INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.01.2010 r. (data wpływu 06.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku Spółki w toku postępowania likwidacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.01.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku Spółki w toku postępowania likwidacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca działający pod firmą D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), jest użytkownikiem wieczystym gruntu zlokalizowanego w W. oraz właścicielem wybudowanego na wspomnianym gruncie budynku biurowego (dalej łącznie jako: Nieruchomość). Składniki Nieruchomości stanowią środki trwałe Spółki i są wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT w postaci świadczenia usług najmu.

W związku z planowanymi procesami restrukturyzacyjnymi w ramach grupy kapitałowej, rozważana jest likwidacja Spółki. W konsekwencji, w wyniku przeprowadzenia stosownych procedur przewidzianych w Kodeksie Spółek Handlowych (ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek Handlowych, Dz. U. Nr 94, poz. 1037; dalej: KSH), majątek Spółki zostanie przekazany jedynemu udziałowcowi, dalej: Udziałowiec, Spółki. Wnioskodawca zakłada, że majątek pozostały po zaspokojeniu zobowiązań wobec wierzycieli i przekazany następnie Udziałowcowi będzie składał się głównie z Nieruchomości. Po przejściu praw do majątku, Udziałowiec będzie wykorzystywał tak otrzymany majątek do prowadzenia działalności opodatkowanej w ten sam sposób, jak robi to dotychczas Spółka, to jest również do świadczenia usług najmu.

W ramach podziału majątku likwidacyjnego na Udziałowca przejdą również dotychczasowe prawa i obowiązki Spółki wynikające z zawartych umów najmu. Ponadto, zarówno Spółka, jak i Udziałowiec, dokonają stosownych ustaleń z dostawcami usług nabywanych przez Spółkę, w szczególności z dostawcami mediów oraz usług zarządzania Nieruchomością, w taki sposób, aby prawa i obowiązki wynikające z tych umów zostały przeniesione na Udziałowca. Co więcej, Udziałowiec otrzyma środki znajdujące się na rachunkach bankowych Spółki, depozyty od najemców, księgi rachunkowe i dokumenty związane z prowadzeniem działalności Spółki, a także prawa do nazwy Nieruchomości. Tym samym Udziałowiec otrzyma kompletny zespół składników materialnych i niematerialnych, który będzie wystarczający do generowania i osiągania przychodów z tytułu najmu Nieruchomości. Intencją Spółki oraz Udziałowca jest bowiem, by bieżąca działalność gospodarcza mogła być kontynuowana przez Udziałowca w tym samym zakresie, w jakim prowadzona jest przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W kontekście wyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka wnosi o udzielenie interpretacji co do zakresu stosowania przepisów art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a mianowicie prosi o potwierdzenie, iż:

Majątek likwidowanej Spółki, który zostanie przekazany na rzecz jej jedynego Udziałowca w ramach procedury likwidacji, stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, którego zbycie podlega obligatoryjnemu wyłączeniu spod opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przekazywany w procesie likwidacji majątek stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej ustawa o VAT). W związku z tym, zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, tego typu zbycie pozostaje poza zakresem obowiązywania przepisów tej ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Źródło definicji przedsiębiorstwa na potrzeby art. 6 pkt 1 ustawy o VAT

Zakres opodatkowania podatkiem VAT określa art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, który nakazuje opodatkowywać tym podatkiem między innymi transakcje odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju. Wyłączeniu spod opodatkowania, stosownie do art. 6 ustawy o VAT, podlega między innymi transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, zarówno w doktrynie prawa podatkowego (T. Michalik , Komentarz do VAT 2009, s. 93) jak i orzecznictwie sądów administracyjnych (przykładowo wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 688/07), wypracowano pogląd, iż na potrzeby ustawy o VAT miarodajną definicję zawiera art. 51 Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93; dalej: KC), do której to definicji odsyła także wprost ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Pogląd taki znajduje poparcie również w interpretacjach wydanych przez upoważnione organy podatkowe (interpretacja z dnia 23 października 2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-588/09-6/EK).

Wnioskodawca pragnie dodać, iż analizowany przepis, tj. art. 55¹ KC, w kontekście stosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nabiera charakteru przepisu prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pomimo zamieszczenia go w akcie prawnym wykraczającym poza ramy spraw podatkowych wymienionych w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej (powyższą tezę zaprezentował WSA w Kielcach w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 465/08; w orzeczeniu tym powołano wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 09 listopada 1999 r. w sprawie K 28/98, w którym wskazano na konieczność szerokiego pojmowania terminu „ustawy dotyczące podatków”). W związku z powyższym analiza art. 55¹ KC w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego spełnia przesłanki do objęcia tego przepisu interpretacją indywidualną zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

2. Elementy pojęcia przedsiębiorstwo

Zgodnie z postanowieniami KC przedsiębiorstwo, jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Natomiast w świetle art. 52² KC czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Oznacza to, iż - aby doszło do zbycia przedsiębiorstwa - nie jest konieczne, aby wszystkie składniki spośród wyżej wymienionych, wchodzące w skład danego przedsiębiorstwa, zostały przeniesione przez zbywającego na nabywcę. Reprezentatywnym dla takiego stanowiska jest wyrok Sądu Najwyższego stwierdzający, że „O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie. Ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. (...) Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo (...)” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 200 r., sygn. akt I CKN 850/98).

Istotą tak ujmowanej definicji przedsiębiorstwa jest bowiem to, aby zawierała w sobie każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji zadań gospodarczych, niezależnie od tego, czy przedsiębiorstwo to obejmuje całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu (wyrok WSA w Warszawie z dnia 07 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 934/07).

Podkreślenia wymaga fakt, iż oceny, czy dany zbiór składników majątkowych będących przedmiotem transakcji tworzy przedsiębiorstwo, dokonuje się z perspektywy zbywcy w momencie zbycia (T. Michalik op. cit. s. 95). Należy jednak zauważyć, że do zbycia przedsiębiorstwa może dojść niezależnie od faktu, czy przekazanie wspomnianych składników nastąpi w formie jednorazowej czynności, czy też następować będzie stopniowo, gdyż istotny jest przede wszystkim cel oraz efekt końcowy czynności dokonanych przez strony transakcji wszystkich składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa (do podobnych wniosków doszedł NSA w wyroku z dnia 09 lutego 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2036/97).

Reasumując, pod pojęciem zbycia przedsiębiorstwa należy rozumieć zbycie mające za przedmiot zespół wzajemnie powiązanych składników materialnych i niematerialnych, spełniających definicję zawartą w art. 55¹ KC, a zatem determinujących funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

3. Przekazanie majątku Spółki w wyniku likwidacji

Zgodnie z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, w ramach postępowania likwidacyjnego Spółki przeniesieniu na rzecz Udziałowca podlegać będą w szczególności:

• Nieruchomość,
• wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej w ramach Nieruchomości,
• prawa i obowiązki z wszelkich umów zawartych przez Spółkę związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Nieruchomości w zakresie najmu (tj. prawa i obowiązki z umowy o zarządzanie nieruchomościami zawartej z podmiotem trzecim, umów najmu, umów z dostawcami mediów itp.),
• prawa do nazwy Nieruchomości, przy czym przedmiotowe prawa nie są ujęte w księgach Spółki jako odrębne wartości niematerialne i prawne,
• depozyty od najemców,
• księgi rachunkowe,
• dokumenty związane z prowadzoną działalnością
• środki pieniężne na rachunkach bankowych Spółki.
  
  

Tak zarysowany przedmiot zbycia w wyniku przekazania dywidendy likwidacyjnej konstytuuje cały majątek Spółki wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Po podziale majątku Spółki w ramach likwidacji, Spółka nie będzie bowiem posiadała żadnych aktywów i pasywów. Z jej perspektywy masa majątkowa będąca przedmiotem podziału w naturze niewątpliwie stanowi więc przedsiębiorstwo. Co więcej, zespół powyższych elementów będzie posiadał pełną zdolność do osiągania za jego pomocą przychodów również przez Udziałowca, w tym samym zakresie co działalność prowadzona przez Spółkę.

Podkreślenia wymaga fakt, że przy prowadzeniu działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu Nieruchomości można mówić o przedsiębiorstwie i zachowaniu funkcjonalnych związków pomiędzy poszczególnymi jego składnikami wówczas, gdy dana Nieruchomość jest wyposażona w dodatkowe elementy składowe, umożliwiające m.in. zarządzanie tą Nieruchomością, czy też zapewnienie jej zaopatrzenia w stosowne media, a także posiadanie odpowiedniej wiedzy fachowej. Ze względu na fakt, że Spółka nie zatrudnia pracowników, wszystkie czynności operacyjne prowadzone są przez podmioty zewnętrzne, na podstawie zawartych umów, które staną się przedmiotem opisywanej transakcji. Skoro niemożliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni biurowej czy komercyjnej bez zapewnienia najemcom dostaw mediów, czy też bez zarządzania nieruchomością natomiast, jak wskazano powyżej, działalność operacyjna Spółki prowadzona jest poprzez podmioty zewnętrzne, przejście odpowiednich umów można porównać co do istoty do transferu pracowników Spółki. Sytuacja ta przypieczętowuje funkcjonowanie zbywanej masy majątkowej jako przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze zaprezentowaną definicję przedsiębiorstwa, a także wybrane, lecz reprezentatywne, głosy doktryny i orzecznictwa, nie ulega wątpliwości, że w wyniku likwidacji dojdzie do przekazania przedsiębiorstwa Spółki, które zostanie wykorzystane przez Udziałowca do prowadzenia w tym samym zakresie działalności gospodarczej (czyli również świadczenia usług najmu).

A zatem, niezależnie od zakończenia bytu prawnego Spółki w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i handlowego, z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia podział majątku likwidacyjnego polegający na przeniesieniu na jedynego Udziałowca wszystkich składników przedsiębiorstwa, niezbędnych do kontynuacji działalności w niezmienionym zakresie, należy uznać za zbycie przedsiębiorstwa. W zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostaną bowiem funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, że przekazanie majątku likwidacyjnego Spółki na rzecz Udziałowca, w okolicznościach wskazanych powyżej, stanowi zbycie przedsiębiorstwa, które wmyśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.