INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010r. (data wpływu 27 maja 2010r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 1 lipca 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do rozpoczęcia sprzedaży bez zastosowania kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do rozpoczęcia sprzedaży bez zastosowania kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 1 lipca 2010r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP4/443-791/10/KG z dnia 23 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 1 października 2009r. rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży lampowych wzmacniaczy gitarowych oraz kolumn głośnikowych, posiada towar gotowy do sprzedaży.

Wnioskodawca będzie prowadził sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Nie będzie natomiast dokonywać sprzedaży na rzecz rolników ryczałtowych.

W zakresie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej mieści się produkcja i sprzedaż lampowych wzmacniaczy gitarowych oraz kolumn głośnikowych, a także świadczenie usług muzycznych (działalność artystyczna) na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oaz instytucji kultury i agencji artystycznych.

Symbole PKWiU dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę to:

32.30.43-59.10 oraz 32.30.43-70.10.

Odpowiadając na pytanie, kiedy dokonał pierwszej sprzedaży na rzecz podmiotów o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca wskazał, że nie dokonał do tej pory pierwszej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo rozpocząć sprzedaż bez zastosowania kasy rejestrującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, korzysta on z wyłączenia zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. (Dz. U. 224, poz. 1797) § 4 pkt 5 lit. a, dotyczącego urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten zgodnie z PKWiU 32.30.5, gdyż działalność gospodarcza Wnioskodawcy mieści się w PKWiU 32.30.51-80.10 oraz 32.30.51-80.20.

Rozpoczęcie sprzedaży nie obliguje do zastosowania kasy rejestrującej od pierwszej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w ww. przepisie art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT Minister Finansów może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510)., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania.

W myśl natomiast § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, zwolnienie podmiotowe traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2009r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, iż z dniem 1 stycznia 2010r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 2009r., do dnia 31 grudnia 2010r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania.

Zgodnie z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 3, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2010r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Należy jednak zaznaczyć, iż niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów ustawodawca wykluczył z prawa do zwolnienia sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów m.in. przy dostawie sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (ex PKWiU 32) (§ 4 pkt 5 lit. a).

Powyższe oznacza, iż sprzedaż towarów i usług wymienionych w § 4 ww. rozporządzenia objęta jest obowiązkiem ewidencjonowania bez względu na wysokość osiąganych obrotów. Jednakże z obowiązku tego wyłączona została sprzedaż towarów sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 32.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży lampowych wzmacniaczy gitarowych oraz kolumn głośnikowych, a także świadczeniu usług muzycznych (działalności artystycznej) na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oaz instytucji kultury i agencji artystycznych, (czynności sklasyfikowane pod symbolami PKWiU 32.30.43-59.10 oraz 32.30.43-70.10). Posiada towar gotowy do sprzedaży.

Wnioskodawca będzie prowadził sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie dokonał do tej pory pierwszej sprzedaży na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Sprzedaż elementów systemów nagłaśniających sklasyfikowana według PKWiU pod numerami: 32.30.43-59.10 i 32.30.43-70.10 mieści się w grupie 32.3 – odbiorniki telewizyjne i radiowe, urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku i obrazu oraz akcesoria do nich. Tym samym sprzedaż tych towarów nie została objęta bezwzględnym obowiązkiem ewidencjonowania niezależnym od wysokości osiągniętych obrotów.

Biorąc pod uwagę treść powyżej powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących uzależniony jest od wystąpienia sprzedaży, która podlegać będzie obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej. Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zatem zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami obowiązek instalacji kasy rejestrującej powstanie u Wnioskodawcy po przekroczeniu kwoty obrotów z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (czyli na rzecz osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej) w wysokości 40 000 zł. W przypadku przekroczenia tej kwoty Wnioskodawca będzie miał 2 miesiące na zainstalowanie kasy rejestrującej.

W świetle powyższego, rozpoczęcie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, towarów sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 32, nie obliguje Wnioskodawcy do zastosowania kasy rejestrującej od pierwszej sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Z cytowanego przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wynika również, że kasa rejestrująca służy do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem nie ma obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz firm posiadających osobowość prawną oraz osób, które prowadzą działalność gospodarczą. Na rzecz takich podmiotów sprzedaż taką dokumentuje się na podstawie wystawionej faktury VAT.

Kwestię wystawiania faktur oraz sposób prowadzenia ewidencji VAT reguluje Dział XI ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2009r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2009r. Nr 222, poz. 1760).

Ponadto tut. organ wskazuje, że do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz.11):

• zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej;
• w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, środka trwałego lub obiektu budowlanego według: Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (CN), Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.