INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 9 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazywania w informacji podsumowującej usług świadczonych przez Spółkę na rzecz podatników mających siedziby lub stałe miejsca prowadzenia działalności w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej niż Polska - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2010 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazywania w informacji podsumowującej usług świadczonych przez Spółkę na rzecz podatników mających siedziby lub stałe miejsca prowadzenia działalności w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej niż Polska.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność usługową wspomagającą transport lotniczy w zakresie obsługi startu, lądowania, parkowania, obsługi pasażerów i ładunków oraz innych usług o podobnym charakterze. Usługi te świadczone są na rzecz krajowych i zagranicznych przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, będących podatnikami podatku od wartości dodanej, niemających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Spółka nieopodatkowuje świadczonych usług, gdyż miejsce ich świadczenia znajduje się w kraju siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ww. kontrahentów. Powyższe usługi wykazywane są w deklaracji VAT-7 w poz. 21, jako dostawy towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisane wyżej usługi, świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności w innym kraju członkowskim UE niż Polska, należy wykazywać w informacji podsumowującej...
2. Czy Spółka świadcząc opisane wyżej usługi, może powołać się na art. 148 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, traktując je jako zwolnione z podatku od wartości dodanej...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia usług na rzecz przewoźników zagranicznych będących podatnikami podatku od wartości dodanej, usługi świadczone przez Spółkę podlegają opodatkowaniu, zgodnie z art. 28b ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, których treść powołał. W związku z powyższym – w Jego ocenie - świadczone przez nią usługi na rzecz ww. kontrahentów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. W konsekwencji usługi te należy wykazywać w poz. 21 formularza VAT-7, tj. jako świadczenie usług poza terytorium kraju. Po przytoczeniu treści art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, Spółka wskazała, iż zgodnie z tym przepisem w informacjach podsumowujących należy wykazywać usługi świadczone na rzecz zagranicznych podatników, o których mowa w art. 28b ustawy, o ile usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej. Jednocześnie, w przypadku, gdy usługi podlegają zwolnieniu z ww. podatku lub podlegają opodatkowaniu stawką 0%, nie ma obowiązku ewidencjonowania ich w składanej przez Spółkę informacji podsumowującej. Po powołaniu treści art. 2 pkt 11 ww. ustawy, oraz art. 262 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1 z późn. zm.) Spółka stwierdziła, że aby rozstrzygnąć, czy świadczone przez nią usługi, podlegają wykazaniu w informacji podsumowującej musi posiadać wiedzę o tym na jakich zasadach świadczone przez nią usługi podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby lub kraju stałego miejsca prowadzenia działalności kontrahenta. Oznacza to, iż na obowiązki Spółki w zakresie sporządzania informacji podsumowującej mają wpływ przepisy nie obowiązujące na terytorium Polski, lecz w krajach, w którym mają siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności Jej kontrahenci. Spółka wskazała, że nie ma obowiązku oraz możliwości zapoznania się z przepisami obowiązującymi w zakresie opodatkowania świadczonych przez nią usług we wszystkich krajach UE, w których mają siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności Jej kontrahenci. W konsekwencji uznaje, że przepisami wiążącymi są przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy 2006/112/WE. Zdaniem Spółki,, przepisy ww. Dyrektywy mogą znaleźć zastosowanie, o ile są, w rozważanym zakresie, szczegółowe, bezwarunkowe i jednoznaczne. Po zacytowaniu treści art. 148 lit. f) i e) Dyrektywy 2006/112/WE wskazała, że użycie w przepisie sformułowanie „państwa członkowskie zwalniają" oznacza, iż państwa członkowskie mają bezwzględny obowiązek wprowadzić przepisy mające na celu osiągniecie skutku polegającego na braku opodatkowania usług wymienionych w art. 148 poprzez ich zwolnienie lub opodatkowanie stawką 0%. W przypadku Polski ustawodawca zdecydował, iż usługi świadczone przez Spółkę na terytorium kraju podlegają opodatkowaniu stawką 0%, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku świadczenia usług opisanych w art. 148 lit. g) w zw. z art. 262 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE w zw. z art. 28 b oraz art. 100 ust.1 pkt 4 ustawy, nie będzie miała obowiązku wykazywania usług w informacjach podsumowujących. W Jej ocenie, biorąc pod uwagę brzmienie art. 148 lit. g) ww. Dyrektywy, może odwołać się do bezpośredniego skutku ustawy i uznać, że opisane przez nią usługi świadczone na rzecz linii lotniczych zajmujących się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych, za wystarczająco precyzyjne i bezpośrednie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (ust. 2 powołanego artykułu).

Ustawodawca dla celów określenia miejsca świadczenia usług, odrębnie zdefiniował pojęcia podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zasady wykazywania świadczonych usług w informacji podsumowującej wynikają z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. nr 222, poz. 1761).

Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane "informacjami podsumowującymi".

Przez podatek od wartości dodanej - zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o od podatku od towarów i usług – rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Natomiast w załączniku nr 1 do powołanego powyżej rozporządzenia z dnia 21 grudnia 2009 r., określono wzór informacji podsumowującej. Z objaśnień do wzoru wynika, iż w informacji podsumowującej, w części E wykazuje się w kolumnie „c” łączną wartość usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, wykonywanych w okresie, za który składana jest informacja podsumowująca, dla poszczególnych kontrahentów.

Regulacje prawne dotyczące m. in. zwolnień od podatku w państwach Unii Europejskiej zawarte są w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1 ze zm.).

Zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W świetle art. 148 ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają m.in.:

• dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego statków powietrznych używanych przez linie lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych (lit. e powyższego artykułu),

• dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem statków powietrznych, o których mowa w lit. e), jak również dostawę, wynajem, naprawę oraz konserwację sprzętu będącego częścią tych statków powietrznych lub służącego ich eksploatacji (lit. f wyżej wskazanego artykułu)

• świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w lit. f), na bezpośrednie potrzeby statków powietrznych, o których mowa w lit. e), oraz ich ładunków (lit. g powyższego artykułu).

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7), stanowiący załącznik nr 1 do tego rozporządzenia. Z ww. wzoru wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju jest obowiązany do wykazania ich wartości deklaracji VAT-7. Znajduje to potwierdzenie w załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), gdzie wskazano, iż w poz. 21 części C „Rozliczenie podatku należnego” wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność usługową wspomagającą transport lotniczy, w ramach której świadczy usługi w zakresie obsługi startu, lądowania, parkowania, obsługi pasażerów i ładunków oraz inne usługi o podobnym charakterze. Przedmiotowe usługi świadczone są na rzecz krajowych i zagranicznych przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym będących podatnikami podatku od wartości dodanej, niemających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w związku z tym, iż usługi, o których mowa we wniosku, świadczone są na rzecz przewoźników będących podatnikami podatku od wartości dodanej, miejscem ich świadczenia i opodatkowania – zgodnie z art. 28b ustawy - będzie kraj, na terytorium którego znajduje się siedziba lub stałe miejsce prowadzenia działalności tych kontrahentów. Zatem - o ile usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce ich świadczenia, na co wskazuje treść art. 148 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, i świadczone są na rzecz przewoźników zajmujących się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych - Spółka nie ma obowiązku wykazywania przedmiotowych usług w informacji podsumowującej. W związku z powyższym Spółka rozpoznając, czy dane usługi korzystają ze zwolnienia w państwie członkowskim innym niż Polska, ma prawo powołać się na odpowiednie przepisy ww. Dyrektywy regulujące tą kwestie, a więc w przedmiotowej sprawie na art. 148 lit. g).

Jednocześnie informuje się, że w kwestii prawa żądania od podmiotu, na rzecz którego Spółka świadczy usługi, potwierdzenia jakimi stawkami podatku od wartości dodanej są one opodatkowane, czy też są zwolnione od tego podatku, wydano postanowienie nr ITPP2/443-546b/10/RS.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.