będąca przedmiotem transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi być ona wyodrębniona organizacyjne i finansowo z istniejącego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe i organizacyjne najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej, jednakże w doktrynie przyjmuje się, iż samo wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, w szczególności nie oznacza to konieczności prowadzenia odrębnej księgowości dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też samodzielnego sporządzania bilansu. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2008r. (sygn. IBPB3/423-100/08/MS) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Organy podatkowe przyjmują również, że przesłanka wyodrębnienia finansowego jest spełniona, jeśli spółka prowadzi ewidencję zdarzeń gospodarczych w taki sposób, iż możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W szczególności wyodrębnienie finansowe może polegać na prowadzeniu oddzielnego konta, na którym grupowane są koszty związane z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Takie stanowisko wynika również z innych opinii organów skarbowych, m.in. postanowienia Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 20 kwietnia 2006r. (sygn. PD/423-4/GC/2006). Zatem w praktyce powszechnie przyjmuje się, iż wystarczające do stwierdzenia wyodrębnienie finansowego jest prowadzenie odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych, za pomocą której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Spółki, ponieważ prowadzona przez Spółkę ewidencja księgowa pozwala na wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności realizowanych przez dział produkcji, jak również określenie należności oraz zobowiązań i innych pozycji bilansowych związanych z tym działem. W efekcie możliwe jest ustalenie wyniku finansowego oraz podatkowego na poziomie działu produkcji, jak również prowadzenie specjalistycznych analiz finansowych na podstawie tejże ewidencji księgowej. Zatem zdaniem Spółki kryterium wyodrębnienia finansowego należy uznać za spełnione.

Z kolei mówiąc o wyodrębnieniu organizacyjnym, należy zwrócić uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 maja 2008r. (sygn. IP-PB3-423-391/08-4/MB), w której stwierdzono, iż aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Będący przedmiotem transakcji dział produkcji posiada wyodrębnione od reszty przedsiębiorstwa zbywcy składniki majątkowe (materialne oraz niematerialne) w oparciu o które prowadzona jest działalność wyłącznie w zakresie produkcji, jak również dedykowanych do tego działu pracowników administracyjnych i fizycznych. Wydzielenie to jest wyraźne również na poziomie struktury organizacyjnej Spółki, w której dział produkcji stanowi osobny segment działalności, pozostający w kompetencjach określonego członka zarządu.

Ad. 3 Wyodrębnienie funkcjonalne.

W świetle komentowanej definicji legalnej zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT kompleks majątkowy stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa winien być ponadto wyodrębniony funkcjonalnie, to jest musi tworzyć zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Powszechnie przyjmuje się, iż chodzi tutaj o rzeczywistą, a nie tylko potencjalną (S. Krempa, j.w., s. 53) zdolność do wykonywania działalności gospodarczej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. zdolność zespołu wyodrębnionych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych, który to zespół zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zatem kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprowadza się w zasadzie do ustalenia, czy jako pewna odrębna całość jest ona w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu jej wyodrębnienia. Składniki majątkowe, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy natychmiastowe podjęcie określonej działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego oraz wyrokach sądów administracyjnych na przestrzeni ostatnich lat, m.in. w wyroku z dnia 6 czerwca 2008r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 355/08), który powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdził, iż aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu, sklepu czy punktu usługowego. W tym też zakresie w praktyce organów podatkowych podkreśla się, iż zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa (podobnie interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2008r.; sygn. IPPB5/423-6/08-3/MB, również interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 maja 2008r., sygn. IP-PB3-423-282/08-2/PS czy też wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 1998r., sygn. akt SA/Gd 1097/96).

Spółka pragnie podkreślić, że sprzedaje dział ze wszystkimi składnikami majątkowymi oraz przenosi na NC prawa i obowiązki z umów z kontrahentami i pracownikami, czyli będzie ona dysponowała wszystkimi czynnikami, które niezbędne są do prowadzenia produkcji. W rezultacie dział ten będzie mógł podjąć działalność w swoim dotychczasowym zakresie automatycznie po przejęciu przez kupującego. Tym samym, zdaniem Spółki również to ostatnie kryterium należy uznać za spełnione.

2,Wyłączenie transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa spod regulacji ustawy o VAT.

Jak wynika z regulacji art. 6 pkt 2 ustawy o VAT, zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa znajduje się poza zakresem regulacji ustawy o VAT. Biorąc pod uwagę fakt spełnienia przez przedmiot transakcji wszystkich przesłanek do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, należy uznać, że sprzedaż składników majątkowych tworzących dział produkcji Spółki nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ze względu na wyżej wskazane wyłączenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarami w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazując, iż jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji jest konsekwencją postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), który stanowi, iż w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego . W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu . Polskie przepisy VAT osiągają więc dozwolony przez dyrektywę skutek – tj. uznanie, że przeniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na inny podmiot nie jest dostawą, poprzez regulację zawartą w art. 6 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiącego, iż przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto odwołując się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) należy stwierdzić, że zgodnie z art. 551 tej ustawy, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu.

Dla potrzeb podatku od towarów i usług ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zgodnie z tym przepisem przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powyższego podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę (Spółkę) zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż wymieniony we wniosku dział produkcji, zajmujący się produkcją maszyn górniczych mający być przedmiotem sprzedaży na rzecz firmy NC posiada ww. cechy.

Wnioskodawca we wniosku stwierdza, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada dwa wyodrębnione działy:

• dział produkcji, zajmujący się produkcją maszyn górniczych,
• dział sprzedaży i obsługi klienta, w którego kompetencjach leży serwis maszyn górniczych, świadczenie usług dzierżawy maszyn górniczych, usługi remontowe i sprzedaż części zamiennych.
  
  

Każdy z wyodrębnionych w Spółce działów posiada wyodrębnioną strukturę organizacyjną, na czele której stoi członek zarządu Spółki odpowiedzialny za dany dział, jak również dedykowanych pracowników fizycznych i administracyjnych. W ramach istniejącego w Spółce informatycznego systemu wspomagania zarządzania oraz księgowości, Spółka sporządza dla wewnętrznych celów raportowych odrębne rachunki kosztów i przychodów, generowanych przez poszczególne działy, jak również prowadzi inne zestawienia mające przedstawić rzeczywisty obraz ich wyników finansowych i innych czynników.

Na mocy umowy kupna-sprzedaży, jaką strony planują zawrzeć, NC nabędzie następujące składniki majątkowe (materialne i niematerialne):

• nieruchomości (prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności budynków i budowli znajdujących się na gruncie),
• urządzenia, maszyny, wyposażenie budynków (zarówno będące środkami trwałymi, jak i niespełniające odpowiednich kryteriów do uznania ich za środki trwałe),
• wartości niematerialne i prawne,
• ustaloną przez strony odpowiednią część zapasów Spółki,
• ustaloną przez strony część należności Spółki,
• zobowiązania, głównie wobec pracowników (w tym zobowiązania powstałe w ramach funduszu socjalnego, rezerwy na odprawy i premie),
• wydzieloną przez strony część środków pieniężnych Spółki zgromadzoną na rachunkach bankowych, przypadającą między innymi na zobowiązania pracownicze.
  
  

Ponadto, na mocy odpowiednich przepisów Kodeksu Pracy, dojdzie do wstąpienia NC w obowiązki pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych dotychczas w dziale produkcji. NC wstąpi również w prawa i obowiązki Spółki wynikające z części zawartych przez Spółkę umów z kontrahentami, dotyczącymi głównie działalności produkcyjnej.

Spółka zbędzie na rzecz NC jedynie zobowiązania wobec pracowników zbywanego działu produkcji; pozostałe zobowiązania Spółki, jako związane z działalnością prowadzoną przez dział sprzedaży i obsługi klienta, pozostaną w Spółce.

Jednocześnie następujące należności zostaną przekazane do NC:

• należności wobec pracowników według sald związanych z pracownikami mającymi przejść do NC,
• rozliczenia międzyokresowe kosztów: i) NC przejmie w całości te tytuły, które dotyczą zakresu związanego z pionem produkcyjnym, np. koszty dozoru technicznego lub związanego z przejmowanym majątkiem (prawo wieczystego użytkowania gruntu), ii) NC przejmie część Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w odpowiedniej proporcji liczonej liczbą pracowników przechodzących do NC.
  
  

Zapasy zostaną przekazane w tej części, która umożliwi utrzymanie produkcji do czasu dokonania zakupów przez NC.

Ponieważ Spółka posiada dwa konta bankowe, jedno z kont wraz ze znajdującymi się na nim środkami pieniężnymi zostanie przekazane NC.

Ponadto do NC zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące (Dział Produkcji) oraz księgi i dokumenty.

W rezultacie wyżej opisanych działań, to jest zbycia działu produkcji na rzecz NC, dział produkcji będzie kontynuował działalność gospodarczą w zakresie, w jakim wykonywana była ona dotychczas w ramach Spółki Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, że mający być przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę dział produkcji, zajmujący się produkcją maszyn górniczych obejmuje składniki majątkowe mające zarówno charakter materialny, jak i niematerialny oraz zobowiązania i należności. Dział ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, realizując zadania gospodarcze w zakresie produkcji maszyn górniczych. Jednocześnie przedmiotowy dział produkcji obejmujący wskazany zespół składników, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie produkcji maszyn górniczych.

Spełnione zatem zostają przesłanki warunkujące uznanie przedmiotowego działu produkcyjnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W konsekwencji należy stwierdzić, że jeśli przedmiotem zbycia będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (w zakresie wskazanym we wniosku), to w myśl art. 6 pkt 1 tej ustawy transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie powołanych we wniosku orzeczeń WSA należy wskazać, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Zatem powołane wyroki nie stanowią podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez inne organy podatkowe.

Ponadto na rozstrzygniecie przedmiotowej sprawy nie mają wpływu wskazane przez Wnioskodawcę postanowienia czy interpretacje innych organów podatkowych. Należy tutaj wskazać, że rozstrzygnięcia organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez tych podatników. Zatem nie mają one również mocy wiążącej dla innych organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.