INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2010r. (data wpływu 28 maja 2010r.), uzupełnionym w dniu 23 sierpnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przemieszczenie towarów z Polski do Czech będzie stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 sierpnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przemieszczenie towarów z Polski do Czech będzie stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jako spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza wykonywać usługi dla osób fizycznych polegające na dociepleniu budynków mieszkalnych poza granicami Polski w Czechach. W związku z tym Wnioskodawca zarejestruje się jako podatnik od wartości dodanej w Czechach i od transakcji tam wykonanych będzie odprowadzać VAT. Ponieważ Wnioskodawca prowadzi działalność w mieście przygranicznym, materiały budowlane w postaci głównie styropianu, tynku i farb kupować będzie w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przemieszczenie przedmiotowych towarów poza granicę Polski do Czech będzie stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie przedmiotowych towarów w opisanej sytuacji nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ponieważ towary te są instalowane i montowane, znajdzie tutaj zastosowanie art. 13 ust. 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

.Zgodnie z art. 13 ust. 2 tej ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ustawa o podatku do towarów i usług, w tym przepisie, uznaje zatem za wewnątrzwspólnotową dostawę także czynności, w wykonaniu których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa, z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, pod warunkiem, że towary te będą służyć mu do jego działalności gospodarczej, przy czym, co warto zauważyć, przemieszczane towary niekoniecznie muszą służyć podatnikowi bezpośrednio do wykonywania czynności opodatkowanych, wystarczy aby były one wykorzystane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Dokonując analizy ww. przepisu należy mieć na uwadze ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym znajduje się towar w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Wyjątek od tej zasady został przez ustawodawcę określony m.in. w ust. 1 pkt 2 ww. artykułu. Jak wynika z jego treści, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Należy zauważyć, że przepisy o podatku od towarów i usług nie określają co należy rozumieć przez montaż lub instalację towarów, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa montażu (instalacji). Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, „montaż” to składanie maszyn, urządzeń, budowli itp. z gotowych części; zakładanie instalacji. Natomiast „instalacja” to zakładanie urządzeń technicznych (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 279 i 477).

Co do zasady, za montaż lub instalację należy uznawać takie czynności, które wymagają pewnych wiadomości (umiejętności) znanych przede wszystkim dostawcy montowanego (instalowanego) towaru. Montaż lub instalacja dotyczyć będą przede wszystkim maszyn i urządzeń technicznych.

Stosownie do treści art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7, przy czym ten ostatni przepis (tj. art. 13 ust. 7) nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza wykonywać usługi dla osób fizycznych polegające na dociepleniu budynków mieszkalnych poza granicami Polski, w Czechach. W związku z tym Wnioskodawca zarejestruje się jako podatnik od wartości dodanej w Czechach i od transakcji tam wykonanych będzie odprowadzać VAT. Ponieważ Wnioskodawca prowadzi działalność w mieście przygranicznym materiały budowlane w postaci głównie styropianu, tynku i farb kupować będzie w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie przedmiotowych towarów w opisanej sytuacji nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ towary te są instalowane i montowane.

Z wniosku wynika, że towary (styropian, tynk, farba), które Wnioskodawca zamierza przetransportować z Polski do Czech, będą przez niego wykorzystane (zużyte) w celu wykonania, na rzecz osób fizycznych w Czechach, usług polegających na dociepleniu budynków mieszkalnych. Zatem nieuzasadnionym byłoby stwierdzenie, że powyższe przemieszczenie służy wykonaniu czynności montażu czy też instalacji tych towarów, z próbnym uruchomieniem czy też bez. W tych okolicznościach, do ww. przemieszczenia towarów nie znajdzie zastosowania cyt. przepis art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, że o ile nabyte uprzednio w Polsce, towary (styropian, tynk, farba), które Wnioskodawca zamierza przetransportować z Polski do Czech, faktycznie będą przez niego wykorzystane (zużyte) w celu wykonania, na rzecz osób fizycznych w Czechach, usług polegających na dociepleniu budynków mieszkalnych, przy czym Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT UE, wówczas powyższe przemieszczenie towarów stanowić będzie dla niego wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przemieszczenie przedmiotowych towarów w opisanej sytuacji nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ towary te są instalowane i montowane, zatem znajdzie tutaj zastosowanie art. 13 ust. 4, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.